Eugeniusz Panow: Różnice pomiędzy wersjami

Eugeniusz Panow
Nazwisko	Panow
Imię / imiona	Eugeniusz
Tytuły / stanowiska	Dr
Data urodzenia	15 grudnia 1890
Miejsce urodzenia	Moskwa (Rosja)
Data śmierci	2 marca 1958
Dyscyplina/specjalności	geologia
Wydział	Wydział Geologiczno-Mierniczy ; ;

Wersja z 15:44, 3 lut 2015

Dr Eugeniusz Panow (1890–1958)

Specjalność: geologia

Życiorys

Urodził się 15 grudnia 1890 roku w Moskwie. Zmarł 2 marca 1958 roku.

W dzieciństwie rodzina przeniosła się do Piotrkowa Trybunalskiego. Tutaj ukończył szkołę średnią i w 1914 roku rozpoczął studia na Wydziale Górniczym Politechniki Warszawskiej. W 1920 roku przeniósł się czasowo do Moskwy, gdzie pracował i studiował na Wydziale Przyrodniczym Uniwersytetu. W 1921 rozpoczął rozpoczął studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1925 roku uzyskał absolutorium, a w 1933 roku stopień doktora filozofii. Już w 1921 roku podjął pracę w charakterze asystenta pomocniczego (elewa) przy katedrze geologii i paleontologii Akademii Górniczej. W 1926 roku awansował na młodszego asystenta przy katedrze geologii ogólnej, a w 1933 roku na starszego asystenta. Prowadził ćwiczenia z geologii i z paleontologii dla studentów Wydz. Górniczego. W latach 1926–1939 pełnił również funkcję kustosza oddziału geologicznego Muzeum Fizjograficznego PAU w Krakowie. W czasie wojny był nauczycielem szkoły Górniczo-Hutniczo-Mierniczej w Krakowie. W 1945 r. powrócił do Zakładu Geologii Ogólnej AGH, gdzie otrzymał stopień adiunkta. Do stycznia 1951 roku prowadził ćwiczenia i wykłady z zakresu geologii ogólnej, paleontologii i geologii historycznej.

Jego działalność naukowa nie znalazła odzwierciedlenia w publikacjach, zgromadził natomiast bogate zbiory geologiczne. Przyczynił się szczególnie do wydobycia całego kompletnego okazu nosorożca włochatego w Staruni. Zajmował się głównie stratygrafią i paleontologią okolic Krakowa. Do ważniejszych jego prac należą badania nad kredą krakowską.

Źródło:

Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 157–160, portr.

@@ Linia 50: / Linia 50: @@
 Urodził się 15 grudnia 1890 roku w Moskwie. Zmarł 2 marca 1958 roku.
-W dzieciństwie rodzina przeniosła się do Piotrkowa Trybunalskiego. Tutaj ukończył szkołę średnią i w 1914 roku rozpoczął studia na Wydziale Górniczym Politechniki Warszawskiej. W 1920 roku przeniósł się czasowo do Moskwy, gdzie pracował i studiował na Wydziale Przyrodniczym Uniwersytetu. W 1921 rozpoczął rozpoczął studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1925 roku uzyskał absolutorium, a w 1933 roku stopień doktora filozofii. Już wtedy podjął pracę w Zakładzie Geologii i Paleontologii Akademii Górniczej. Początkowo był zast. starszego asystenta, następnie mł. asystentem i st. asystentem (1933). Prowadził ćwiczenia z geologii i z paleontologii dla studentów Wydz. Górniczego. W latach 1926–1939 pełnił również funkcję kustosza oddziału geologicznego Muzeum Fizjograficznego PAU w Krakowie. W czasie wojny był nauczycielem szkoły Górniczo-Hutniczo-Mierniczej w Krakowie. W 1945 r. powrócił do Zakładu Geologii Ogólnej AGH, gdzie otrzymał stopień adiunkta. Do stycznia 1951 roku prowadził ćwiczenia i wykłady z zakresu geologii ogólnej, paleontologii i geologii historycznej.
+W dzieciństwie rodzina przeniosła się do Piotrkowa Trybunalskiego. Tutaj ukończył szkołę średnią i w 1914 roku rozpoczął studia na Wydziale Górniczym Politechniki Warszawskiej. W 1920 roku przeniósł się czasowo do Moskwy, gdzie pracował i studiował na Wydziale Przyrodniczym Uniwersytetu. W 1921 rozpoczął rozpoczął studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1925 roku uzyskał absolutorium, a w 1933 roku stopień doktora filozofii. Już w 1921 roku podjął pracę w charakterze asystenta pomocniczego (elewa) przy katedrze geologii i paleontologii Akademii Górniczej. W 1926 roku awansował na młodszego asystenta przy katedrze geologii ogólnej, a w 1933 roku na starszego asystenta. Prowadził ćwiczenia z geologii i z paleontologii dla studentów Wydz. Górniczego. W latach 1926–1939 pełnił również funkcję kustosza oddziału geologicznego Muzeum Fizjograficznego PAU w Krakowie. W czasie wojny był nauczycielem szkoły Górniczo-Hutniczo-Mierniczej w Krakowie. W 1945 r. powrócił do Zakładu Geologii Ogólnej AGH, gdzie otrzymał stopień adiunkta. Do stycznia 1951 roku prowadził ćwiczenia i wykłady z zakresu geologii ogólnej, paleontologii i geologii historycznej.
 Jego działalność naukowa nie znalazła odzwierciedlenia w publikacjach, zgromadził natomiast bogate zbiory geologiczne. Przyczynił się szczególnie do wydobycia całego kompletnego okazu nosorożca włochatego w Staruni. Zajmował się głównie stratygrafią i paleontologią okolic Krakowa. Do ważniejszych jego prac należą badania nad kredą krakowską.