Eugeniusz Matula: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 54: | Linia 54: | ||
Przez przeszło 10 lat był etatowym wykładowcą elektrotechniki hutniczej w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. W 1946 r. przeniósł się na własną prośbę do Instytutu Metalurgii Żelaza w Gliwicach. W 1972 r. otrzymał tytuł doktora nauk technicznych, a rok później nominację na docenta. W 1976 r. przeszedł na emeryturę. | Przez przeszło 10 lat był etatowym wykładowcą elektrotechniki hutniczej w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. W 1946 r. przeniósł się na własną prośbę do Instytutu Metalurgii Żelaza w Gliwicach. W 1972 r. otrzymał tytuł doktora nauk technicznych, a rok później nominację na docenta. W 1976 r. przeszedł na emeryturę. | ||
Był zastępcą prezesa Oddziału SEP w Katowicach (1956–58), zastępcą przewodniczącego (1978–82) i przewodniczącym (1982–83) Komitetu Elektrotermii Hutniczej przy SITPH. Był redaktorem działowym | Był zastępcą prezesa Oddziału SEP w Katowicach (1956–58), zastępcą przewodniczącego (1978–82) i przewodniczącym (1982–83) Komitetu Elektrotermii Hutniczej przy SITPH. Był redaktorem działowym w „Gospodarce Paliwami i Energią”, czynnie uczestniczył w pracach Polskiego Komitetu Elektrotermii i Komitetu Energetyki. | ||
Źródło: | Źródło: | ||
Wersja z 12:58, 9 sty 2014
| Eugeniusz Matula | |
|---|---|
| Nazwisko | Matula |
| Imię / imiona | Eugeniusz |
| Tytuły / stanowiska | Doc. dr inż. |
| Data urodzenia | 1906 |
| Data śmierci | 1988 |
| Dyscyplina/specjalności | elektrotermia, elektroenergetyka
|
| Odznaczenia i nagrody | Krzyż Kawalerski OOP, nagrody resortowe |
Doc. dr inż. Eugeniusz Matula (1906–1988)
Specjalność: elektrotermia, elektroenergetyka
Był absolwentem Politechniki Lwowskiej i jej asystentem w Zakładzie Fizyki Doświadczalnej. W 1945 r. przybył do Katowic i pracował w hutach, m.in. „Batory”. W 1946 r. został przeniesiony do Zjednoczenia Hutnictwa Żelaza i Stali w Katowicach.
Przez przeszło 10 lat był etatowym wykładowcą elektrotechniki hutniczej w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. W 1946 r. przeniósł się na własną prośbę do Instytutu Metalurgii Żelaza w Gliwicach. W 1972 r. otrzymał tytuł doktora nauk technicznych, a rok później nominację na docenta. W 1976 r. przeszedł na emeryturę.
Był zastępcą prezesa Oddziału SEP w Katowicach (1956–58), zastępcą przewodniczącego (1978–82) i przewodniczącym (1982–83) Komitetu Elektrotermii Hutniczej przy SITPH. Był redaktorem działowym w „Gospodarce Paliwami i Energią”, czynnie uczestniczył w pracach Polskiego Komitetu Elektrotermii i Komitetu Energetyki.
Źródło:
- Wiadomości Hutnicze 1988 nr 9. s. 237