Eugeniusz Matula: Różnice pomiędzy wersjami

Eugeniusz Matula
Nazwisko	Matula
Imię / imiona	Eugeniusz
Tytuły / stanowiska	Doc. dr inż.
Data urodzenia	25 października 1905
Miejsce urodzenia	Kołomyja
Data śmierci	22 marca 1988
Dyscyplina/specjalności	elektrotermia, elektroenergetyka
Wydział	Wydział Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej ;
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Kawalerski OOP, Srebrny Krzyż Zasługi

Wersja z 14:30, 17 gru 2014

Doc. dr inż. Eugeniusz Matula (1906–1988)

Specjalność: elektrotechnika (elektrotermia, elektroenergetyka)

Życiorys

Urodził się 25 października 1905 r. w Kołomyi. Zmarł 22 marca 1988 r.

Absolwent Politechniki Lwowskiej, gdzie uzyskał tytuł mgr inż., następnie asystent w Zakładzie Fizyki Doświadczalnej.

W 1972 r. otrzymał stopień naukowy doktora nauk technicznych (Instytut Metalurgii Żelaza), a rok później nominację na stanowisko docenta.

W 1945 r. przybył do Katowic, gdzie podjął pracę w hutnictwie, m.in. w hucie „Batory”. W 1946 r. został przeniesiony do Zjednoczenia Hutnictwa Żelaza i Stali w Katowicach, gdzie pracował jako inspektor w dziale elektrycznym, potem jako zastępca głównego energetyka.

Przez 10 lat (1955-1965) był etatowym wykładowcą elektrotechniki hutniczej na Wydziale Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie.

W 1964 r. przeniósł się na własną prośbę do Instytutu Metalurgii Żelaza w Gliwicach i objął kierownictwo pracowni pieców elektrycznych. W 1976 r. przeszedł na emeryturę, nadal biorąc udział w pracach badawczych i ekspertyzach.

Zastępca prezesa Oddziału SEP w Katowicach (1956–1958), zastępca przewodniczącego (1978–1982) i przewodniczący (1982–1983) Komitetu Elektrotermii Hutniczej przy SITPH. Redaktor działowy w czasopiśmie „Gospodarka Paliwami i Energią”, czynny uczestnik w pracach Polskiego Komitetu Elektrotermii i Komitetu Energetyki.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski OOP, Srebrny Krzyż Zasługi, Medal 10-lecia i 40-lecia PRL, odznaki honorowe SEP i SITPH, Złota Odznaka Honorowa NOT

Bibliografia

Książki

Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej / [zespół aut. Krzysztof Pikoń (red. naczelny), Agnieszka Sokołowska (dyrektor projektu), Krystyna Pikoń; współpraca merytoryczna : Polski Instytut Biograficzny, Polskie Towarzystwo Biograficzne]. - Gliwice : Helion : Mastermedia, cop. 2004. - s. 225

Artykuły

Doc. dr inż. Eugeniusz Matula : wspomnienie pośmiertne // Wiadomości Hutnicze. - 1988, nr 9, s. 237

Inne

Akta osobowe - Matula Eugeniusz

@@ Linia 3: / Linia 3: @@
 |given-name=Eugeniusz
 |honorific-prefix=Doc. dr inż.
+|image=
 |birth_date=25 października 1905
 |birth_place=Kołomyja
@@ Linia 51: / Linia 52: @@
 Urodził się 25 października 1905 r. w Kołomyi. Zmarł 22 marca 1988 r.
-Absolwent Politechniki Lwowskiej, gdzie uzyskał tytuł mgr inż., następnie asystent w Zakładzie Fizyki Doświadczalnej. W 1972 r. otrzymał stopień naukowy doktora nauk technicznych (Instytut Metalurgii Żelaza), a rok później nominację na stanowisko docenta.
+Absolwent Politechniki Lwowskiej, gdzie uzyskał tytuł mgr inż., następnie asystent w Zakładzie Fizyki Doświadczalnej.
+W 1972 r. otrzymał stopień naukowy doktora nauk technicznych (Instytut Metalurgii Żelaza), a rok później nominację na stanowisko docenta.
 W 1945 r. przybył do Katowic, gdzie podjął pracę w hutnictwie, m.in. w hucie „Batory”. W 1946 r. został przeniesiony do Zjednoczenia Hutnictwa Żelaza i Stali w Katowicach, gdzie pracował jako inspektor w dziale elektrycznym, potem jako zastępca głównego energetyka.
-Przez 10 lat (1955-1965) był etatowym wykładowcą elektrotechniki hutniczej na [[Wydział  Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej|Wydziale Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej]] w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. W 1964 r. przeniósł się na własną prośbę do Instytutu Metalurgii Żelaza w Gliwicach i objął kierownictwo pracowni pieców elektrycznych. W 1976 r. przeszedł na emeryturę, nadal biorąc udział w pracach badawczych i ekspertyzach.
+Przez 10 lat (1955-1965) był etatowym wykładowcą elektrotechniki hutniczej na [[Wydział  Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej|Wydziale Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej]] w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie.
+W 1964 r. przeniósł się na własną prośbę do Instytutu Metalurgii Żelaza w Gliwicach i objął kierownictwo pracowni pieców elektrycznych. W 1976 r. przeszedł na emeryturę, nadal biorąc udział w pracach badawczych i ekspertyzach.
 Zastępca prezesa Oddziału SEP w Katowicach (1956–1958), zastępca przewodniczącego (1978–1982) i przewodniczący (1982–1983) Komitetu Elektrotermii Hutniczej przy SITPH.  Redaktor działowy w czasopiśmie „Gospodarka Paliwami i Energią”, czynny uczestnik w pracach Polskiego Komitetu Elektrotermii i Komitetu Energetyki.
 === Odznaczenia i nagrody ===
-[[Krzyż Kawalerski OOP]], [[Srebrny Krzyż Zasługi]], Medal 10-lecia i 40-lecia PRL, odznaki honorowe SEP i SITPH, Złota Odznaka Honorowa NOT.
+[[Krzyż Kawalerski OOP]], [[Srebrny Krzyż Zasługi]], Medal 10-lecia i 40-lecia PRL, odznaki honorowe SEP i SITPH, Złota Odznaka Honorowa NOT
 == Bibliografia ==
@@ Linia 70: / Linia 75: @@
 === Artykuły ===
-* Doc. dr inż. Eugeniusz Matula : wspomnienie pośmiertne // Wiadomości Hutnicze. - 1988, nr 9, s. 237
+* Doc. dr inż. Eugeniusz Matula : wspomnienie pośmiertne // ''Wiadomości Hutnicze''. - 1988, nr 9, s. 237
 === Inne ===