Eugeniusz Matula: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 7: | Linia 7: | ||
|death_date=22 marca 1988 | |death_date=22 marca 1988 | ||
|fields=elektrotermia, elektroenergetyka | |fields=elektrotermia, elektroenergetyka | ||
|faculty=Wydział | |faculty=Wydział Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej | ||
|awards=Krzyż Kawalerski OOP, Srebrny Krzyż Zasługi | |awards=Krzyż Kawalerski OOP, Srebrny Krzyż Zasługi | ||
|name=Eugeniusz Matula | |name=Eugeniusz Matula | ||
| Linia 49: | Linia 49: | ||
== Życiorys == | == Życiorys == | ||
Urodził się w | Urodził się 25 października 1905 r. w Kołomyi. Zmarł 22 marca 1988 r. | ||
Absolwent Politechniki Lwowskiej, gdzie uzyskał tytuł mgr inż., następnie asystent w Zakładzie Fizyki Doświadczalnej. W 1972 r. otrzymał stopień naukowy doktora nauk technicznych, a rok później nominację na stanowisko docenta. | Absolwent Politechniki Lwowskiej, gdzie uzyskał tytuł mgr inż., następnie asystent w Zakładzie Fizyki Doświadczalnej. W 1972 r. otrzymał stopień naukowy doktora nauk technicznych, a rok później nominację na stanowisko docenta. | ||
| Linia 55: | Linia 55: | ||
W 1945 r. przybył do Katowic, gdzie podjął pracę w hutnictwie, m.in. w hucie „Batory”. W 1946 r. został przeniesiony do Zjednoczenia Hutnictwa Żelaza i Stali w Katowicach, gdzie pracował jako inspektor w dziale elektrycznym, potem jako zastępca głównego energetyka. | W 1945 r. przybył do Katowic, gdzie podjął pracę w hutnictwie, m.in. w hucie „Batory”. W 1946 r. został przeniesiony do Zjednoczenia Hutnictwa Żelaza i Stali w Katowicach, gdzie pracował jako inspektor w dziale elektrycznym, potem jako zastępca głównego energetyka. | ||
Przez 10 lat (1955-1965) był etatowym wykładowcą elektrotechniki hutniczej na Wydziale Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. W 1964 r. przeniósł się na własną prośbę do Instytutu Metalurgii Żelaza w Gliwicach i objął kierownictwo pracowni pieców elektrycznych. W 1976 r. przeszedł na emeryturę, nadal biorąc udział w pracach badawczych i ekspertyzach. | Przez 10 lat (1955-1965) był etatowym wykładowcą elektrotechniki hutniczej na [[Wydział Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej|Wydziale Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej]] w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. W 1964 r. przeniósł się na własną prośbę do Instytutu Metalurgii Żelaza w Gliwicach i objął kierownictwo pracowni pieców elektrycznych. W 1976 r. przeszedł na emeryturę, nadal biorąc udział w pracach badawczych i ekspertyzach. | ||
Zastępca prezesa Oddziału SEP w Katowicach (1956–1958), zastępca przewodniczącego (1978–1982) i przewodniczący (1982–1983) Komitetu Elektrotermii Hutniczej przy SITPH. Redaktor działowy w czasopiśmie „Gospodarka Paliwami i Energią”, czynny uczestnik w pracach Polskiego Komitetu Elektrotermii i Komitetu Energetyki. | Zastępca prezesa Oddziału SEP w Katowicach (1956–1958), zastępca przewodniczącego (1978–1982) i przewodniczący (1982–1983) Komitetu Elektrotermii Hutniczej przy SITPH. Redaktor działowy w czasopiśmie „Gospodarka Paliwami i Energią”, czynny uczestnik w pracach Polskiego Komitetu Elektrotermii i Komitetu Energetyki. | ||
Wersja z 10:09, 11 gru 2014
| Eugeniusz Matula | |
|---|---|
| [[File:{{{image}}}|thumb|center|300px]] | |
| Nazwisko | Matula |
| Imię / imiona | Eugeniusz |
| Tytuły / stanowiska | Doc. dr inż. |
| Data urodzenia | 25 października 1905 |
| Miejsce urodzenia | Kołomyja |
| Data śmierci | 22 marca 1988 |
| Dyscyplina/specjalności | elektrotermia, elektroenergetyka |
| Wydział | Wydział Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej
|
| Odznaczenia i nagrody | Krzyż Kawalerski OOP, Srebrny Krzyż Zasługi |
Doc. dr inż. Eugeniusz Matula (1906–1988)
Specjalność: elektrotermia, elektroenergetyka
Życiorys
Urodził się 25 października 1905 r. w Kołomyi. Zmarł 22 marca 1988 r.
Absolwent Politechniki Lwowskiej, gdzie uzyskał tytuł mgr inż., następnie asystent w Zakładzie Fizyki Doświadczalnej. W 1972 r. otrzymał stopień naukowy doktora nauk technicznych, a rok później nominację na stanowisko docenta.
W 1945 r. przybył do Katowic, gdzie podjął pracę w hutnictwie, m.in. w hucie „Batory”. W 1946 r. został przeniesiony do Zjednoczenia Hutnictwa Żelaza i Stali w Katowicach, gdzie pracował jako inspektor w dziale elektrycznym, potem jako zastępca głównego energetyka.
Przez 10 lat (1955-1965) był etatowym wykładowcą elektrotechniki hutniczej na Wydziale Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. W 1964 r. przeniósł się na własną prośbę do Instytutu Metalurgii Żelaza w Gliwicach i objął kierownictwo pracowni pieców elektrycznych. W 1976 r. przeszedł na emeryturę, nadal biorąc udział w pracach badawczych i ekspertyzach.
Zastępca prezesa Oddziału SEP w Katowicach (1956–1958), zastępca przewodniczącego (1978–1982) i przewodniczący (1982–1983) Komitetu Elektrotermii Hutniczej przy SITPH. Redaktor działowy w czasopiśmie „Gospodarka Paliwami i Energią”, czynny uczestnik w pracach Polskiego Komitetu Elektrotermii i Komitetu Energetyki.
Odznaczenia i nagrody
Krzyż Kawalerski OOP, Srebrny Krzyż Zasługi, Medal 10-lecia i 40-lecia PRL, odznaki honorowe SEP i SITPH, Złota Odznaka Honorowa NOT.
Bibliografia
Artykuły
- "Wiadomości Hutnicze", 1988 nr 9. s. 237
Inne
- Akta osobowe - Matula Eugeniusz