Eugeniusz Jan Horoszko: Różnice pomiędzy wersjami

Eugeniusz Jan Horoszko
Nazwisko	Horoszko
Imię / imiona	Eugeniusz Jan
Tytuły / stanowiska	Prof. nadzw. dr inż.
Data urodzenia	20 września 1909
Miejsce urodzenia	Lwów
Data śmierci	8 lutego 1998
Miejsce śmierci	Kraków
Dyscyplina/specjalności	elektrotermia
Pełnione funkcje	Prodziekan Wydziału Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej AGH (1964–1969)
Wydział	Wydział Elektrotechniki, Automatyki, Informatyki i Elektroniki ;
Odznaczenia i nagrody	Srebrny Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Wersja z 12:05, 13 gru 2017

Prof. nadzw. dr inż. Eugeniusz Jan Horoszko (1909–1998)

Dyscyplina/specjalności: elektrotermia

Nota biograficzna

Urodził się 20 września 1909 roku we Lwowie. Zmarł 8 lutego 1998 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim.

Studiował w Politechnice Lwowskiej, w 1936 roku uzyskał dyplom inżyniera elektryka. Po ukończeniu studiów przeniósł się na Górny Śląsk, gdzie pracował w koncernie Wspólnota Interesów Górniczo-Hutniczych oraz w Hucie Laura w Siemianowicach Śląskich. Lata 1939-1945 spędził we Lwowie. Po wojnie wrócił na Śląsk, gdzie pracował kolejno: W Hucie "Kościuszko", w Hajduckich Zakładach Hutniczych w Chorzowie i w Biurze Projektów Przemysłu Hutniczego "Biprohut" w Gliwicach.

Główny projektant ok. 30 prototypów pieców i nagrzewnic. W 1957 roku przy jego współudziale uruchomiono prototyp 30-tonowego stalowniczego pieca łukowego.

W 1955 roku rozpoczął pracę na ówczesnym Wydziale Elektryfikacji Górnictwa i Hutnictwa AGH. W 1965 roku uzyskał stopień doktora, w 1973 roku - profesora nadzwyczajnego. W latach 1964–1969 prodziekan Wydziału Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej AGH.

W 1979 roku przeszedł na emeryturę.

Współtwórca elektrotermii w Polsce; założyciel Polskiego Komitetu Elektrotermii. Członek Stowarzyszenia Elektryków Polskich, Sekcji Elektrotermii przy IV Wydziale Nauk Technicznych Polskiej Akademii Nauk oraz Komisji Elektrotechniki, Automatyki i Informatyki Krakowskiego Oddziału PAN. Autor ok. 60 artykułów. Uzyskał 20 patentów.

Odznaczenia i nagrody

Srebrny Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złota Odznaka Honorowa SEP, Złota Odznaka Honorowa NOT, wiele innych.

Źródła do biogramu

Książki

Słownik biograficzny techników polskich. Z. 14. Red. nacz. J. Piłatowicz. Warszawa 2003, s. 48-50
Who is who? elitarnego Wydziału Elektrycznego AGH. Red. i układ albumu J. Czajkowski, Z. K. Witek. Kraków 2002, s. 294-295, [foto]
Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 116

Artykuły

80-lecie prof. dr. inż. Eugeniusza Horoszki. Przegląd Elektrotechniczny 1990, [nr] 6, s. 120, [foto]
Pasternak J.: Wspomnienia : profesor dr inż. Eugeniusz Horoszko. Elektrotechnika 1998, t. 17, z. 2, s. 179-180, [foto]
Pasternak J.: Wspomnienie o profesorze Eugeniuszu Horoszko 1909-1998. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1998, nr 51, s. 27, [foto]
Pasternak J.: Wspomnienia pośmiertne : Eugeniusz Horoszko 20.IX.1909 - 8.II.1998 r. Przegląd Elektrotechniczny 1998, [nr] 6, s. 162, [foto]

@@ Linia 59: / Linia 59: @@
 == Nota biograficzna ==
-Urodził się 20 września 1909 roku we Lwowie. Zmarł 8 lutego 1998 roku w Krakowie i tam też został pochowany na Cmentarzu Rakowickim.
+Urodził się 20 września 1909 roku we Lwowie. Zmarł 8 lutego 1998 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim.
+Studiował w Politechnice Lwowskiej, w 1936 roku uzyskał dyplom inżyniera elektryka. Po ukończeniu studiów przeniósł się na Górny Śląsk, gdzie pracował w koncernie Wspólnota Interesów Górniczo-Hutniczych oraz w Hucie Laura w Siemianowicach Śląskich. Lata 1939-1945 spędził we Lwowie. Po wojnie wrócił na Śląsk, gdzie pracował kolejno: W Hucie "Kościuszko", w Hajduckich Zakładach Hutniczych w Chorzowie i w Biurze Projektów Przemysłu Hutniczego "Biprohut" w Gliwicach.
-Studiował w Politechnice Lwowskiej, w 1936 roku uzyskał dyplom inżyniera elektryka, po ukończeniu studiów przeniósł się na Górny Śląsk.
 Główny projektant ok. 30 prototypów pieców i nagrzewnic. W 1957 roku przy jego współudziale uruchomiono prototyp 30-tonowego stalowniczego pieca łukowego.
-W 1955 roku rozpoczął pracę na ówczesnym [[Wydział Elektryfikacji Górnictwa i Hutnictwa|Wydziale Elektryfikacji Górnictwa i Hutnictwa]] AGH. W 1973 roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego. W latach 1964–1969 prodziekan [[Wydział Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej|Wydziału Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej]] AGH.
+W 1955 roku rozpoczął pracę na ówczesnym [[Wydział Elektryfikacji Górnictwa i Hutnictwa|Wydziale Elektryfikacji Górnictwa i Hutnictwa]] AGH. W 1965 roku uzyskał stopień doktora, w 1973 roku - profesora nadzwyczajnego. W latach 1964–1969 prodziekan [[Wydział Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej|Wydziału Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej]] AGH.
 W 1979 roku przeszedł na emeryturę.
-Twórca elektrotermii w Polsce; założyciel Polskiego Komitetu Elektrotermii. Autor ok. 60 artykułów. Uzyskał 20 patentów.
+Współtwórca elektrotermii w Polsce; założyciel Polskiego Komitetu Elektrotermii. Członek Stowarzyszenia Elektryków Polskich, Sekcji Elektrotermii przy IV Wydziale Nauk Technicznych Polskiej Akademii Nauk oraz Komisji Elektrotechniki, Automatyki i Informatyki Krakowskiego Oddziału PAN. Autor ok. 60 artykułów. Uzyskał 20 patentów.
 ==== Odznaczenia i nagrody ====
@@ Linia 76: / Linia 77: @@
-== Bibliografia ==
+== Źródła do biogramu ==
 ==== Książki ====
 * Słownik biograficzny techników polskich. Z. 14. Red. nacz. J. Piłatowicz. Warszawa 2003, s. 48-50
-* Who is who? elitarnego Wydziału Elektrycznego AGH . Red. i układ albumu  J. Czajkowski, Z. K. Witek. Kraków 2002, s. 294-295, [foto]
+* Who is who? elitarnego Wydziału Elektrycznego AGH. Red. i układ albumu J. Czajkowski, Z. K. Witek. Kraków 2002, s. 294-295, [foto]
 * Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 116