Eugeniusz Bronisław Małecki

Eugeniusz Bronisław Małecki
Nazwisko	Małecki
Imię / imiona	Eugeniusz Bronisław
Tytuły / stanowiska	Prof. mgr inż.
Data urodzenia	4 września 1898
Miejsce urodzenia	Przemyśl
Data śmierci	5 maja 1956
Miejsce śmierci	Kraków
Dyscyplina/specjalności	silniki spalinowe samochodowe i lotnicze
Wydział	Wydział Komunikacji ;
Odznaczenia i nagrody	Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Virtuti Militari, Krzyż Walecznych

Wersja do druku nie jest już wspierana i może powodować błędy w wyświetlaniu. Zaktualizuj swoje zakładki i zamiast funkcji strony do druku użyj domyślnej funkcji drukowania w swojej przeglądarce.

Prof. mgr inż. Eugeniusz Bronisław Małecki (1898–1954)

Specjalność: silniki spalinowe samochodowe i lotnicze

Życiorys

Urodził się w Przemyślu 4 września 1898 r. Zmarł 5 maja 1956 r. w Krakowie, pochowany w grobie rodzinnym we wsi Brzeziny koło Ropczyc.

W 1917 r. jako poddany austriacki powołany do służby wojskowej w 18 Pułku Strzelców, następnie po upadku monarchii austro-węgierskiej służył w wojsku polskim.

W 1921 r. po demobilizacji podjął studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Lwowskiej, które ukończył dopiero w 1938 r., uzyskując tytuł inżyniera mechanika. Podczas studiów pracował zawodowo jako: kierownik warsztatów lotniczych w parku 6 pułku lotniczego we Lwowie (1925-1929), kierownik oddziału w międzynarodowym biurze kontroli technicznej statków powietrznych "Veritas" z siedzibą w Warszawie (1929-1934). W latach 1934-1938 pełnił funkcję naczelnika wydziału technicznego Departamentu Lotnictwa Cywilnego ministerstwa Komunikacji w Warszawie, a następnie od 1938 r. objął stanowisko naczelnika wydziału kontroli w Państwowych Zakładach Lotniczych w Warszawie na Okęciu.

W 1939 r. przebywając we Lwowie, zajętym przez Armię Czerwoną, został adiunktem w Katedrze Budowy Samochodów i Traktorów we Lwowskim Instytucie Politechnicznym. W 1941 r. został mianowany docentem, przy równoczesnym zwolnieniu z obowiązku przedstawienia rozprawy habilitacyjnej.

Podczas okupacji niemieckiej we Lwowie (1941-1944) prowadził własny warsztat samochodowy, następnie na skutek bombardowania miasta wyjechał ze Lwowa i osiedlił się w Sułkowicach pod Krakowem, gdzie objął kierownictwo warsztatów Rzemieślniczej Szkoły Zawodowej.

W 1945 r. został powołany na stanowisko zastępcy profesora i kierownika Katedry Silników Samochodowych i Lotniczych, którą organizował od podstaw na Wydziale Komunikacji Akademii Górniczej w Krakowie, później przejętym (w 1954 r.) przez Politechnikę Krakowską. W 1948 r. mianowany został profesorem nadzwyczajnym w zakresie silników samochodowych i lotniczych.

Autor obszernych podręczników dotyczących głównie silników spalinowych m.in.: Płatowiec (1927), Silniki spalinowe pojazdów mechanicznych 2 t. (1953 i 1955), Silniki spalinowe przemysłowe (we współautorstwie 1954)

Czynny członek Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich SIMP

Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Virtuti Militari V klasy, Krzyż Walecznych

Bibliografia

Książki

Polski Słownik Biograficzny. T. 19/3, z. 82 : Malicki Bartłomiej - Mann Aleksander / Polska Akademia Nauk, Instytut Historii. - Wrocław [etc.] : Zakł Narodowy im. Ossolińskich 1974. - s. 435
Słownik biograficzny techników polskich. Z. 4/5 / Rada Programowa (przewodn.) Zdzisław Mikulski ; kom. red. (przewodn.) Janusz Rajewski ; red. nacz. Tadeusz Skarzyński ; Federacja Stowarzyszeń Naukowo-Technicznych. - Warszawa : FSNT, 1994. - s. 86-87, bibliogr.