Edward Windakiewicz: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 60: Linia 60:


Studiował w Akademii Górniczej w Leoben oraz w Akademii Górniczej w Przybramie, gdzie w 1882 roku ukończył Wydziały Górniczy i Hutniczy.  
Studiował w Akademii Górniczej w Leoben oraz w Akademii Górniczej w Przybramie, gdzie w 1882 roku ukończył Wydziały Górniczy i Hutniczy.  
W roku 1931 otrzymał stanowisko docenta [[Akademia Górnicza|Akademii Górniczej]], a w czerwcu 1936 roku stopień doktora nauk technicznych.


Po studiach pracował w kopalni soli w Wieliczce, w kopalniach ropy naftowej w Schodnicy k. Borysławia i w Męcinie Wielkiej k. Gorlic. W latach 1884–1889 prowadził wiercenia w Kosocicach i w Baryczu k. Wieliczki. W tym okresie był również nauczycielem w Szkole Górniczej w Wieliczce, a w 1886 roku asystentem w Katedrze Górnictwa AG w Przybramie.  
Po studiach pracował w kopalni soli w Wieliczce, w kopalniach ropy naftowej w Schodnicy k. Borysławia i w Męcinie Wielkiej k. Gorlic. W latach 1884–1889 prowadził wiercenia w Kosocicach i w Baryczu k. Wieliczki. W tym okresie był również nauczycielem w Szkole Górniczej w Wieliczce, a w 1886 roku asystentem w Katedrze Górnictwa AG w Przybramie.  


W 1922 roku objął wykłady z halurgii i przemysłu solnego na [[Wydział Górniczy|Wydziale Górniczym]] AG w Krakowie, które prowadził do wybuchu II wojny światowej. Zorganizował zakład halurgii, który wyposażył w zbiór minerałów solnych, rysunków, planów, map i modeli. W czerwcu 1936 roku otrzymał stopień doktora nauk technicznych za wybitne zasługi na polu górnictwa solnego. 6 listopada 1939 roku wraz z profesorami krakowskimi został aresztowany i wywieziony do obozu koncentracyjnego. Doktor honoris causa AGH (1936 roku).
W 1922 roku objął wykłady z halurgii i przemysłu solnego na [[Wydział Górniczy|Wydziale Górniczym]] AG w Krakowie, które prowadził do wybuchu II wojny światowej. Zorganizował zakład halurgii, który wyposażył w zbiór minerałów solnych, rysunków, planów, map i modeli. W roku 1931 otrzymał stanowisko docenta [[Akademia Górnicza|Akademii Górniczej]], a w czerwcu 1936 roku stopień doktora nauk technicznych za wybitne zasługi na polu górnictwa solnego. 6 listopada 1939 roku wraz z profesorami krakowskimi został aresztowany i wywieziony do obozu koncentracyjnego. Doktor honoris causa AGH (1936 roku).


Zebrał i opracował bogate materiały z zakresu solnictwa, które ukazały się w 4 tomach p.t. Solnictwo. W latach 1884-1940 opublikował ok. 30 prac.
Zebrał i opracował bogate materiały z zakresu solnictwa, które ukazały się w 4 tomach p.t. Solnictwo. W latach 1884-1940 opublikował ok. 30 prac.

Wersja z 13:56, 19 lip 2017

Edward Windakiewicz
Edward Windakiewicz.jpg
Nazwisko Windakiewicz
Imię / imiona Edward
Tytuły / stanowiska Doc. dr inż.
Data urodzenia 8 września 1858
Miejsce urodzenia Pecs (Węgry)
Data śmierci 12 lipca 1942
Miejsce śmierci Kraków
Dyscyplina/specjalności górnictwo, solnictwo
Pełnione funkcje Kierownik Zakładu Halurgii Wydziału Górniczego AG
Wydział Wydział Górniczy
Rok przyznania doktoratu h.c. AGH 1936
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH za wybitne zasługi na polu górnictwa solnego


Doc. dr inż. Edward Windakiewicz (1858–1942)

Dyscyplina/specjalności: górnictwo, solnictwo

Nota biograficzna

Urodził się 8 września 1858 roku w Pecs na Węgrzech. Zmarł 12 lipca 1942 roku w Krakowie, pochowany na cmentarzu w Wieliczce.

Studiował w Akademii Górniczej w Leoben oraz w Akademii Górniczej w Przybramie, gdzie w 1882 roku ukończył Wydziały Górniczy i Hutniczy.

Po studiach pracował w kopalni soli w Wieliczce, w kopalniach ropy naftowej w Schodnicy k. Borysławia i w Męcinie Wielkiej k. Gorlic. W latach 1884–1889 prowadził wiercenia w Kosocicach i w Baryczu k. Wieliczki. W tym okresie był również nauczycielem w Szkole Górniczej w Wieliczce, a w 1886 roku asystentem w Katedrze Górnictwa AG w Przybramie.

W 1922 roku objął wykłady z halurgii i przemysłu solnego na Wydziale Górniczym AG w Krakowie, które prowadził do wybuchu II wojny światowej. Zorganizował zakład halurgii, który wyposażył w zbiór minerałów solnych, rysunków, planów, map i modeli. W roku 1931 otrzymał stanowisko docenta Akademii Górniczej, a w czerwcu 1936 roku stopień doktora nauk technicznych za wybitne zasługi na polu górnictwa solnego. 6 listopada 1939 roku wraz z profesorami krakowskimi został aresztowany i wywieziony do obozu koncentracyjnego. Doktor honoris causa AGH (1936 roku).

Zebrał i opracował bogate materiały z zakresu solnictwa, które ukazały się w 4 tomach p.t. Solnictwo. W latach 1884-1940 opublikował ok. 30 prac.

Członek Polskiego Towarzystwa Geologicznego i Komisji Fizjograficznej PAU.

Bibliografia

Książki

  • Gawroński W.: Słownik biograficzny wieliczan. Wieliczka 2008, s. 190-192, [foto]
  • Górnictwo wczoraj i dziś : X jubileuszowa konferencja, Mysłowice, maj 2008. Katowice [2008], s. 154, [foto]
  • Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919-1949). Oprac. J. Sulima-Samujłło. Kraków 1979, s. 199
  • Materiały Informacyjne [nr 4]. Komisja Propagandowa Komitetu Obchodu 50-lecia AGH. Kraków 1969, s. 94
  • Olszewicz B.: Lista strat kultury polskiej (1.IX.1939 - 1.III.1946). Zestawił B. Olszewicz. Warszawa 1947, s. 306
  • [Skład Osobowy Akademii Górniczej... 1933/34] Kraków 1933, s. 27
  • [Skład Osobowy Akademii Górniczej ...1935/36] Kraków 1935, s. 28
  • Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919-1964). Red. nacz. M. Odlanicki-Poczobutt. Kraków 1965, s. 216-218, [foto] ( Zeszyty Naukowe. Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie ; nr 41, z. spec. 4)

Artykuły

  • Bolewski A.: Mobilizacja sił naukowych i organizacyjnych przy powstawaniu oraz inauguracji Akademii Górniczej w Krakowie : z kart historii. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994, nr 5, s. 5-6
  • Jaros J.: "Salamandra" - pamięci kolegów górników (7). Przegląd Górniczy 1992, T. 48, nr 12, s. 24
  • Poborski J.: Edward Windakiewicz. Roczniki Polskiego Towarzystwa Geologicznego 1949 T. 19, nr 1, s. 287-291
  • Tomczyk M.: 75. rocznica "Sonderaktion Krakau". Biuletyn AGH 2014, nr 83, s. 8-9, [foto]
  • Wykaz osób, które otrzymały Doktoraty Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994 nr 5, s. 18