Edward Nawarecki: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 2: Linia 2:
|family-name=Nawarecki
|family-name=Nawarecki
|given-name=Edward
|given-name=Edward
|image=
|honorific-prefix=Prof. dr hab. inż.
|honorific-prefix=Prof. dr hab. inż.
|birth_date=1 lipca 1936
|birth_date=1 lipca 1936
Linia 43: Linia 42:
|spouse=
|spouse=
|children=
|children=
}}
{{Funkcja
|Stanowisko=Prodziekan
|Jednostka=Wydział Elektrotechniki, Automatyki i Elektroniki
|Rok_od=1978
|Rok_do=1981
}}
}}
Prof. dr hab. inż. '''Edward Nawarecki''' (1936–)
Prof. dr hab. inż. '''Edward Nawarecki''' (1936–)
Linia 53: Linia 58:
W 1958 roku został absolwentem Wydziału Elektrotechnicznego Górnictwa i Hutnictwa Akademii Górniczo-Hutniczej. W 1967 roku uzyskał tytuł doktora nauk technicznych, w 1975 roku -  doktora habilitowanego, a w 1990 roku - profesora nauk technicznych.
W 1958 roku został absolwentem Wydziału Elektrotechnicznego Górnictwa i Hutnictwa Akademii Górniczo-Hutniczej. W 1967 roku uzyskał tytuł doktora nauk technicznych, w 1975 roku -  doktora habilitowanego, a w 1990 roku - profesora nauk technicznych.


 
W 1959 roku został zatrudniony w Katedrze Automatyki i Elektroniki [[Wydział Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej|Wydziału Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej]] AGH na stanowisku asystenta; w latach 1959–1967 starszy asystent; 1967–1975 - adiunkt. W latach 1976–1980 Instytut Automatyki i Informatyki: ; Instytut Informatyki: docent 1988–1990, profesor nadzwyczajny 1990–1995; Katedra Informatyki: profesor zwyczajny od 1996 r.
Od 1959 roku zatrudniony w Katedrze Automatyki i Elektroniki [[Wydziału Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej|Wydziału Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej]] AGH na stanowisku asystenta; w latach 1959–1967 starszy asystent; 1967–1975 - adiunkt. Instytut Automatyki i Informatyki: docent 1976–1980; Instytut Informatyki: docent 1988–1990, profesor nadzwyczajny 1990–1995; Katedra Informatyki: profesor zwyczajny od 1996 r.
W latach 1978-1981 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Elektrotechniki, Automatyki i Elektroniki; w latach 1992-1993 był zastępcą dyrektora Instytutu Informatyki, w latach 1994 2002 - kierownikiem Katedry Informatyki, a od 2003 roku - kierownikiem Studiów Doktoranckich [[Wydziału Elektrotechniki, Automatyki, Informatyki i Elektroniki|Wydziału Elektrotechniki, Automatyki, Informatyki i Elektroniki]]. W 2006 roku przeszedł na emeryturę.


Staże: Laboratoire d'Automatique, Institut Polytechnique de Grenoble, Francja 1972–1973; maitre de conference: Universite de Sciences et de Technologie Houari Boumedienne, Alger, Algieria 1980–1982, Universite de Tizi-Ouzou, Algieria 1982–1988.
Staże: Laboratoire d'Automatique, Institut Polytechnique de Grenoble, Francja 1972–1973; maitre de conference: Universite de Sciences et de Technologie Houari Boumedienne, Alger, Algieria 1980–1982, Universite de Tizi-Ouzou, Algieria 1982–1988.

Wersja z 14:06, 23 lut 2017

Edward Nawarecki
[[File:{{{image}}}|thumb|center|300px]]
Nazwisko Nawarecki
Imię / imiona Edward
Tytuły / stanowiska Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia 1 lipca 1936
Miejsce urodzenia Brześć nad Bugiem


Dyscyplina/specjalności informatyka (sztuczna inteligencja, inżynieria wiedzy, komputerowe systemy informacyjno-decyzyjne )
Wydział Wydział Elektrotechniki, Automatyki, Informatyki i Elektroniki


Odznaczenia i nagrody Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej
FunkcjeGdzieoddo
ProdziekanWydział Elektrotechniki, Automatyki i Elektroniki19781981


Prof. dr hab. inż. Edward Nawarecki (1936–)

Dyscyplina/specjalności: informatyka (sztuczna inteligencja, inżynieria wiedzy, komputerowe systemy informacyjno-decyzyjne)

Nota biograficzna

Urodził się 1 lipca 1936 roku w Brześciu nad Bugiem.

W 1958 roku został absolwentem Wydziału Elektrotechnicznego Górnictwa i Hutnictwa Akademii Górniczo-Hutniczej. W 1967 roku uzyskał tytuł doktora nauk technicznych, w 1975 roku - doktora habilitowanego, a w 1990 roku - profesora nauk technicznych.

W 1959 roku został zatrudniony w Katedrze Automatyki i Elektroniki Wydziału Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej AGH na stanowisku asystenta; w latach 1959–1967 starszy asystent; 1967–1975 - adiunkt. W latach 1976–1980 Instytut Automatyki i Informatyki:  ; Instytut Informatyki: docent 1988–1990, profesor nadzwyczajny 1990–1995; Katedra Informatyki: profesor zwyczajny od 1996 r. W latach 1978-1981 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Elektrotechniki, Automatyki i Elektroniki; w latach 1992-1993 był zastępcą dyrektora Instytutu Informatyki, w latach 1994 2002 - kierownikiem Katedry Informatyki, a od 2003 roku - kierownikiem Studiów Doktoranckich Wydziału Elektrotechniki, Automatyki, Informatyki i Elektroniki. W 2006 roku przeszedł na emeryturę.

Staże: Laboratoire d'Automatique, Institut Polytechnique de Grenoble, Francja 1972–1973; maitre de conference: Universite de Sciences et de Technologie Houari Boumedienne, Alger, Algieria 1980–1982, Universite de Tizi-Ouzou, Algieria 1982–1988.

Od 1978 roku jest członkiem Komitetu Elektrotechniki, Informatyki i Automatyki Oddziału PAN w Krakowie. W 1979 roku wstąpił do Polskiego Towarzystwa Cybernetycznego. Od 1992 roku należy do International Association of Science and Technology for Development.

Badania: rozwiązania systemów decyzyjnych opartych na koncepcji wielomodelowej reprezentacji złożonych obiektów; prace związane z reprezentacją wiedzy w warunkach niepełnej określoności oraz metodyką modelowania i symulacji zdecentralizowanych systemów informacyjno-decyzyjnych. Formalizację opisu i metody rozstrzygania konfliktów oraz procedury negocjacji w systemach wieloagentowych.

Autor i współautor licznych prac oryginalnych, monografii. Promotor prac doktorskich.

Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej

Bibliografia

Książki

  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 244
  • Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 3 : M–R. Warszawa 2000. s. 276–277