Edward Görlich: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
(Nie pokazano 14 wersji utworzonych przez 4 użytkowników)
Linia 2: Linia 2:
|family-name=Görlich
|family-name=Görlich
|given-name=Edward
|given-name=Edward
|honorific-prefix=Prof. zw. dr
|honorific-prefix=Prof. dr
|image=Edward_Gorlich.jpg
|image=Edward_Gorlich.jpg
|birth_date=26 lipca 1914
|birth_date=26 lipca 1914
Linia 14: Linia 14:
|dhc_year=1995
|dhc_year=1995
|dhc_reason=za zasługi dla AGH
|dhc_reason=za zasługi dla AGH
}}
|honorAGH=Doktor Honoris Causa AGH,
{{Funkcja
}}{{Funkcja
|Stanowisko=Prodziekan
|Stanowisko=Prodziekan
|Jednostka=Wydział Geologiczno-Poszukiwawczy
|Jednostka=Wydział Geologiczno-Poszukiwawczy
|Rok_od=1954
|Rok_od=1954
}}
|Rok_do=1954
{{Funkcja
}}{{Funkcja
|Stanowisko=Dziekan
|Stanowisko=Dziekan
|Jednostka=Wydział Ceramiczny
|Jednostka=Wydział Ceramiczny
|Rok_od=1960
|Rok_od=1960
|Rok_do=1964
|Rok_do=1964
}}
}}{{Funkcja
{{Funkcja
|Stanowisko=Prorektor
|Stanowisko=Prorektor ds. Ogólnych
|Jednostka=AGH
|Jednostka=AGH
|Rok_od=1969
|Rok_od=1969
|Rok_do=1973
|Rok_do=1973
}}
}}
Prof. zw. dr hab. '''Edward Görlich''' (1914–2009)
Prof. dr '''Edward Görlich''' (1914–2009)


Dyscyplina/specjalności: geochemia, elektrochemia, krystalochemia, chemia krzemianów, analiza chemiczna
Dyscyplina/specjalności: geochemia, elektrochemia, krystalochemia, chemia krzemianów, analiza chemiczna
Linia 40: Linia 39:
Urodził się 26 lipca 1914 roku w Krakowie, tam też zmarł 8 lipca 2009 roku i został pochowany na Cmentarzu Rakowickim.  
Urodził się 26 lipca 1914 roku w Krakowie, tam też zmarł 8 lipca 2009 roku i został pochowany na Cmentarzu Rakowickim.  


Studiował na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym UJ (1947).  
Przed wojną ukończył studia chemiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, później studiował tam geologię. W czasie okupacji pracował w Ostdeutsche Chemische Werke GmbH (Krakowskie Zakłady Sodowe Solvay) jako laborant, gdzie uczestniczył w opracowaniu podstaw produkcji półtorawęglanu sodowego. Prowadził ćwiczenia z analizy chemicznej dla studentów farmacji UJ w Tajnym
Uniwersytecie.


Stopnie i tytuły naukowe: dr UJ (1951), prof. nadzw. (1959), prof. zw. (1969).  
W 1947 roku uzyskał dyplom magistra filozofii w zakresie chemii na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym UJ.  


Całe swoje życie związał z Akademią; zastępca profesora (1952), prodziekan Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego (1954), kierownik Katedry Chemii Krzemianów (1960–1972), dziekan [[Wydział Ceramiczny | Wydziału Ceramicznego]] (1960–1964), dyrektor Instytutu Inżynierii Materiałowej (1971), prorektor AGH (1971–1973).  
Stopnie i tytuły naukowe: dr "scientiarum naturalium" UJ (1951), docent (1954), prof. nadzw. (1959). W 1969 roku otrzymał tytuł profesora.
 
Całe swoje życie związał z Akademią: pracował na AG od 1945 roku. Zastępca profesora (1952). W latach 1945-1960 w Katedrze Mineralogii i Petrografii Wydziału Geologicznego AGH. Prodziekan Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego (1954), kierownik Katedry Chemii Krzemianów (1960–1972), dziekan [[Wydział Ceramiczny | Wydziału Ceramicznego]] (1960–1964), dyrektor Instytutu Inżynierii Materiałowej (1971), prorektor AGH (1971–1973).  


Jeden ze współtwórców Wydziału Ceramicznego i jedynej w Polsce Katedry Chemii Krzemianów. Stworzył polską szkołę chemii krzemianów. Z jego inicjatywy powstał w Polsce pierwszy Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki i pierwszy kierunek studiów „Inżynieria Materiałowa”.
Jeden ze współtwórców Wydziału Ceramicznego i jedynej w Polsce Katedry Chemii Krzemianów. Stworzył polską szkołę chemii krzemianów. Z jego inicjatywy powstał w Polsce pierwszy Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki i pierwszy kierunek studiów „Inżynieria Materiałowa”.


Autor ponad 120 publikacji naukowych i kilku monografii, w tym pierwszego w Polsce podręcznika chemii krzemianów. Jeden z pierwszych zajmował się krystalochemią krzemianów, a szczególnie minerałów ilastych. Członek Czynny PAU; wicedyrektor Wydziału Matematyczno-Fizyczno-Chemicznego (1995–2000); członek 5 Komisji Nauk O/K PAN od 1959; członek Komitetu Hutnictwa PAN. Wiceprzewodniczący Konwentu Seniorów AGH (2002–2003), przewodniczący Społecznej Komisji Etycznej ds. integracji pracowników Wydziału (1990–1993), wiceprzewodniczący Sekcji Przemysłu Mineralnego i Materiałów Budowlanych SITPChem (1958–1960).
Autor ponad 120 publikacji naukowych i kilku monografii, w tym pierwszego w Polsce podręcznika chemii krzemianów. Jeden z pierwszych zajmował się krystalochemią krzemianów, a szczególnie minerałów ilastych.
 
Członek czynny Polskiej Akademii Nauk; wicedyrektor Wydziału Matematyczno-Fizyczno-Chemicznego (1995–2000); członek 5 Komisji Nauk O/K PAN od 1959; członek Komitetu Hutnictwa PAN. Od 1984 roku członek, a w latach 2002-2003 wiceprzewodniczący Konwentu Seniorów AGH. Przewodniczący Społecznej Komisji Etycznej ds. integracji pracowników Wydziału (1990–1993). Członek NOT 1958–1980. Wiceprzewodniczący Sekcji Przemysłu Mineralnego i Materiałów Budowlanych SITPChem (1958–1960) oraz członek Zarządu Głównego 1958–1960. Członek honorowy Polskiego Towarzystwa Ceramicznego. Członek Komitetu „Kraków 2000”. Przewodniczący Komitetu Redakcyjnego serii wydawniczej „Nauka dla wszystkich” (1964–2002).


W 1995 roku Senat AGH w uznaniu zasług dla AGH uhonorował go godnością doktora honoris causa.
W 1995 roku Senat AGH w uznaniu zasług dla AGH uhonorował go godnością doktora honoris causa.
Członek czynny PAU; wicedyrektor Wydziału III PAU 1995–2000; członek 5 Komisji Nauk O/K PAN od 1959 r.; członek Komitetu Hutnictwa PAN; członek 6 Rad Naukowych uczelnianych i przemysłowych; członek Konwentu Seniorów AGH od 1984 r. i wiceprzewodniczący 2002–2003; przewodniczący Społecznej Komisji Etycznej ds. integracji i pracowników Wydziału 1990–1993; członek NOT 1958–1980 i wiceprzewodniczący Sekcji Przemysłu Mineralnego i Materiałów Budowlanych SITPChem oraz członek Zarządu Głównego 1958–1960; członek honorowy Polskiego Towarzystwa Ceramicznego; członek Komitetu „Kraków 2000”. Przewodniczący Komitetu Redakcyjnego wyd. „Nauka dla wszystkich” (1964–2002).


Humanista, znawca sztuki, a w szczególności archeologii językowej. Hobby: językoznawstwo porównawcze, kosmologia, turystyka górska, pływanie.
Humanista, znawca sztuki, a w szczególności archeologii językowej. Hobby: językoznawstwo porównawcze, kosmologia, turystyka górska, pływanie.
Linia 60: Linia 62:
[[Medal 10-lecia Polski Ludowej]], [[Złoty Krzyż Zasługi]], Srebrna Odznaka Miasta Krakowa, [[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]], Złota Odznaka Miasta Krakowa, [[Medal Komisji Edukacji Narodowej]], nagrody MOiSW, wielokrotny laureat nagród Rektora AGH za prace naukowo-dydaktyczne i za całokształt działalności organizacyjnej i dydaktycznej.
[[Medal 10-lecia Polski Ludowej]], [[Złoty Krzyż Zasługi]], Srebrna Odznaka Miasta Krakowa, [[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]], Złota Odznaka Miasta Krakowa, [[Medal Komisji Edukacji Narodowej]], nagrody MOiSW, wielokrotny laureat nagród Rektora AGH za prace naukowo-dydaktyczne i za całokształt działalności organizacyjnej i dydaktycznej.


 
== Źródła do biogramu ==
 
== Bibliografia ==


==== Książki ====
==== Książki ====


* Edward Görlich. W: Manecki A.: Alfabet wspomnień o ludziach nauki i wydarzeniach lat minionych. Kraków 2015, s. 163
* Encyklopedia Krakowa. Kraków 2000, s. 252
* Encyklopedia Krakowa. Kraków 2000, s. 252
* Kto jest kim w ceramice : 50 lecie Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki : 1949-1999. [AGH]. Kraków 1999, s. 58, 105, [foto]
* Kto jest kim w ceramice : 50 lecie Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki : 1949-1999. [AGH]. Kraków 1999, s. 58, 105, [foto]
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 102
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 102
* Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki AGH w 70-lecie swojej działalności. Kraków 2019, s. 14, [foto]


==== Artykuły ====
==== Artykuły ====
Linia 77: Linia 79:
* Handke M.: Dorobek naukowy [Edwarda Görlicha]. ''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH'' 1995, nr 17, s. 9
* Handke M.: Dorobek naukowy [Edwarda Görlicha]. ''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH'' 1995, nr 17, s. 9
* Handke M.: Dorobek naukowy [Edwarda Görlicha]. ''Szkło i Ceramika'' 1995, nr 4, s. 20-22, [foto]
* Handke M.: Dorobek naukowy [Edwarda Görlicha]. ''Szkło i Ceramika'' 1995, nr 4, s. 20-22, [foto]
* Jubileusz Profesora Edwarda Görlicha. ''Materiały Ceramiczne'' 2004, nr 3, s. 117
* Jubileusz Profesora Edwarda Görlicha. ''Materiały Ceramiczne'' 2004, t. 56, nr 3, s. 117
* Kryś-Dyja A.: Kim jest profesor Edward Görlich. ''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH'' 1995, nr 17, s. 7-8
* Kryś-Dyja A.: Kim jest profesor Edward Görlich. ''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH'' 1995, nr 17, s. 7-8
* Mrowec S.: Edward Görlich - niezwykła osobowość. ''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH'' 1995, nr 17, s. 6, [foto]
* Mrowec S.: Edward Görlich - niezwykła osobowość. ''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH'' 1995, nr 17, s. 6, [foto]
Linia 83: Linia 85:
* Podrzucki C.: Konwent Seniorów AGH w dwóch ostatnich kadencjach swej działalności. ''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH'' 2001, nr 90, s. 7-8
* Podrzucki C.: Konwent Seniorów AGH w dwóch ostatnich kadencjach swej działalności. ''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH'' 2001, nr 90, s. 7-8
* [''Protokół z Posiedzenia Senatu AGH''... 19.04.1995], s. 1, 6
* [''Protokół z Posiedzenia Senatu AGH''... 19.04.1995], s. 1, 6
* Stoch L.: Profesor Edward Görlich twórca oryginalnych koncepcji naukowych, 1914-2009. ''Materiały Ceramiczne'' 2012, t. 64, nr 1, s. 142-152, [foto]
* Uroczystość nadania tytułu doktora honoris causa AGH prof. dr Edwardowi Görlichowi 14 czerwca 1995. ''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH'' 1995, nr 18, s. 2, [foto]
* Uroczystość nadania tytułu doktora honoris causa AGH prof. dr Edwardowi Görlichowi 14 czerwca 1995. ''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH'' 1995, nr 18, s. 2, [foto]


==== Inne ====


 
* Aleksandrowicz S. W.:  Edward Görlich [audycja radiowa]. [Prowadzący] red. J. Stępień. Kraków, Producent: Radio Kraków S.A. [wyemitowano 17.02.2019]. Dostępny w:  http://www.radiokrakow.pl/audycje/w-kregu-nauki/audycja-z-dn17022019-r/ [10.12.2019]


{{DEFAULTSORT:Görlich, Edward }}
{{DEFAULTSORT:Görlich, Edward }}
[[Category:Biogramy]]
[[Category:Biogramy]]
[[Category:Doktorzy honoris causa AGH]]
[[Category:Doktorzy honoris causa AGH]]

Wersja z 09:59, 31 maj 2022

Edward Görlich
Edward Gorlich.jpg
Nazwisko Görlich
Imię / imiona Edward
Tytuły / stanowiska Prof. dr
Tytuły honorowe AGH Doktor Honoris Causa AGH
Data urodzenia 26 lipca 1914
Miejsce urodzenia Kraków
Data śmierci 8 lipca 2009
Miejsce śmierci Kraków
Dyscyplina/specjalności geochemia,  elektrochemia, krystalochemia,  chemia krzemianów, analiza chemiczna
Pełnione funkcje Prorektor ds. Ogólnych (1969–1973)
Wydział Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki
Rok przyznania doktoratu h.c. AGH 1995
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH za zasługi dla AGH
Odznaczenia i nagrody Medal 10-lecia Polski Ludowej, Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej
FunkcjeGdzieoddo
ProdziekanWydział Geologiczno-Poszukiwawczy19541954
DziekanWydział Ceramiczny19601964
ProrektorAGH19691973

Prof. dr Edward Görlich (1914–2009)

Dyscyplina/specjalności: geochemia, elektrochemia, krystalochemia, chemia krzemianów, analiza chemiczna

Nota biograficzna

Urodził się 26 lipca 1914 roku w Krakowie, tam też zmarł 8 lipca 2009 roku i został pochowany na Cmentarzu Rakowickim.

Przed wojną ukończył studia chemiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, później studiował tam geologię. W czasie okupacji pracował w Ostdeutsche Chemische Werke GmbH (Krakowskie Zakłady Sodowe Solvay) jako laborant, gdzie uczestniczył w opracowaniu podstaw produkcji półtorawęglanu sodowego. Prowadził ćwiczenia z analizy chemicznej dla studentów farmacji UJ w Tajnym Uniwersytecie.

W 1947 roku uzyskał dyplom magistra filozofii w zakresie chemii na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym UJ.

Stopnie i tytuły naukowe: dr "scientiarum naturalium" UJ (1951), docent (1954), prof. nadzw. (1959). W 1969 roku otrzymał tytuł profesora.

Całe swoje życie związał z Akademią: pracował na AG od 1945 roku. Zastępca profesora (1952). W latach 1945-1960 w Katedrze Mineralogii i Petrografii Wydziału Geologicznego AGH. Prodziekan Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego (1954), kierownik Katedry Chemii Krzemianów (1960–1972), dziekan Wydziału Ceramicznego (1960–1964), dyrektor Instytutu Inżynierii Materiałowej (1971), prorektor AGH (1971–1973).

Jeden ze współtwórców Wydziału Ceramicznego i jedynej w Polsce Katedry Chemii Krzemianów. Stworzył polską szkołę chemii krzemianów. Z jego inicjatywy powstał w Polsce pierwszy Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki i pierwszy kierunek studiów „Inżynieria Materiałowa”.

Autor ponad 120 publikacji naukowych i kilku monografii, w tym pierwszego w Polsce podręcznika chemii krzemianów. Jeden z pierwszych zajmował się krystalochemią krzemianów, a szczególnie minerałów ilastych.

Członek czynny Polskiej Akademii Nauk; wicedyrektor Wydziału Matematyczno-Fizyczno-Chemicznego (1995–2000); członek 5 Komisji Nauk O/K PAN od 1959; członek Komitetu Hutnictwa PAN. Od 1984 roku członek, a w latach 2002-2003 wiceprzewodniczący Konwentu Seniorów AGH. Przewodniczący Społecznej Komisji Etycznej ds. integracji pracowników Wydziału (1990–1993). Członek NOT 1958–1980. Wiceprzewodniczący Sekcji Przemysłu Mineralnego i Materiałów Budowlanych SITPChem (1958–1960) oraz członek Zarządu Głównego 1958–1960. Członek honorowy Polskiego Towarzystwa Ceramicznego. Członek Komitetu „Kraków 2000”. Przewodniczący Komitetu Redakcyjnego serii wydawniczej „Nauka dla wszystkich” (1964–2002).

W 1995 roku Senat AGH w uznaniu zasług dla AGH uhonorował go godnością doktora honoris causa.

Humanista, znawca sztuki, a w szczególności archeologii językowej. Hobby: językoznawstwo porównawcze, kosmologia, turystyka górska, pływanie.

Odznaczenia i nagrody

Medal 10-lecia Polski Ludowej, Złoty Krzyż Zasługi, Srebrna Odznaka Miasta Krakowa, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złota Odznaka Miasta Krakowa, Medal Komisji Edukacji Narodowej, nagrody MOiSW, wielokrotny laureat nagród Rektora AGH za prace naukowo-dydaktyczne i za całokształt działalności organizacyjnej i dydaktycznej.

Źródła do biogramu

Książki

  • Edward Görlich. W: Manecki A.: Alfabet wspomnień o ludziach nauki i wydarzeniach lat minionych. Kraków 2015, s. 163
  • Encyklopedia Krakowa. Kraków 2000, s. 252
  • Kto jest kim w ceramice : 50 lecie Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki : 1949-1999. [AGH]. Kraków 1999, s. 58, 105, [foto]
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 102
  • Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki AGH w 70-lecie swojej działalności. Kraków 2019, s. 14, [foto]

Artykuły

  • Bielański A. [et al.]: Kim jest profesor Edward Görlich. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1995, nr 17, s. 7-8
  • Chłopek J.: Jubileusz Profesora Edwarda Görlicha. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2004, nr 132/133, s. 13, [24], [foto]
  • Dziennik Polski 2009, nr 161 (11–12 VII 2009), s. A10 [nekr.]
  • Handke M.: Dorobek naukowy [Edwarda Görlicha]. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1995, nr 17, s. 9
  • Handke M.: Dorobek naukowy [Edwarda Görlicha]. Szkło i Ceramika 1995, nr 4, s. 20-22, [foto]
  • Jubileusz Profesora Edwarda Görlicha. Materiały Ceramiczne 2004, t. 56, nr 3, s. 117
  • Kryś-Dyja A.: Kim jest profesor Edward Görlich. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1995, nr 17, s. 7-8
  • Mrowec S.: Edward Görlich - niezwykła osobowość. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1995, nr 17, s. 6, [foto]
  • Mrowec S.: Edward Görlich - niezwykła osobowość. Szkło i Ceramika 1995, nr 4, s. 22-23
  • Podrzucki C.: Konwent Seniorów AGH w dwóch ostatnich kadencjach swej działalności. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2001, nr 90, s. 7-8
  • [Protokół z Posiedzenia Senatu AGH... 19.04.1995], s. 1, 6
  • Stoch L.: Profesor Edward Görlich twórca oryginalnych koncepcji naukowych, 1914-2009. Materiały Ceramiczne 2012, t. 64, nr 1, s. 142-152, [foto]
  • Uroczystość nadania tytułu doktora honoris causa AGH prof. dr Edwardowi Görlichowi 14 czerwca 1995. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1995, nr 18, s. 2, [foto]

Inne