Danuta Maria Kisielewska: Różnice pomiędzy wersjami

Danuta Maria Kisielewska
Nazwisko	Kisielewska
Imię / imiona	Danuta Maria
Tytuły / stanowiska	Prof. dr hab.
Data urodzenia	19 listopada 1942
Miejsce urodzenia	Kraków ;
Pełnione funkcje	Dziekan Wydziału Fizyki i Techniki Jądrowej (1993–1999)
Wydział	Wydział Fizyki i Informatyki Stosowanej ; ;

Wersja z 13:35, 5 gru 2018

Prof. dr hab. Danuta Maria Kisielewska (1942-)

Dyscyplina/specjalności: fizyka, fizyka cząstek elementarnych

Nota biograficzna

................. Urodziła się 19 listopada 1942 roku w Krakowie.

W 1965 roku ukończyła fizykę na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Jagiellońskiego.

w 1965 roku rozpoczęła pracę w Instytucie Techniki Jądrowej Akademii Górniczo–Hutniczej. Działalność naukową rozpoczęła w zespole prof. Mariana Mięsowicza. Stopień doktora uzyskała w 1972 roku, a stopień doktora habilitowanego w 1985 roku nadała jej rada wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii UJ. W 1991 roku uzyskała tytuł profesora nauk fizycznych.

W trakcie pracy zawodowej była kolejno: kierownikiem Samodzielnej Pracowni Fizyki Jądrowej Wysokich Energii, kierownikiem Zakładu Fizyki Cząstek Elementarnych i Detektorów, dziekanem Wydziału Fizyki i Techniki Jądrowej (1993–1999), członkiem Senatu AGH (1993–2012) i przewodniczącą Senackiej Komisji Badań Naukowych, przewodniczącą Sekcji Fizyki Jądrowej i Cząstek Elementarnych w Komitecie Fizyki PAN (1999–2010), członkiem Komisji Współpracy z Ośrodkiem Niemieckiego Synchrotronu Elektronowego (DESY) i przewodniczącą Komisji Współpracy z Zagranicą w Zakresie Badań i Technologii przy Radzie ds. Atomistyki, członkiem Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów (2007–2014), przewodniczącą Sekcji Fizyki w Komitecie Badań Naukowych, przewodniczącą Panelu ST2 Narodowego Centrum Nauki, przewodniczącą zespołu ewaluacji w Komitecie Ewaluacji Badań Naukowych ds. fizyki i astronomii.

W latach 1984–2014 reprezentowała zespół z AGH w Radzie Współpracy Eksperymentu ZEUS prowadzonego na akceleratorze HERA w DESY (Deutsches Elektronen-Synchrotron) w Hamburgu. Znacząca pozycja jej grupy w tym eksperymencie zaowocowała przystąpieniem do następnego światowego przedsięwzięcia, jakim była budowa akceleratora LHC (Large Hadron Collider) w Europejskim Ośrodku Badań Jądrowych CERN w Genewie. Z inicjatywy prof. Danuty Kisielewskiej zespół z Wydziału Fizyki i Techniki Jądrowej przystąpił do prac związanych z budową akceleratora i detektorów dla eksperymentu ATLAS, a także prowadził badania w kolaboracji ponad 200 laboratoriów świata. W 2012 r. grupa naukowców z AGH znalazła się w gronie odkrywców bozonu Higgsa, cząstki poszukiwanej od 30 lat, mającej fundamentalne znaczenie w Modelu Standardowym oddziaływań. Istnienie tej cząstki, potwierdziło mechanizm nadawania cząstkom elementarnym masy, proponowany przez Petera Higgsa, za co w 2013 r. otrzymał on Nagrodę Nobla.

W 1967 r. odbyła staż naukowy w Zjednoczonym Instytucie Badań Jądrowych w Dubnej, w latach 1972/1973 staż w Instytucie Fizyki Wysokich Energii Austriackiej Akademii Nauk w Wiedniu, pobyt w Instytucie Fizyki i Astrofizyki im. Maxa Plancka w Monachium (1978/1979), pobyt (1986/1987) w DESY, stypendium Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej w DESY w 1993 r. i wielokrotne późniejsze wizyty z racji koordynacji prac kierowanego przez nią zespołu w laboratoriach CERN i DESY.

Znacząca pozycja prof. Danuty Kisielewskiej w międzynarodowym gronie fizyków cząstek pozwoliła na udział jej zespołu w dwóch wiodących światowych eksperymentach (ZEUS na akceleratorze HERA w DESY i ATLAS na LHC w CERN). Jej dorobek publikacyjny to autorstwo i współautorstwo ponad 1000 publikacji w renomowanych światowych czasopismach fizycznych. Specyfika badań w zakresie fizyki cząstek elementarnych oraz reguły sygnowania prac przez wszystkich członków kolaboracji powodują, że są to publikacje z udziałem licznej grupy autorów, ale w powstaniu wielu z nich prof. Danuta Kisielewska miała znaczącą rolę.

Prof. Danuta Kisielewska została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej. Za działalność naukową uzyskała trzy nagrody Państwowej Agencji Atomistyki, dwie nagrody Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego (w tym jedną za całokształt) i ponad 20 nagród rektora AGH.

...................

Odznaczenia i nagrody

Bibliografia publikacji

https://bpp.agh.edu.pl/autor/kisielewska-danuta-01533

Źródła do biogramu

Artykuły

Inne

https://100lat.agh.edu.pl/wspomnienia-profesorow-agh-prof-dr-hab-danuta-kisielewska/

@@ Linia 6: / Linia 6: @@
 |birth_date=19 listopada 1942
 |birth_place=Kraków
+|function=Dziekan Wydziału Fizyki i Techniki Jądrowej (1993–1999)
 |faculty=Wydział Fizyki i Informatyki Stosowanej
 }}
@@ Linia 31: / Linia 32: @@
 W 1965 roku ukończyła fizykę na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Jagiellońskiego.
-w 1965 roku rozpoczęła pracę w [[Instytut Techniki Jądrowej|Instytucie Techniki Jądrowej]] Akademii Górniczo–Hutniczej. Działalność naukową rozpoczęła w zespole prof. Mariana Mięsowicza, który oprócz wielu zasług, był propagatorem rozwoju nauk podstawowych w tej uczelni. W szczególności zainicjował badania w dziedzinie fizyki cząstek elementarnych, dając początek liczącej się w chwili obecnej w świecie grupie fizyki cząstek na AGH. Eksperymenty fizyki cząstek wymagają użycia akceleratorów oraz niezwykle kosztownych detektorów, dlatego prowadzone są przez wielkie współprace międzynarodowe.
+w 1965 roku rozpoczęła pracę w [[Instytut Techniki Jądrowej|Instytucie Techniki Jądrowej]] Akademii Górniczo–Hutniczej. Działalność naukową rozpoczęła w zespole prof. Mariana Mięsowicza.
 Stopień doktora uzyskała w 1972 roku, a stopień doktora habilitowanego w 1985 roku nadała jej rada wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii UJ. W 1991 roku uzyskała tytuł profesora nauk fizycznych.
+W trakcie pracy zawodowej była kolejno: kierownikiem Samodzielnej Pracowni Fizyki Jądrowej Wysokich Energii, kierownikiem Zakładu Fizyki Cząstek Elementarnych i Detektorów, dziekanem Wydziału Fizyki i Techniki Jądrowej (1993–1999), członkiem Senatu AGH (1993–2012) i przewodniczącą Senackiej Komisji Badań Naukowych, przewodniczącą Sekcji Fizyki Jądrowej i Cząstek Elementarnych w Komitecie Fizyki PAN (1999–2010), członkiem Komisji Współpracy z Ośrodkiem Niemieckiego Synchrotronu Elektronowego (DESY) i przewodniczącą Komisji Współpracy z Zagranicą w Zakresie Badań i Technologii przy Radzie ds. Atomistyki, członkiem Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów (2007–2014), przewodniczącą Sekcji Fizyki w Komitecie Badań Naukowych, przewodniczącą Panelu ST2 Narodowego Centrum Nauki, przewodniczącą zespołu ewaluacji w Komitecie Ewaluacji Badań Naukowych ds. fizyki i astronomii.
+W latach 1984–2014 reprezentowała zespół z AGH w Radzie Współpracy Eksperymentu ZEUS prowadzonego na akceleratorze HERA w DESY (Deutsches Elektronen-Synchrotron) w Hamburgu. Znacząca pozycja jej grupy w tym eksperymencie zaowocowała przystąpieniem do następnego światowego przedsięwzięcia, jakim była budowa akceleratora LHC (Large Hadron Collider) w Europejskim Ośrodku Badań Jądrowych CERN w Genewie. Z inicjatywy prof. Danuty Kisielewskiej zespół z Wydziału Fizyki i Techniki Jądrowej przystąpił do prac związanych z budową akceleratora i detektorów dla eksperymentu ATLAS, a także prowadził badania w kolaboracji ponad 200 laboratoriów świata. W 2012 r. grupa naukowców z AGH znalazła się w gronie odkrywców bozonu Higgsa, cząstki poszukiwanej od 30 lat, mającej fundamentalne znaczenie w Modelu Standardowym oddziaływań. Istnienie tej cząstki, potwierdziło mechanizm nadawania cząstkom elementarnym masy, proponowany przez Petera Higgsa, za co w 2013 r. otrzymał on Nagrodę Nobla.
-W latach 1984–2014 reprezentowała zespół z AGH w Radzie Współpracy Eksperymentu ZEUS prowadzonego na akceleratorze HERA w DESY (Deutsches Elektronen-Synchrotron) w Hamburgu. Znacząca pozycja jej grupy w tym eksperymencie zaowocowała przystąpieniem do następnego światowego przedsięwzięcia, jakim była budowa akceleratora LHC (Large Hadron Collider) w Europejskim Ośrodku Badań Jądrowych CERN w Genewie. Z inicjatywy prof. Danuty Kisielewskiej zespół z Wydziału Fizyki i Techniki Jądrowej przystąpił do prac związanych z budową akceleratora i detektorów dla eksperymentu ATLAS, a także prowadził badania w kolaboracji ponad 200 laboratoriów świata. W 2012 r. grupa naukowców z AGH znalazła się w gronie odkrywców bozonu Higgsa, cząstki poszukiwanej od 30 lat, mającej fundamentalne znaczenie w Modelu Standardowym oddziaływań. Istnienie tej cząstki, potwierdziło mechanizm nadawania cząstkom elementarnym masy, proponowany przez Petera Higgsa, za co w 2013 r. otrzymał on Nagrodę Nobla.
-W trakcie pracy zawodowej była kolejno: kierownikiem Samodzielnej Pracowni Fizyki Jądrowej Wysokich Energii, kierownikiem Zakładu Fizyki Cząstek Elementarnych i Detektorów, dziekanem Wydziału Fizyki i Techniki Jądrowej (1993–1999), członkiem Senatu AGH (1993–2012) i przewodniczącą Senackiej Komisji Badań Naukowych, przewodniczącą Sekcji Fizyki Jądrowej i Cząstek Elementarnych w Komitecie Fizyki PAN (1999–2010), członkiem Komisji Współpracy z Ośrodkiem Niemieckiego Synchrotronu Elektronowego (DESY) i przewodniczącą Komisji Współpracy z Zagranicą w Zakresie Badań i Technologii przy Radzie ds. Atomistyki, członkiem Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów (2007–2014), przewodniczącą Sekcji Fizyki w Komitecie Badań Naukowych, przewodniczącą Panelu ST2 Narodowego Centrum Nauki, przewodniczącą zespołu ewaluacji w Komitecie Ewaluacji Badań Naukowych ds. fizyki i astronomii.
 W 1967 r. odbyła staż naukowy w Zjednoczonym Instytucie Badań Jądrowych w Dubnej, w latach 1972/1973 staż w Instytucie Fizyki Wysokich Energii Austriackiej Akademii Nauk w Wiedniu, pobyt w Instytucie Fizyki i Astrofizyki im. Maxa Plancka w Monachium (1978/1979), pobyt (1986/1987) w DESY, stypendium Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej w DESY w 1993 r. i wielokrotne późniejsze wizyty z racji koordynacji prac kierowanego przez nią zespołu w laboratoriach CERN i DESY.