Czesław Franciszek Peche: Różnice pomiędzy wersjami

Czesław Franciszek Peche
Nazwisko	Peche
Imię / imiona	Czesław Franciszek
Tytuły / stanowiska	Inż.
Data urodzenia	21 marca 1892
Miejsce urodzenia	Rudniki
Data śmierci	28 maja 1942
Miejsce śmierci	Magdalenka
Dyscyplina/specjalności	ekonomia ;
Rok przyznania doktoratu h.c. AGH	1935
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH	za zasługi dla górnictwa
Odznaczenia i nagrody	Kawaler Krzyża Komandorskiego Orderu Polonia Restituta, Kawaler Krzyża Oficerskiego Orderu Polonia Restituta

Wersja z 09:06, 27 kwi 2017

Inż. Czesław Franciszek Peche (1892–1942)

Dyrektor Departamentu Górniczo-Hutniczego Ministerstwa Przemysłu i Handlu (1931–1938)

Dyscyplina/specjalności: ekonomia

Nota biograficzna

Urodził się 21 marca 1982 roku w Rudnikach (pow. wieluński). Rozstrzelany 28 maja 1942 roku w Magdalence, pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

W 1912 roku zapisał się na uniwersytet w Kazaniu, ale ze względu na trudności finansowe przeniósł się na Wydział Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, który, po licznych przerwach, ukończył w 1925 roku. Od 1919 roku zaczął pracować w Ministerstwie Przemysłu i Handlu (początkowo jako urzędnik, potem referent, kierownik sekretariatu, wreszcie dyrektor).

Czynnie uczestniczył w realizacji polityki państwa wobec karteli naftowego i węglowego (brał udział w rokowaniach, uczestniczył jako mediator w organizacji syndykatu przemysłu naftowego, wystąpił z inicjatywą wydania przez Sejm ustawy, pozwalającej na przymusowe zorganizowanie przemysłu naftowego). W latach 1934–1937 brał udział w rokowaniach międzynarodowych dotyczących eksportu węgla polskiego. W 1938 roku przeszedł na emeryturę, następnie objął stanowisko prezesa zarządu Zakładów Samochodowych Wspólnoty Interesów S.A.

Był jednym z współzałożycieli, a w latach 1921–1938 redaktorem naczelnym, tygodnika „Przemysł i Handel” (od 1930 roku wydawanego pt. „Polska Gospodarcza”). Brał udział w wydawaniu „The Polish Economist”. Był autorem licznych artykułów.

W 1935 roku uzyskał tytuł doktora honoris causa Akademii Górniczej za zasługi dla górnictwa.

We wrześniu 1939 roku ewakuował się na wschód, ale w październiku powrócił do Warszawy. Uczestniczył w działalności konspiracyjnej. Aresztowany w 1942 roku pod zarzutem odniemczania przedsiębiorstw na Górnym Śląsku w latach trzydziestych, został osadzony na Pawiaku i rozstrzelany w Magdalence.

Odznaczenia i nagrody

Kawaler Krzyża Komandorskiego Orderu Polonia Restituta, Kawaler Krzyża Oficerskiego Orderu Polonia Restituta, Order Korony Belgijskiej III kl.

Bibliografia

Książki

Materiały Informacyjne [nr 4]. Komisja Propagandowa Komitetu Obchodu 50-lecia AGH. Kraków 1969, s. 96
Polski Słownik Biograficzny. T. 25/3, z. 106 : Padło Jan - Piątkiewicz Aleksander. Wrocław 1980, s. 535-536
Wydział Metalurgii i Inżynierii Materiałowej : informator. [AGH]. Kraków 1994, s. 24, [foto]

Artykuły

Wykaz osób, które otrzymały Doktoraty Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994, nr 5, s. 18

@@ Linia 9: / Linia 9: @@
 |death_place=Magdalenka
 |fields=ekonomia
-|awards=Polonia Restituta
+|awards=Kawaler Krzyża Komandorskiego Orderu Polonia Restituta, Kawaler Krzyża Oficerskiego Orderu Polonia Restituta,
 |dhc_year=1935
 |dhc_reason=za zasługi dla górnictwa
@@ Linia 67: / Linia 67: @@
 ==== Odznaczenia i nagrody ====
-[[Polonia Restituta III klasy]], [[Polonia Restituta IV klasy]], Order Korony Belgijskiej III kl.
+[[Kawaler Krzyża Komandorskiego Orderu Polonia Restituta]], [[Kawaler Krzyża Oficerskiego Orderu Polonia Restituta]], Order Korony Belgijskiej III kl.
 == Bibliografia ==