Bogdan Jerzy Ney: Różnice pomiędzy wersjami

Bogdan Jerzy Ney
Nazwisko	Ney
Imię / imiona	Bogdan Jerzy
Tytuły / stanowiska	Prof. dr hab. inż.
Tytuły honorowe AGH	Doktor Honoris Causa AGH
Data urodzenia	3 lutego 1935
Miejsce urodzenia	Pińsk ;
Dyscyplina/specjalności	geodezja, kartografia
Pełnione funkcje	Zastępca dyrektora Instytutu Geodezji Górniczej i Przemysłowej WGG AGH (1969–1974)
Wydział	Wydział Geodezji Górniczej
Rok przyznania doktoratu h.c. AGH	2006
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH	za wybitne osiągnięcia naukowe, które znacząco wpłynęły na rozwój geodezji i kartografii, szczególnie w zakresie teledetekcji lotniczej i satelitarnej oraz systemów informacji przestrzennej, a także za utrzymywanie stałej więzi z AGH, przez inicjowanie wspólnych prac naukowo-badawczych i wspomaganie rozwoju kadry naukowej
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej

Wersja z 12:24, 8 paź 2020

Prof. dr hab. inż. Bogdan Jerzy Ney (1935–2020)

Dyscyplina/specjalności: geodezja, kartografia

Nota biograficzna

Urodził się 3 lutego 1935 roku w Pińsku. Zmarł 23 marca 2020 roku.

dr hab. — AGH 1977, prof. nadzw. — 1979.

W 1957 roku ukończył Wydział Geodezji Górniczej Akademii Górniczo-Hutniczej. Początkowo pracował, jako asystent w Katedrze i Zakładzie Geometrii Wykreślnej, później natomiast w Katedrze Geodezji Wyższej i Obliczeń Geodezyjnych Wydziału Górniczego AGH. W 1963 roku na podstawie pracy „Analiza niektórych kryteriów przesunięć punktów geodezyjnych” uzyskał doktorat. W 1964 roku odbył staż w Politechnice w Bratysławie w Czechosłowacji. Od 1969 roku zastępcą dyrektora Instytutu Geodezji Górniczej i Przemysłowej AGH. Rok później został również kierownikiem Zakładu Geodezji Przemysłowej i Badań Odkształceń. W 1970 roku odbył staż w Moskiewskim Instytucie Geodezji, Fotogrametrii i Kartografii w ZSRR. W latach 1974-1991 był dyrektorem resortowego Instytutu Geodezji i Kartografii (IGiK) w Warszawie.

Posiadał znaczące osiągnięcia w geodezji i kartografii, geoinformatyce, teledetekcji i gospodarce przestrzennej. Jest autorem około 250 pozycji, w tym około 100 prac oryginalnych, wśród których 43 jest w języku angielskim. Na konferencjach międzynarodowych w Europie, Ameryce i Azji zaprezentował około 50 referatów. Jest promotorem 10 prac doktorskich.

W latach 1984–1993 członek Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej do Spraw Stopni i Tytułów Naukowych, a w latach 1997–2004 członek Komitetu Badań Naukowych i przewodniczący Zespołu Górnictwa, Geodezji i Transportu. Członek Komitetu Wykonawczego Akademii Inżynierskiej od 1992 roku, prezes od 2001 roku. Przewodniczył Państwowej Radzie Gospodarki Przestrzennej, a także Państwowej Radzie Geodezyjnej i Kartograficznej. W latach 1980–1990 pełnił kilkakrotnie misje eksperta Organizacji Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) oraz Organizacji Edukacji i Kultury (UNESCO).

W 1968 roku został wybrany, jako czwarty polski geodeta, na członka korespondenta Polskiej Akademii Nauk, od 2002 roku członek rzeczywisty PAN. Przewodniczący Wydziału Nauki o Ziemi i Nauk Górniczych PAN. Doktor honoris causa Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego (1998) oraz Akademii Górniczo-Hutniczej (2006).

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Złota Odznaka Za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa, Złota Odznaka Za Zasługi dla Ziemi Krakowskiej, nagrody rektorskie i inne

Źródła do biogramu

Książki

Księga tytułów i stopni naukowych : uzyskanych na Wydziale Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska w latach 1951-2001. [AGH]. Red. J. Bernasik. Kraków 2001, s. 19-20, [foto]
Kto jest kim w Polsce : informator biograficzny. Ed. 3. Red. L. Mackiewicz, A. Żołna. Warszawa 1993, s. 495
Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 246, [foto]
Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 3 : M–R. Red. nauk. J. Kapuścik. Warszawa 2000, s. 282–283, [foto]

Artykuły

Beluch J.: Prof. Bogdan Ney doktorem honoris causa ART w Olsztynie. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1999, nr 61, s. 20, [foto]
[Kryś-Dyja A.]: Posiedzenie Senatu AGH w dniu 30 listopada 2005 r. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2005, nr 141, s. 13
Mikulski Z.: Prof. dr hab. inż. Bogdan Ney doktorem honoris causa Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica (Kraków, 20 VI 2006). Przegląd Geofizyczny 2007, R. 52, z. 1, s. 83-84
Ney B.: Z prof. dr. hab. Bogdanem Neyem rozmawiał redaktor naczelny Przeglądu Geodezyjnego - W. Wilkowski. Przegląd Geodezyjny 1996, R. 68, nr 7, s. 3-7, [foto]
[Protokół z Posiedzenia Senatu AGH... 28.03.2006], s. 33
Wilkowski W.: Prof. dr hab. inż. Bogdan Ney doktorem honoris causa Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Przegląd Geodezyjny 2006, R. 78, nr 8, s. 20-22

Inne

Bogdan Ney [online] [przeglądany 8.10. 2020]. Dostępny w: https://pl.wikipedia.org/wiki/Bogdan_Ney
Instytut Geodezji i Kartografii : aktualności.[online] [przeglądany 8.10. 2020]. Dostępny w: http://www.igik.edu.pl/pl/a/W-poniedzialek-23-marca-odszedl-od-nas-prof-Bogdan-Ney
Zaproszenie Rektora Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie na uroczyste posiedzenie senatu AGH poświęcone nadaniu godności doktora honoris causa Profesorowi Bogdanowi Neyowi, [foto]

@@ Linia 19: / Linia 19: @@
 Dyscyplina/specjalności: geodezja, kartografia
 == Nota biograficzna ==
 Urodził się 3 lutego 1935 roku w Pińsku. Zmarł 23 marca 2020 roku.
+ dr hab. — AGH 1977, prof. nadzw. — 1979.
-Ukończył studia na Akademii Górniczo-Hutniczej 1957; dr — AGH 1963, dr hab. — AGH 1977, prof. nadzw. — 1979.
+W 1957 roku ukończył Wydział Geodezji Górniczej Akademii Górniczo-Hutniczej. Początkowo pracował, jako asystent w Katedrze i Zakładzie Geometrii Wykreślnej, później natomiast w Katedrze Geodezji Wyższej i Obliczeń Geodezyjnych [[Wydział Górniczy|Wydziału Górniczego]] AGH. W 1963 roku na podstawie pracy „Analiza niektórych kryteriów przesunięć punktów geodezyjnych” uzyskał doktorat. W 1964 roku odbył staż w Politechnice w Bratysławie w Czechosłowacji. Od 1969 roku zastępcą dyrektora Instytutu Geodezji Górniczej i Przemysłowej AGH. Rok później został również kierownikiem Zakładu Geodezji Przemysłowej i Badań Odkształceń. W 1970 roku odbył staż w Moskiewskim Instytucie Geodezji, Fotogrametrii i Kartografii w ZSRR. W latach 1974-1991 był dyrektorem resortowego Instytutu Geodezji i Kartografii (IGiK) w Warszawie.
-W latach 1957–1969 pracował jako asystent, później starszy asystent, adiunkt (1957–1969), docent (1969–1980). W 1969 roku objął funkcję zastępcy dyrektora Instytutu Geodezji Górniczej i Przemysłowej na Wydziale Geodezji Górniczej AGH, a w 1970 roku także kierownika Zakładu Geodezji Przemysłowej i Badań Odkształceń na tym samym wydziale.
-W latach 1974-1991 dyrektor resortowego Instytutu Geodezji i Kartografii (IGiK) w Warszawie.
-Posiada znaczące osiągnięcia w geodezji i kartografii, geoinformatyce, teledetekcji i gospodarce przestrzennej. Jest autorem ok. 250 pozycji, w tym ok. 100 prac oryginalnych, wśród których 43 jest w języku angielskim. Na konferencjach międzynarodowych w Europie, Ameryce i Azji zaprezentował ok. 50 referatów. Jest promotorem 10 prac doktorskich.
+Posiadał znaczące osiągnięcia w geodezji i kartografii, geoinformatyce, teledetekcji i gospodarce przestrzennej. Jest autorem około 250 pozycji, w tym około 100 prac oryginalnych, wśród których 43 jest w języku angielskim. Na konferencjach międzynarodowych w Europie, Ameryce i Azji zaprezentował około 50 referatów. Jest promotorem 10 prac doktorskich.
 W latach 1984–1993 członek Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej do Spraw Stopni i Tytułów Naukowych, a w latach 1997–2004 członek Komitetu Badań Naukowych i przewodniczący Zespołu Górnictwa, Geodezji i Transportu. Członek Komitetu Wykonawczego Akademii Inżynierskiej od 1992 roku, prezes od 2001 roku. Przewodniczył Państwowej Radzie Gospodarki Przestrzennej, a także Państwowej Radzie Geodezyjnej i Kartograficznej. W latach 1980–1990 pełnił kilkakrotnie misje eksperta Organizacji Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) oraz Organizacji Edukacji i Kultury (UNESCO).
@@ Linia 35: / Linia 34: @@
 ==== Odznaczenia i nagrody ====
 [[Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Złoty Krzyż Zasługi]], [[Medal Komisji Edukacji Narodowej]], Złota Odznaka Za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa, Złota Odznaka Za Zasługi dla Ziemi Krakowskiej, nagrody rektorskie i inne
-//////////////////////////////////////////////
+== Źródła do biogramu ==
-Absolwent Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie na Wydziale Geodezji Górniczej (rocznik 1957)[3]. Początkowo pracował jako asystent w Katedrze Geometrii Wykreślnej, później natomiast w Katedrze Geodezji Wyższej i Obliczeń Geodezyjnych. W 1963 r. obronił doktorat na podstawie pracy pt. „Analiza niektórych kryteriów przesunięć punktów geodezyjnych”. W 1964 r. odbył staż w Politechnice w Bratysławie w Czechosłowacji. Od 1969 r. zastępca dyrektora Instytutu Geodezji Górniczej i Przemysłowej AGH. Rok później został również kierownikiem Zakładu Geodezji Przemysłowej i Badań Odkształceń. Również w 1970 r. odbył staż w Moskiewskim Instytucie Geodezji, Fotogrametrii i Kartografii w ZSRR. Przeniesiony służbowo do Warszawy w 1974 r. na stanowisko dyrektora resortowego w Instytucie Geodezji i Kartografii, którym kierował do 1991 r. Późniejszy przewodniczący Rady Naukowej IGiK. W 1977 r. uzyskał habilitację w macierzystej uczelni na podstawie rozprawy pt. „Metoda wyznaczania deformacji poziomych sieci geodezyjnych”. Na wniosek Rady Naukowej IGiK w 1979 r. otrzymał tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego nauk technicznych. Tytuł doktor honoris causa Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie (obecnie Uniwersytet Warmińsko - Mazurski) otrzymał w 1998. Kolejny tytuł doktora honoris causa otrzymał w 2006[4] w Akademii Górniczo-Hutniczej za wybitne osiągnięcia naukowe, które znacząco wpłynęły na rozwój geodezji i kartografii, szczególnie w zakresie teledetekcji lotniczej i satelitarnej oraz systemów informacji przestrzennej, a także za utrzymywanie stałej więzi z AGH, przez inicjowanie wspólnych prac naukowo-badawczych i wspomaganie rozwoju kadry naukowej[5][6][7].
-Rzeczoznawca majątkowy o stosownych uprawnieniach państwowych, oraz doradca przedsiębiorstw geodezyjno-kartograficznych w Krakowie, Katowicach i Warszawie w latach 1970–2000[6].
-Od 1986 r. członek korespondent (z wyboru) Polskiej Akademii Nauk, a od 2002 r. członek rzeczywisty. W latach 2003–2006 członek prezydium PAN. Między 2007 a 2010 r. przewodniczący Wydziału Nauk o Ziemi i Nauk Górniczych PAN. W latach 1991–2002 sprawował funkcję przewodniczącego Komitetu Geodezji PAN oraz w latach 1980–2002 działał w Komitecie Badań Kosmicznych przy Prezydium PAN. Członek Komitetu Przestrzennego Zagospodarowania Kraju i Komitetu Badań nad Zagrożeniami przy Prezydium PAN. W latach 1993–2002 kierownik Centrum Upowszechniania Nauki PAN. Członek-założyciel i prezes (2001–2008) Akademii Inżynierskiej w Polsce.
-Ponadto członek-założyciel Towarzystwa Naukowego Nieruchomości, członek Komitetu Polityki Technicznej i Gospodarczej FSN-NOT; członek (od 1980 roku), przewodniczący (2000–03) i zastępca przewodniczącego (od 2007 roku) Państwowej Rady Gospodarki Przestrzennej. Był również członkiem (1980–1998) Państwowej Rady Ochrony Środowiska. Dodatkowo pełnił funkcje członka (od 1985 roku) i przewodniczącego (2000–05 oraz 2010–2016) Państwowej Rady Geodezyjnej i Kartograficznej oraz członka Komisji Urbanistyczno-Architektonicznej Mazowsza (od 2000 roku), a od 2007 r. również członka Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego.
-Prof. Ney udzielał się także w zagranicznych i międzynarodowych organizacjach naukowych: Radzie Międzynarodowej Unii Geodezji i Geofizyki (1987–91); Radzie Międzynarodowej Asocjacji Geodezji (1979–2003); Międzynarodowej Federacji Astronautycznej (Komitet Naukowy Badań Ziemi, 1991–2003); programie 10 krajów INTERKOSMOS (1980–90). Oprócz tego był ekspertem Organizacji Rolnictwa i Wyżywienia FAO w 1980 r. oraz UNESCO w Mongolii w 1990 r[6].
-Odznaczony między innymi Krzyżem Kawalerskim, Oficerskim, oraz Komandorskim (2005)[8] Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, a także Medalem Komisji Edukacji Narodowej[5].
-///////////////////////////
-== Źródła do biogramu ==
 ==== Książki ====
 * Księga tytułów i stopni naukowych : uzyskanych na Wydziale Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska w latach 1951-2001. [AGH]. Red. J. Bernasik. Kraków 2001, s. 19-20, [foto]
@@ Linia 76: / Linia 60: @@
 * Zaproszenie Rektora Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie na uroczyste posiedzenie senatu AGH poświęcone nadaniu godności doktora honoris causa Profesorowi Bogdanowi Neyowi, [foto]
-'''''<span style="color:red;">stan na dzień 27.11.2017</span>'''''