Bernard Nowak: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
(Nie pokazano 24 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika)
Linia 2: Linia 2:
|family-name=Nowak
|family-name=Nowak
|given-name=Bernard
|given-name=Bernard
|honorific-prefix=Prof. dr hab. inż.
|image=Bernard Nowak.jpg
|birth_date=2 czerwca 1949
|birth_date=2 czerwca 1949
|birth_place=Chorzów
|birth_place=Chorzów
|fields=górnictwo i geologia inżynierska, aerologia górnicza, wentylacja kopalń, klimatyzacja kopalń, zwalczanie zagrożenia temperaturowego w wyrobiskach górniczych
|faculty=Wydział Górnictwa i Geoinżynierii
|faculty=Wydział Górnictwa i Geoinżynierii
|awards=Złoty Krzyż Zasługi
}}
}}
''Bernard Nowak'''   
Prof. dr hab. inż. '''Bernard Nowak''' (1949-)    
'''<span style="color:red;">biogram będzie uzupełniony</span>'''


Dyscyplina/specjalności: górnictwo i geologia inżynierska,  
Dyscyplina/specjalności: górnictwo i geologia inżynierska, aerologia górnicza, wentylacja kopalń, klimatyzacja kopalń, zwalczanie zagrożenia temperaturowego w wyrobiskach górniczych


== Nota biograficzna ==
== Nota biograficzna ==
Linia 15: Linia 18:
Urodził się 2 czerwca 1949 roku w Chorzowie.
Urodził się 2 czerwca 1949 roku w Chorzowie.


W 1973 roku ukończył Wydział Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej AGH. ????
W 1973 roku ukończył Wydział Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej AGH.  


W 1973 roku rozpoczął pracę w Instytucie Górnictwa Podziemnego Wydziału Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej AGH. ?????????????
W 1974 roku rozpoczął pracę w Zakładzie Wentylacji i Klimatyzacji Przemysłowej Instytutu Górnictwa Podziemnego i Bezpieczeństwa Pracy [[Wydział Górniczy|Wydziału Górniczego]] AGH.  


W 1981 roku na podstawie pracy "Wieloparametrowa regulacja procesu klimatyzacji górniczej przestrzeni roboczej (wyrobisko, komora) w obecności zakłóceń losowych" uzyskał doktorat.
W 1991 roku został doktorem habilitowanym.
W 1996 roku został profesorem nadzwyczajnym AGH.
W latach 1992-1996 był pełnomocnikiem umowy AG Sian - AGH. Członek Zespołu I ds. Badań Naukowych AGH.
Od 1998 roku był kierownikiem Studium Podyplomowego w zakresie Aerologii Górniczej.
Przez ponad 20 lat był kierownikiem Studium Podyplomowego w zakresie Aerologii Górniczej.
W latach 2002- 2015 był kierownikiem Studium Doktoranckiego na Wydziale Górnictwa i Geoinżynierii.


W 1981 roku na podstawie pracy "Wieloparametrowa regulacja procesu klimatyzacji górniczej przestrzeni roboczej (wyrobisko, komora) w obecności zakłóceń losowych" uzyskał doktorat.  
W 1998 roku uzyskał tytuł profesora nauk technicznych.


W 2003 roku uzyskał nominację Ministra ENiS na stanowisko profesora zwyczajnego w AGH.


Autor i współautor ponad 150 publikacji, w tym 7 książek oraz 3 patentów.


Kierownik projektów badawczych.
Promotor 8 prac doktorskich.


: prof.zw.dr hab.inż. Bernard Nowak
Brał udział w 6 projektach badawczych (w 5 kierownik i w 1 realizator) oraz w 7 projektach celowych (w 4 kierownik i w 3 wykonawca).


Wentylacja i klimatyzacja obiektów naziemnych i podziemnych
Od 2002 roku rzeczoznawca ds. Ruchu Zakładu Górniczego.


Jednostka wiodąca:
W 2019 roku przeszedł na emeryturę.
Wydział Górnictwa i Geoinżynierii


Członek m.in. Sekcji Aerologii Górniczej PAN (od 1992 roku), Sekcji Górnictwa w Komitecie Badań Naukowych,  Zespołu I ds. Badań Naukowych AGH,  Komitetu Redakcyjnego Kwartalnika Górnictwo i Geoinżynieria, Komitetu Redakcyjnego Działowego Górnictwa, Geodezji i Ochrony Środowiska, Jury Nagrody im. prof. H. Czeczotta (2000-2016) oraz przewodniczącym (3 kadencje) Okręgowej Komisji Wyborczej na Wydziale Górnictwa i Geoinżynierii.


==== Odznaczenia i nagrody ====
==== Odznaczenia i nagrody ====
[[Złoty Krzyż Zasługi]], Nagroda im. prof. H. Czeczotta, Złota Odznaka "Zasłużony dla Górnictwa RP", Generalny Dyrektor Górniczy II stopnia, wielokrotnie Nagroda Rektora AGH


==== Bibliografia publikacji ====
==== Bibliografia publikacji ====
Linia 44: Linia 64:
==== Książki ====
==== Książki ====


*
* Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 3. Pion elektromechaniczny i Wydziały Politechniczne. Kraków 1979, s. 141
* Mazurkiewicz M.: Jak zostałem profesorem czyli pół wieku w AGH. Kraków 2016, s. 240-241
* [Skład Osobowy AGH … 1973/74]. Kraków 1975, s. 26
* Wacławik J.: Kronika Wydziału Górnictwa i Geoinżynierii 1919-2019. Kraków 2019, s. 117, 126, 131, 134, 142, 199
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 251, [foto]


==== Artykuły ====
==== Artykuły ====
Linia 51: Linia 75:


==== Inne ====
==== Inne ====
 
*
* Na podstawie informacji od Bernarda Nowaka [10.02.2021]


{{DEFAULTSORT:Nowak, Bernard}}
{{DEFAULTSORT:Nowak, Bernard}}
Linia 59: Linia 83:




'''''<span style="color:red;">stan na dzień 15.02.2021</span>'''''
'''''<span style="color:red;">stan na dzień 11.03.2021</span>'''''

Wersja z 11:46, 11 mar 2021

Bernard Nowak
Bernard Nowak.jpg
Nazwisko Nowak
Imię / imiona Bernard
Tytuły / stanowiska Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia 2 czerwca 1949
Miejsce urodzenia Chorzów


Dyscyplina/specjalności górnictwo i geologia inżynierska, aerologia górnicza, wentylacja kopalń, klimatyzacja kopalń, zwalczanie zagrożenia temperaturowego w wyrobiskach górniczych
Wydział Wydział Górnictwa i Geoinżynierii


Odznaczenia i nagrody Złoty Krzyż Zasługi

Prof. dr hab. inż. Bernard Nowak (1949-)

Dyscyplina/specjalności: górnictwo i geologia inżynierska, aerologia górnicza, wentylacja kopalń, klimatyzacja kopalń, zwalczanie zagrożenia temperaturowego w wyrobiskach górniczych

Nota biograficzna

Urodził się 2 czerwca 1949 roku w Chorzowie.

W 1973 roku ukończył Wydział Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej AGH.

W 1974 roku rozpoczął pracę w Zakładzie Wentylacji i Klimatyzacji Przemysłowej Instytutu Górnictwa Podziemnego i Bezpieczeństwa Pracy Wydziału Górniczego AGH.

W 1981 roku na podstawie pracy "Wieloparametrowa regulacja procesu klimatyzacji górniczej przestrzeni roboczej (wyrobisko, komora) w obecności zakłóceń losowych" uzyskał doktorat.

W 1991 roku został doktorem habilitowanym.

W 1996 roku został profesorem nadzwyczajnym AGH.

W latach 1992-1996 był pełnomocnikiem umowy AG Sian - AGH. Członek Zespołu I ds. Badań Naukowych AGH.

Od 1998 roku był kierownikiem Studium Podyplomowego w zakresie Aerologii Górniczej.

Przez ponad 20 lat był kierownikiem Studium Podyplomowego w zakresie Aerologii Górniczej.

W latach 2002- 2015 był kierownikiem Studium Doktoranckiego na Wydziale Górnictwa i Geoinżynierii.

W 1998 roku uzyskał tytuł profesora nauk technicznych.

W 2003 roku uzyskał nominację Ministra ENiS na stanowisko profesora zwyczajnego w AGH.

Autor i współautor ponad 150 publikacji, w tym 7 książek oraz 3 patentów.

Promotor 8 prac doktorskich.

Brał udział w 6 projektach badawczych (w 5 kierownik i w 1 realizator) oraz w 7 projektach celowych (w 4 kierownik i w 3 wykonawca).

Od 2002 roku rzeczoznawca ds. Ruchu Zakładu Górniczego.

W 2019 roku przeszedł na emeryturę.

Członek m.in. Sekcji Aerologii Górniczej PAN (od 1992 roku), Sekcji Górnictwa w Komitecie Badań Naukowych, Zespołu I ds. Badań Naukowych AGH, Komitetu Redakcyjnego Kwartalnika Górnictwo i Geoinżynieria, Komitetu Redakcyjnego Działowego Górnictwa, Geodezji i Ochrony Środowiska, Jury Nagrody im. prof. H. Czeczotta (2000-2016) oraz przewodniczącym (3 kadencje) Okręgowej Komisji Wyborczej na Wydziale Górnictwa i Geoinżynierii.

Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi, Nagroda im. prof. H. Czeczotta, Złota Odznaka "Zasłużony dla Górnictwa RP", Generalny Dyrektor Górniczy II stopnia, wielokrotnie Nagroda Rektora AGH

Bibliografia publikacji

https://bpp.agh.edu.pl/autor/nowak-bernard-01708

Źródła do biogramu

Książki

  • Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 3. Pion elektromechaniczny i Wydziały Politechniczne. Kraków 1979, s. 141
  • Mazurkiewicz M.: Jak zostałem profesorem czyli pół wieku w AGH. Kraków 2016, s. 240-241
  • [Skład Osobowy AGH … 1973/74]. Kraków 1975, s. 26
  • Wacławik J.: Kronika Wydziału Górnictwa i Geoinżynierii 1919-2019. Kraków 2019, s. 117, 126, 131, 134, 142, 199
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 251, [foto]

Artykuły

Inne

  • Na podstawie informacji od Bernarda Nowaka [10.02.2021]


stan na dzień 11.03.2021