Bernard Nowak: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 35: Linia 35:


W 1998 roku uzyskał tytuł profesora nauk technicznych.
W 1998 roku uzyskał tytuł profesora nauk technicznych.
W 2003 roku uzyskał nominację Ministra ENiS na stanowisko profesora zwyczajnego w AGH.


Autor i współautor ponad 150 publikacji, w tym 7 książek oraz 3 patentów.
Autor i współautor ponad 150 publikacji, w tym 7 książek oraz 3 patentów.
Linia 77: Linia 79:


[[Category:Biogramy]]
[[Category:Biogramy]]




'''''<span style="color:red;">stan na dzień 10.03.2021</span>'''''
'''''<span style="color:red;">stan na dzień 10.03.2021</span>'''''

Wersja z 14:53, 10 mar 2021

Bernard Nowak
Bernard Nowak.jpg
Nazwisko Nowak
Imię / imiona Bernard
Tytuły / stanowiska Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia 2 czerwca 1949
Miejsce urodzenia Chorzów


Dyscyplina/specjalności górnictwo i geologia inżynierska, aerologia górnicza, wentylacja kopalń, klimatyzacja kopalń, zwalczanie zagrożenia temperaturowego w wyrobiskach górniczych
Wydział Wydział Górnictwa i Geoinżynierii


Odznaczenia i nagrody Złoty Krzyż Zasługi

Prof. dr hab. inż. Bernard Nowak (1949-)

Dyscyplina/specjalności: górnictwo i geologia inżynierska, aerologia górnicza, wentylacja kopalń, klimatyzacja kopalń, zwalczanie zagrożenia temperaturowego w wyrobiskach górniczych

Nota biograficzna

Urodził się 2 czerwca 1949 roku w Chorzowie.

W 1973 roku ukończył Wydział Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej AGH.

W 1974 roku rozpoczął pracę w Zakładzie Wentylacji i Klimatyzacji Przemysłowej Instytutu Górnictwa Podziemnego i Bezpieczeństwa Pracy Wydziału Górniczego AGH.

W 1981 roku na podstawie pracy "Wieloparametrowa regulacja procesu klimatyzacji górniczej przestrzeni roboczej (wyrobisko, komora) w obecności zakłóceń losowych" uzyskał doktorat.

W 1991 roku został doktorem habilitowanym.

W 1996 roku został profesorem nadzwyczajnym AGH.

W latach 1992-1996 był pełnomocnikiem umowy AG Sian - AGH. Członek Zespołu I ds. Badań Naukowych AGH.

Od 1998 roku był kierownikiem Studium Podyplomowego w zakresie Aerologii Górniczej. Od 2000 roku był kierownikiem Studium Doktoranckiego na Wydziale Górnictwa i Geoinżynierii.

Przez ponad 20 lat był kierownikiem Studium Podyplomowego w zakresie Aerologii Górniczej. W latach 2002- 2015 był kierownikiem Studium Doktoranckiego na Wydziale Górnictwa i Geoinżynierii.

W 1998 roku uzyskał tytuł profesora nauk technicznych.

W 2003 roku uzyskał nominację Ministra ENiS na stanowisko profesora zwyczajnego w AGH.

Autor i współautor ponad 150 publikacji, w tym 7 książek oraz 3 patentów.

Promotor 6 prac doktorskich.

Brał udział w 6 projektach badawczych (w 5 kierownik i w 1 realizator) oraz w 7 projektach celowych (w 4 kierownik i w 3 wykonawca).

Od 2002 roku rzeczoznawca ds. Ruchu Zakładu Górniczego.

W 2019 roku przeszedł na emeryturę.

Członek m.in. Sekcji Aerologii Górniczej PAN (od 1992 roku), Sekcji Górnictwa w Komitecie Badań Naukowych, Zespołu I ds. Badań Naukowych AGH, Komitetu Redakcyjnego Kwartalnika Górnictwo i Geoinżynieria, Komitetu Redakcyjnego Działowego Górnictwa, Geodezji i Ochrony Środowiska, Jury Nagrody im. prof. H. Czeczotta (2000-2016) oraz przewodniczącym (3 kadencje) Okręgowej Komisji Wyborczej na Wydziale Górnictwa i Geoinżynierii.

Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi, Nagroda im. prof. H. Czeczotta, Złota Odznaka "Zasłużony dla Górnictwa RP", Generalny Dyrektor Górniczy II stopnia, wielokrotnie Nagroda Rektora AGH

Bibliografia publikacji

https://bpp.agh.edu.pl/autor/nowak-bernard-01708

Źródła do biogramu

Książki

  • Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 3. Pion elektromechaniczny i Wydziały Politechniczne. Kraków 1979, s. 141
  • Mazurkiewicz M.: Jak zostałem profesorem czyli pół wieku w AGH. Kraków 2016, s. 240-241
  • [Skład Osobowy AGH … 1973/74]. Kraków 1975, s. 26
  • Wacławik J.: Kronika Wydziału Górnictwa i Geoinżynierii 1919-2019. Kraków 2019, s. 117, 126, 131, 134, 142, 199
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 251, [foto]

Artykuły

Inne

  • Na podstawie informacji od Bernarda Nowaka [10.02.2021]


stan na dzień 10.03.2021