Bernard Nowak: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 21: Linia 21:
W 1973 roku ukończył Wydział Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej AGH.  
W 1973 roku ukończył Wydział Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej AGH.  


W 1973 roku rozpoczął pracę w Zakładzie Wentylacji i Klimatyzacji Przemysłowej Instytutu Górnictwa Podziemnego i Bezpieczeństwa Pracy [[Wydział Górniczy|Wydziału Górniczego AGH.  
W 1974 roku rozpoczął pracę w Zakładzie Wentylacji i Klimatyzacji Przemysłowej Instytutu Górnictwa Podziemnego i Bezpieczeństwa Pracy [[Wydział Górniczy|Wydziału Górniczego]] AGH.  


W 1981 roku na podstawie pracy "Wieloparametrowa regulacja procesu klimatyzacji górniczej przestrzeni roboczej (wyrobisko, komora) w obecności zakłóceń losowych" uzyskał doktorat.  
W 1981 roku na podstawie pracy "Wieloparametrowa regulacja procesu klimatyzacji górniczej przestrzeni roboczej (wyrobisko, komora) w obecności zakłóceń losowych" uzyskał doktorat.  
Linia 33: Linia 33:
Od 1998 roku był kierownikiem Studium Podyplomowego w zakresie Aerologii Górniczej. Od 2000 roku był kierownikiem Studium Doktoranckiego na Wydziale Górnictwa i Geoinżynierii.  
Od 1998 roku był kierownikiem Studium Podyplomowego w zakresie Aerologii Górniczej. Od 2000 roku był kierownikiem Studium Doktoranckiego na Wydziale Górnictwa i Geoinżynierii.  


Był członkiem Jury Nagrody im. prof. H. Czeczotta
Przez ponad 20 lat był kierownikiem Studium Podyplomowego w zakresie Aerologii Górniczej. W latach 2002- 2015 był kierownikiem Studium Doktoranckiego na Wydziale Górnictwa i Geoinżynierii.
 


W 1998 roku uzyskał tytuł profesora nauk technicznych.
W 1998 roku uzyskał tytuł profesora nauk technicznych.


Autor ponad 150 publikacji, w tym książki oraz patenty.
Autor i współautor ponad 150 publikacji, w tym 7 książek oraz 3 patentów.
 
Promotor prac doktorskich.


Rzeczoznawca ds. Ruchu Zakładu Górniczego.
Promotor 6 prac doktorskich.


Członek Sekcji Aerologii Górniczej PAN
///////////////////////////////////////////////
Urodził się 2 czerwca 1949 roku w Chorzowie.
W 1973 roku ukończył Wydział Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej AGH.
W 1974 roku rozpoczął pracę w Zakładzie Wentylacji i Klimatyzacji Przemysłowej Instytutu Górnictwa Podziemnego i Bezpieczeństwa Pracy Wydziału Górniczego AGH.
W 1981 roku na podstawie pracy "Wieloparametrowa regulacja procesu klimatyzacji górniczej przestrzeni roboczej (wyrobisko, komora) w obecności zakłóceń losowych" uzyskał doktorat.
W 1991 roku został doktorem habilitowanym. W 1996 roku został profesorem nadzwyczajnym AGH.
W 1998 roku uzyskał tytuł profesora nauk technicznych.
W latach 1992-1996 był pełnomocnikiem umowy AG Sian (ChRL) - AGH.
Członek m.in. Sekcji Aerologii Górniczej PAN (od 1992 roku), Sekcji Górnictwa w Komitecie Badań Naukowych,  Zespołu I ds. Badań Naukowych AGH,  Komitetu Redakcyjnego Kwartalnika Górnictwo i Geoinżynieria, Komitetu Redakcyjnego Działowego Górnictwa, Geodezji i Ochrony Środowiska, Jury Nagrody im. prof. H. Czeczotta (2000-2016) oraz przewodniczącym (3 kadencje) Okręgowej Komisji Wyborczej na Wydziale Górnictwa i Geoinżynierii.
Przez ponad 20 lat był kierownikiem Studium Podyplomowego w zakresie Aerologii Górniczej. W latach 2002- 2015 był kierownikiem Studium Doktoranckiego na Wydziale Górnictwa i Geoinżynierii.
Brał udział w 6 projektach badawczych (w 5 kierownik i w 1 realizator) oraz w 7 projektach celowych (w 4 kierownik i w 3 wykonawca).
Brał udział w 6 projektach badawczych (w 5 kierownik i w 1 realizator) oraz w 7 projektach celowych (w 4 kierownik i w 3 wykonawca).
Autor/współautor ponad 150 publikacji, w tym  7 książek  oraz 3 patentów.
Promotor 8 prac doktorskich.
Rzeczoznawca ds. Ruchu Zakładu Górniczego (od 2002 roku).
W 2019 roku przeszedł na emeryturę.
Odznaczenia i nagrody
Złoty Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Nagroda im. prof. H. Czeczotta, Złota Odznaka "Zasłużony dla Górnictwa RP", Generalny Dyrektor Górniczy II stopnia, wielokrotnie Nagroda Rektora AGH


Od 2002 roku rzeczoznawca ds. Ruchu Zakładu Górniczego.


W 2019 roku przeszedł na emeryturę.


Członek m.in. Sekcji Aerologii Górniczej PAN (od 1992 roku), Sekcji Górnictwa w Komitecie Badań Naukowych,  Zespołu I ds. Badań Naukowych AGH,  Komitetu Redakcyjnego Kwartalnika Górnictwo i Geoinżynieria, Komitetu Redakcyjnego Działowego Górnictwa, Geodezji i Ochrony Środowiska, Jury Nagrody im. prof. H. Czeczotta (2000-2016) oraz przewodniczącym (3 kadencje) Okręgowej Komisji Wyborczej na Wydziale Górnictwa i Geoinżynierii.


==== Odznaczenia i nagrody ====
==== Odznaczenia i nagrody ====
Linia 100: Linia 81:




'''''<span style="color:red;">stan na dzień 22.02.2021</span>'''''
'''''<span style="color:red;">stan na dzień 10.03.2021</span>'''''

Wersja z 13:43, 10 mar 2021

Bernard Nowak
Bernard Nowak.jpg
Nazwisko Nowak
Imię / imiona Bernard
Tytuły / stanowiska Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia 2 czerwca 1949
Miejsce urodzenia Chorzów


Dyscyplina/specjalności górnictwo i geologia inżynierska, aerologia górnicza, wentylacja kopalń, klimatyzacja kopalń, zwalczanie zagrożenia temperaturowego w wyrobiskach górniczych
Wydział Wydział Górnictwa i Geoinżynierii


Odznaczenia i nagrody Złoty Krzyż Zasługi

Prof. dr hab. inż. Bernard Nowak (1949-) biogram będzie uzupełniony

Dyscyplina/specjalności: górnictwo i geologia inżynierska, aerologia górnicza, wentylacja kopalń, klimatyzacja kopalń, zwalczanie zagrożenia temperaturowego w wyrobiskach górniczych

Nota biograficzna

Urodził się 2 czerwca 1949 roku w Chorzowie.

W 1973 roku ukończył Wydział Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej AGH.

W 1974 roku rozpoczął pracę w Zakładzie Wentylacji i Klimatyzacji Przemysłowej Instytutu Górnictwa Podziemnego i Bezpieczeństwa Pracy Wydziału Górniczego AGH.

W 1981 roku na podstawie pracy "Wieloparametrowa regulacja procesu klimatyzacji górniczej przestrzeni roboczej (wyrobisko, komora) w obecności zakłóceń losowych" uzyskał doktorat.

Kierownik projektów badawczych.

W 1991 roku został doktorem habilitowanym. W 1996 roku został profesorem nadzwyczajnym AGH.

W latach 1992-1996 był pełnomocnikiem umowy AG Sian - AGH. Członek Zespołu I ds. Badań Naukowych AGH.

Od 1998 roku był kierownikiem Studium Podyplomowego w zakresie Aerologii Górniczej. Od 2000 roku był kierownikiem Studium Doktoranckiego na Wydziale Górnictwa i Geoinżynierii.

Przez ponad 20 lat był kierownikiem Studium Podyplomowego w zakresie Aerologii Górniczej. W latach 2002- 2015 był kierownikiem Studium Doktoranckiego na Wydziale Górnictwa i Geoinżynierii.


W 1998 roku uzyskał tytuł profesora nauk technicznych.

Autor i współautor ponad 150 publikacji, w tym 7 książek oraz 3 patentów.

Promotor 6 prac doktorskich.

Brał udział w 6 projektach badawczych (w 5 kierownik i w 1 realizator) oraz w 7 projektach celowych (w 4 kierownik i w 3 wykonawca).

Od 2002 roku rzeczoznawca ds. Ruchu Zakładu Górniczego.

W 2019 roku przeszedł na emeryturę.

Członek m.in. Sekcji Aerologii Górniczej PAN (od 1992 roku), Sekcji Górnictwa w Komitecie Badań Naukowych, Zespołu I ds. Badań Naukowych AGH, Komitetu Redakcyjnego Kwartalnika Górnictwo i Geoinżynieria, Komitetu Redakcyjnego Działowego Górnictwa, Geodezji i Ochrony Środowiska, Jury Nagrody im. prof. H. Czeczotta (2000-2016) oraz przewodniczącym (3 kadencje) Okręgowej Komisji Wyborczej na Wydziale Górnictwa i Geoinżynierii.

Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi, Nagroda im. prof. H. Czeczotta, Złota Odznaka "Zasłużony dla Górnictwa RP", Generalny Dyrektor Górniczy II stopnia, wielokrotnie Nagroda Rektora AGH

Bibliografia publikacji

https://bpp.agh.edu.pl/autor/nowak-bernard-01708

Źródła do biogramu

Książki

  • Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 3. Pion elektromechaniczny i Wydziały Politechniczne. Kraków 1979, s. 141
  • Mazurkiewicz M.: Jak zostałem profesorem czyli pół wieku w AGH. Kraków 2016, s. 240-241
  • [Skład Osobowy AGH … 1973/74]. Kraków 1975, s. 26
  • Wacławik J.: Kronika Wydziału Górnictwa i Geoinżynierii 1919-2019. Kraków 2019, s. 117, 126, 131, 134, 142, 199
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 251, [foto]

Artykuły

Inne


stan na dzień 10.03.2021