Antoni Schimitzek: Różnice pomiędzy wersjami
m (zamienił w treści „== Życiorys ==” na „== Nota biograficzna ==”) |
m (zamienił w treści „== Odznaczenia i nagrody ==” na „==== Odznaczenia i nagrody ====”) |
||
| Linia 61: | Linia 61: | ||
Był wynalazcą m.in. aparatu bezpieczeństwa (1900), który wyłączał samoczynnie dopływ pary do maszyny wyciągowej po przekroczeniu przez nią szybkości lub po przejechaniu platformy wyładunkowej. Opublikował kilka broszur na tematy gospodarcze, oraz artykułów w czasopismach fachowych. | Był wynalazcą m.in. aparatu bezpieczeństwa (1900), który wyłączał samoczynnie dopływ pary do maszyny wyciągowej po przekroczeniu przez nią szybkości lub po przejechaniu platformy wyładunkowej. Opublikował kilka broszur na tematy gospodarcze, oraz artykułów w czasopismach fachowych. | ||
== Odznaczenia i nagrody == | ==== Odznaczenia i nagrody ==== | ||
Krzyż Oficerski Polonia Restituta, Złoty Krzyż Zasługi | Krzyż Oficerski Polonia Restituta, Złoty Krzyż Zasługi | ||
Wersja z 16:14, 15 sty 2016
| Antoni Schimitzek | |
|---|---|
| Nazwisko | Schimitzek |
| Imię / imiona | Antoni |
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. inż. |
| Data urodzenia | 9 listopada 1868 |
| Miejsce urodzenia | Tarnów |
| Data śmierci | 18 października 1959 |
| Miejsce śmierci | Kraków |
| Dyscyplina/specjalności | górnictwo, hutnictwo |
| Pełnione funkcje | Kierownik Katedry Organizacji Przedsiębiorstw Przemysłowych Wydziału Górniczego AG (1923-1925) |
| Wydział | Wydział Górniczy
|
| Odznaczenia i nagrody | Polonia Restituta, Złoty Krzyż Zasługi |
Prof. zw. inż. Antoni Schimitzek (1868–1959)
Specjalność: górnictwo, hutnictwo
Nota biograficzna
Urodził się 9 listopada 1868 r. w Tarnowie. Zmarł 18 października 1959 r. w Krakowie i tam też został pochowany na cmentarzu Rakowickim.
Ukończył AG w Leoben (1890), uzyskując dyplom inżyniera górniczego i hutniczego. Był twórcą cementowni „Górka”, współtwórcą pierwszej w Polsce elektrowni obwodowej w Sierszy. Prowadził poszukiwania rud cynku i ołowiu w Trzebionce. W 1937 r. przeszedł na emeryturę, ale po II wojnie podjął ponownie pracę w przemyśle materiałów budowlanych. Opracował m.in. projekt wstępny rozbudowy fabryki eternitu w Ogrodzieńcu i założenia projektowe do fabryki rur azbestowo-cementowych. Choroba zmusiła go do przerwania pracy — stracił wzrok. W 1959 r. otrzymał rentę za zasługi dla rozwoju gospodarczego kraju.
Od 1914 r. związany z AG, kiedy to został członkiem Komitetu Organizacji i Budowy AG. W 1922 r. jako prof. zw. objął Katedrę Organizacji Przedsiębiorstw Przemysłowych na Wydziale Górniczym.
Był wynalazcą m.in. aparatu bezpieczeństwa (1900), który wyłączał samoczynnie dopływ pary do maszyny wyciągowej po przekroczeniu przez nią szybkości lub po przejechaniu platformy wyładunkowej. Opublikował kilka broszur na tematy gospodarcze, oraz artykułów w czasopismach fachowych.
Odznaczenia i nagrody
Krzyż Oficerski Polonia Restituta, Złoty Krzyż Zasługi
Źródło:
- Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1998 nr 49. s. 12
- Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). Kraków 1956. S. 178–180
- Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994 nr 5. s. 6
- Słownik polskich pionierów techniki. Katowice 1986. S. 188
- Słownik biograficzny techników polskich. Z. 14. Warszawa 2003. S. 122–124