Andrzej Zygmunt Hrynkiewicz: Różnice pomiędzy wersjami

Andrzej Zygmunt Hrynkiewicz
Nazwisko	Hrynkiewicz
Imię / imiona	Andrzej
Tytuły / stanowiska	Prof. dr hab.
Data urodzenia	29 maja 1925
Miejsce urodzenia	Wilno
Data śmierci	13 października 2016
Miejsce śmierci	Kraków
Dyscyplina/specjalności	magnetyczny rezonans jądrowy ;
Rok przyznania doktoratu h.c. AGH	1999
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH	za zasługi dla rozwoju nauki polskiej i światowej, a w szczególności za stworzenie szkoły fizyki jądrowej i zastosowań metod jądrowych w fizyce ciała stałego oraz wyjątkowy wkład w popularyzację nauk przyrodniczych
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Armii Krajowej, Krzyż Komandorski OOP, Krzyż Kawalerski OOP, Nagrody resortowe

Wersja z 10:57, 24 lis 2016

Prof. dr hab. Andrzej Zygmunt Hrynkiewicz (1925-)

Dyscyplina/specjalności: magnetyczny rezonans jądrowy

dyrektor Instytutu Fizyki Jądrowej w latach 1969–1971

Nota biograficzna

Urodził się 29 maja 1925 roku w Wilnie. Zmarł 13 października 2016 roku w Krakowie.

Rozpoczął studia w Wilnie, które potem kontynuował na Uniwersytecie Toruńskim i Jagiellońskim. Tytuł magistra otrzymał w 1948 roku, doktora w 1950 roku, profesora zwyczajnego w 1969 roku. Był żołnierzem AK prześladownym przez NKWD (został wywieziony do Donbasu, gdzie pracował w kopalni węgla).

W latach 1954-1961 docent Uniwersytetu Jagiellońskiego, kierownik Katedry Fizyki Jądrowej (1961-1975), dyrektor Instytutu Fizyki UJ (1969-1971). W Instytucie Fizyki Jądrowej w Krakowie kierownik Zakładu Spektroskopii Jądrowej, wicedyrektor w latach 1961-1969, dyrektor 1969-1976. W latach 1966-1968 wicedyrektor Zjednoczonych Instytutów Badań Jądrowych w Dubnie.

Jego największym osiągnięciem naukowym jest uruchomienie w Polsce Laboratorium Magnetycznego Rezonansu Jądrowego w Instytucie Fizyki UJ i laboratorium do badań efektu Möessbauera, a także otrzymanie pierwszych na świecie widm metodą wstecznego rozpraszania.

Autor lub współautor około 157 publikacji naukowych, ponad 40 artykułów monograficznych i przeglądowych zamieszczonych w czasopismach polskich i zagranicznych. Promotor 45 doktorantów.

Członek PAN, PAU, Polskiego, Amerykańskiego oraz Europejskiego Towarzystwa Fizycznego

Doktor honoris causa Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, Uniwersytetu im. Mikołaja Kopernika w Toruniu oraz tytuł Doktora Honorowego Zjednoczonego Instytutu Badań Jądrowych w Dubnej

Odznaczenia i nagrody

Medal im. Mariana Smoluchowskiego i inne

Bibliografia

Książki

Kto jest kim w Polsce : informator biograficzny. [Red. zesp. Lidia Becela]. Warszawa 1989, s. 410

Artykuły

Krop K.: Doktorat honoris causa AGH dla prof. Andrzeja Hrynkiewicza. Biuletyn AGH 1999, nr 72, s. 33-35, [foto]
[Protokół z Posiedzenia Senatu AGH... 29.09.1999]

Inne

Andrzej Hrynkiewicz... [online] [przeglądany 23.11.2016]. Dostępny w: archive.is/akF4x
Na podstawie materiałów Muzeum Historii AGH
Zaproszenie na uroczyste posiedzenie Senatu AGH poświęcone nadaniu godności doktora honoris causa Profesorowi Andrzejowi Hrynkiewiczowi

@@ Linia 55: / Linia 55: @@
 == Nota biograficzna ==
-Urodził się 29 maja 1925 roku w Wilnie. Zmarł 13 października 2016 roku w Krakowie.
+Urodził się 29 maja 1925 roku w Wilnie. Zmarł 13 października 2016 roku w Krakowie.
-Tam też rozpoczął studia, które potem kontynuował na Uniwersytecie Toruńskim i Jagiellońskim. Tytuł magistra otrzymał w 1948 r, doktora w 1950, profesora zwyczajnego w 1969 r. Był żołnierzem AK prześladownym przez NKWD (został wywieziony do Donbasu, gdzie pracował w kopalni węgla).
+Rozpoczął studia w Wilnie, które potem kontynuował na Uniwersytecie Toruńskim i Jagiellońskim. Tytuł magistra otrzymał w 1948 roku, doktora w 1950 roku, profesora zwyczajnego w 1969 roku. Był żołnierzem AK prześladownym przez NKWD (został wywieziony do Donbasu, gdzie pracował w kopalni węgla).
-W latach 1954–1961 docent UJ, kierownik Katedry Fizyki Jądrowej (1961–1975), dyrektor Instytutu Fizyki (1969–1971). W Instytucie Fizyki Jądrowej kierownik Zakładu Spektroskopii Jądrowej, wicedyrektor w latach 1961–1969. W latach 1966–1968 wicedyrektor Zjednoczonych Instytutów Badań Jądrowych, Dubna.
+W latach 1954-1961 docent Uniwersytetu Jagiellońskiego, kierownik Katedry Fizyki Jądrowej (1961-1975), dyrektor Instytutu Fizyki UJ (1969-1971). W Instytucie Fizyki Jądrowej w Krakowie kierownik Zakładu Spektroskopii Jądrowej, wicedyrektor w latach 1961-1969, dyrektor 1969-1976. W latach 1966-1968 wicedyrektor Zjednoczonych Instytutów Badań Jądrowych w Dubnie.
-Jego największym osiągnięciem naukowym jest uruchomienie w Polsce Laboratorium Magnetycznego Rezonansu Jądrowego w Instytucie Fizyki UJ i laboratorium do badań efektu Moessbauera, a także otrzymanie pierwszych na świecie widm metodą wstecznego rozpraszania.
+Jego największym osiągnięciem naukowym jest uruchomienie w Polsce Laboratorium Magnetycznego Rezonansu Jądrowego w Instytucie Fizyki UJ i laboratorium do badań efektu Möessbauera, a także otrzymanie pierwszych na świecie widm metodą wstecznego rozpraszania.
-Autor 157 publikacji naukowych. Członek PAN, PAU, Polskiego Towarzystwa Fizycznego, Amerykańskiego i Europejskiego Towarzystw Fizycznych
+Autor lub współautor około 157 publikacji naukowych, ponad 40 artykułów monograficznych i przeglądowych zamieszczonych w czasopismach polskich i zagranicznych. Promotor 45 doktorantów.
+Członek PAN, PAU, Polskiego, Amerykańskiego oraz Europejskiego Towarzystwa Fizycznego
+Doktor honoris causa Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, Uniwersytetu im. Mikołaja Kopernika w Toruniu oraz tytuł Doktora Honorowego Zjednoczonego Instytutu Badań Jądrowych w Dubnej
+==== Odznaczenia i nagrody ====
+Medal im. Mariana Smoluchowskiego i inne
 == Bibliografia ==