Andrzej Jerzy Nowakowski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
(Nie pokazano 29 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika)
Linia 4: Linia 4:
|honorific-prefix=Prof. dr hab. inż.
|honorific-prefix=Prof. dr hab. inż.
|image=Andrzej_Nowakowski.jpg
|image=Andrzej_Nowakowski.jpg
|birth_date=1938
|birth_date=2 listopada 1938
|birth_place=Katowice
|death_date=2 listopada 2020
|fields=metalurgia, przeróbka plastyczna metali, walcownictwo
|fields=metalurgia, przeróbka plastyczna metali, walcownictwo
|function=Prodziekan Wydziału Metalurgicznego  (1978–1987)
|function=Prodziekan Wydziału Metalurgicznego  (1981-1984, 1984–1987)
|faculty=Wydział Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej
|faculty=Wydział Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej
|awards=Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej
|name=Andrzej Jerzy Nowakowski
|name=Andrzej Jerzy Nowakowski
|image_size=14288
|image_size=14288
}}{{Funkcja
|Stanowisko=Prodziekan
|Jednostka=Wydział Metalurgiczny
|Rok_od=1981
|Rok_do=1984
}}{{Funkcja
|Stanowisko=Prodziekan
|Jednostka=Wydział Metalurgiczny
|Rok_od=1984
|Rok_do=1987
}}
}}
Prof. dr hab. inż. '''Andrzej Jerzy Nowakowski''' (1938–) '''<span style="color:red;">biogram będzie uzupełniony</span>'''
Prof. dr hab. inż. '''Andrzej Jerzy Nowakowski''' (1938–2020)  


Dyscyplina/specjalności: metalurgia, przeróbka plastyczna metali, walcownictwo
Dyscyplina/specjalności: metalurgia, przeróbka plastyczna metali, walcownictwo
Linia 17: Linia 30:
== Nota biograficzna ==
== Nota biograficzna ==


Urodził się 2 listopada 1938 roku w Katowicach.  
Urodził się 2 listopada 1938 roku w Katowicach. Zmarł 2 listopada 2020 roku. Pochowany na Cmentarzu Batowickim w Krakowie.


W 1962 roku ukończył Wydział Metalurgiczny AGH, uzyskując tytuł magistra inżyniera metalurga w specjalności plastyczna przeróbka metali.
W 1962 roku ukończył Wydział Metalurgiczny AGH, uzyskując tytuł magistra inżyniera metalurga w specjalności plastyczna przeróbka metali.
Linia 23: Linia 36:
Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę asystenta w Zakładzie Walcownictwa Katedry Plastycznej Przeróbki Metali [[Wydział Metalurgiczny|Wydziału Metalurgicznego]] AGH.
Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę asystenta w Zakładzie Walcownictwa Katedry Plastycznej Przeróbki Metali [[Wydział Metalurgiczny|Wydziału Metalurgicznego]] AGH.


//////////////////////
W 1969 roku na podstawie pracy "Parametry siłowe i technologiczne procesu walcowania stali w wykrojach skrzynkowych" uzyskał stopień naukowy doktora nauk technicznych oraz został zatrudniony na stanowisku adiunkta.


W latach 1972–1974 był kierownikiem Naukowo-Dydaktycznego Punktu Konsultacyjnego Wydziału Metalurgicznego AGH w Ozimku koło Opola i wykładał przedmioty związane z walcownictwem. Był również wieloletnim wykładowcą w Punkcie Konsultacyjnym AGH przy „Hucie Warszawa”.


W tym samym roku rozpoczął pracę jako asystent w Zakładzie Plastycznej Przeróbki Metali. W roku 1969 uzyskał stopień naukowy doktora nauk technicznych oraz został zatrudniony na stanowisku adiunkta. W roku 1977 uzyskał habilitację, a od roku 1978 pracował jako docent na Wydziale Metalurgicznym. W roku 1987 został profesorem nadzwyczajnym, w roku 1993 zaś uzyskał tytuł naukowy profesora zwyczajnego. Był m.in. stypendystą ONZ i DAAD (RWTH Aachen, Niemcy) oraz Fundacji Kościuszkowskiej (Lehigh University, USA).
W latach 1972–1982 pełnił funkcję sekretarza Zespołu Dydaktyczno-Wychowawczego Hutnictwa przy Ministerstwie Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki.


Prof. Andrzej Nowakowski był wybitnym specjalistą z zakresu walcownictwa. Autor skryptów i cykli wykładów z zakresu kalibrowania walców, współautor ponad 100 artykułów naukowych w krajowych i zagranicznych czasopismach naukowych i materiałach konferencyjnych, brał udział w realizacji 87 prac naukowo-badawczych i wdrożeniowych z zakresu walcownictwa i kalibrowania walców. Był konsultantem i doradcą naukowym w przemyśle, m.in. w hutach: „Bankowa”, „Bobrek”, „Warszawa”, „Częstochowa”, „Katowice”, „Zawiercie”, „Łabędy”, „Kościuszko”, „Jedność”, a także w Instytucie Metalurgii Żelaza w Gliwicach.
W 1977 roku uzyskał habilitację, a od  1978 roku pracował jako docent. W 1987 roku został profesorem nadzwyczajnym, w 1993 roku uzyskał tytuł naukowy profesora zwyczajnego.


Prof. Andrzej Nowakowski pełnił wiele funkcji na macierzystym wydziale. W latach 1995–2009 kierował Pracownią Walcownictwa w Zakładzie Plastycznej Przeróbki Metali. W latach 1981–1987 był prodziekanem ds. socjalnych i wychowania studentów oraz prodziekanem ds. rozwoju kadry i współpracy z zagranicą. Kierował także studiami doktoranckimi oraz studiami podyplomowymi z zakresu walcownictwa.
W latach 1978-1981 był wicedyrektorem Instytutu Metalurgii Wydziału Odlewnictwa.  


W latach 1972–74 był kierownikiem Naukowo-Dydaktycznego Punktu Konsultacyjnego Wydziału Metalurgicznego AGH w Ozimku koło Opola i wykładał przedmioty związane z walcownictwem. Był również wieloletnim wykładowcą w Punkcie Konsultacyjnym AGH przy „Hucie Warszawa”. W latach 1972–1982 pełnił funkcję sekretarza Zespołu Dydaktyczno-Wychowawczego Hutnictwa przy Ministerstwie Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki.  W latach 1987–1989 Profesor pracował społecznie jako wiceprzewodniczący Rady Społeczno-Gospodarczej m. Krakowa.
W latach 1981–1984 i 1984-1987 był prodziekanem ds. socjalnych i wychowania studentów oraz ds. rozwoju kadry i współpracy z zagranicą.


Był członkiem Międzynarodowego Stowarzyszenia Kalibrowników i Walcowników AIKW (Düsseldorf, Niemcy), Akademicko-Gospodarczego Stowarzyszenia Hutnictwa, członkiem zespołu redakcyjnego czasopisma branżowego „Hutnik – Wiadomości hutnicze” oraz „Metalurgia i Odlewnictwo” (Wyd. AGH).
W latach 1995–2009 kierował Pracownią Walcownictwa w Zakładzie Plastycznej Przeróbki Metali [[Wydział Metalurgii i Inżynierii Materiałowej|Wydziału Metalurgii i Inżynierii Materiałowej]], a od 2005 będącej w strukturach [[Wydział Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej|Wydział Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej]].


Profesor Nowakowski był także członkiem SITPH i wieloletnim przewodniczącym Komisji Stowarzyszeniowej ds. Specjalizacji Zawodowej Inżynierów i Techników przy Zarządzie Głównym SITPH w Katowicach. Za pracę tę został wyróżniony złotą Odznaką Honorową SITPH.
Kierował także studiami doktoranckimi oraz studiami podyplomowymi z zakresu walcownictwa.


Za osiągnięcia w rozwoju badań naukowych otrzymał wiele odznaczeń i nagród, m.in.: Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medale Komisji Edukacji Narodowej, a także dwukrotnie Nagrodę Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki oraz wielokrotnie Nagrody Rektora.  
Był wybitnym specjalistą z zakresu walcownictwa.


W latach 1987–1989 Profesor pracował społecznie jako wiceprzewodniczący Rady Społeczno-Gospodarczej m. Krakowa.


Strona główna AGH » Pracownicy » Odeszli
Oprócz zajęć dydaktycznych z zakresu teorii technologii procesów walcowania, brał udział w kompleksowych badaniach nad poprawą uzysków w walcowniach polskiego hutnictwa. Od początku pracy w AGH działalność naukowa i dydaktyczna związana z praktyką przemysłową. Jako jeden z najmłodszych pracowników został w 1965 roku konsultantem naukowym Huty im. F. Dzierżyńskiego (obecnie Huta „Bankowa”), z którą związany był niemal do końca działalności zawodowej. Był również konsultantem i doradcą naukowym w Hucie „Bobrek”, Hucie „Warszawa”, Hucie „Częstochowa” i Hucie „Katowice”. Współpracował także z hutami: „Stalowa Wola”, „Zawiercie”, „Łabędy”, „Kościuszko”, „Jedność” i Instytutem Metalurgii Żelaza w Gliwicach.
02.11.2020
Odszedł prof. Andrzej Nowakowski
Ze smutkiem informujemy o śmierci prof. dr. hab. inż. Andrzeja Nowakowskiego – emerytowanego wieloletniego pracownika Katedry Plastycznej Przeróbki Metali na Wydziale Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej AGH (w latach 1962–2009).


///////////////////////
Był stypendystą m.in. w ONZ i DAAD (RWTH-Aachen, Niemcy) oraz Fundacji Kościuszkowskiej (Lehigh University, USA) oraz odbył staże naukowe w  w Lehigh University, Betlehem (Pensylwania) w USA, w Instytucie Stali i Stopów (MISIS) w Moskwie.
 
Oprócz zajęć dydaktycznych z zakresu teorii technologii procesów walcowania, brał udział w kompleksowych badaniach nad poprawą uzysków w walcowniach polskiego hutnictwa. Od początku pracy w AGH działalność naukowa i dydaktyczna związana z praktyką przemysłową. Jako jeden z najmłodszych pracowników został w 1965 roku konsultantem naukowym Huty im. F. Dzierżyńskiego (obecnie Huta „Bankowa”), z którą związany jest do chwili obecnej. Był również konsultantem i doradcą naukowym w Hucie „Bobrek”, Hucie „Warszawa”, Hucie „Częstochowa” i Hucie „Katowice”. Współpracował także z hutami: „Stalowa Wola”, „Zawiercie”, „Łabędy”, „Kościuszko”, „Jedność” i Instytutem Metalurgii Żelaza w Gliwicach.
 
 
 
(1962–1969),
Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę w AGH najpierw jako asystent (1962–1969), adiunkt (1969–1978), docent (1978–1987), profesor nadzwyczajny (1987–1993), profesor zwyczajny (od 1993).
Absolwent AGH 1962, dr nauk technicznych 1969, dr hab. 1978, profesor 1987.
 
 
Odbył staże naukowe w RWTH-Aachen, (IBF), Niemcy 1976; w Lehigh University, Betlehem, Pa., USA 1977–1978; w Moskiewskim Instytucie Stali i Stopów (MISIS) w Moskwie 1986–1987.
 
Członek Komitetu Metalurgii PAN (Sekcji Teorii Procesów Przeróbki Plastycznej); Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Hutniczego; Międzynarodowego Stowarzyszenia Kalibrowników i Inżynierów Walcowników w Düsseldorfie (AIKw).
 
Działalność naukowo-badawcza: teoria procesów walcowania, teoretyczne i praktyczne problemy procesów walcowania stalowych wyrobów kształtowych i płaskich; kalibrowanie walców i projektowanie osprzętu walcowniczego.
 
Autor wielu artykułów, współautor patentów, ekspertyz i prac naukowo-badawczych. Promotor prac doktorskich.


Autor ponad 100 artykułów, współautor patentów, ekspertyz i prac naukowo-badawczych. Promotor 5 prac doktorskich i około 100 magisterskich i inżynierskich. Uczestniczył w ponad 50 konferencjach naukowych, kongresach i sympozjach w kraju i za granicą. Opiniował wiele wniosków na stopień naukowy i stanowisko profesora, oceniał liczne prace habilitacyjne i doktorskie, a także opracował wiele recenzji do wydawnictw naukowych i wniosków projektów KBN.


W 2009 roku przeszedł na emeryturę.


Członek zespołu redakcyjnego  czasopisma branżowego „Hutnik. Wiadomości Hutnicze” oraz redakcji wydawnictwa naukowego AGH „Metalurgia i Odlewnictwo”. dla których to opracował dziesiątki recenzji naukowych publikowanych artykułów, przyczyniając się do podnoszenia ich poziomu naukowo-edytorskiego.


Był członkiem Międzynarodowego Stowarzyszenia Kalibrowników i Walcowników AIKW (Düsseldorf, Niemcy), Akademicko-Gospodarczego Stowarzyszenia Hutnictwa, SITPH i wieloletnim przewodniczącym Komisji Stowarzyszeniowej ds. Specjalizacji Zawodowej Inżynierów i Techników przy Zarządzie Głównym SITPH w Katowicach, Komitetu Metalurgii PAN (Sekcji Teorii Procesów Przeróbki Plastycznej); Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Hutniczego, Międzynarodowego Stowarzyszenia Kalibrowników i Inżynierów Walcowników w Düsseldorfie (AIKw).


==== Odznaczenia i nagrody ====
==== Odznaczenia i nagrody ====


Przewodniczącego KNiT 1970, Min. Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki (III st.) 1979, (II st.) 1982, Rektora AGH; Złoty Krzyż Zasługi 1972, Krzyż Kawalerski OOP 1987, Medal KEN 1992, odznaki regionalne.
[[Złoty Krzyż Zasługi]], [[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Medal Komisji Edukacji Narodowej]], Złota Odznaka Honorowa SITPH, dwukrotnie Nagroda Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki, wielokrotnie Nagroda Rektora.  
 


==== Bibliografia publikacji ====
==== Bibliografia publikacji ====
Linia 79: Linia 77:


==== Książki ====
==== Książki ====
* Encyklopedia osobistości Rzeczypospolitej Polskiej. [T.] 3. [Londyn] 2017, s. 926, [foto]
* Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 2. Pion hutniczy . Kraków 1979, s. 130
* Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 2. Pion hutniczy . Kraków 1979, s. 130
* Łuksza J.: 40 lat pracy naukowej i dydaktycznej prof. zw. dr. hab. inż. Andrzeja Nowakowskiego. W: Walcownictwo '02. Procesy — narzędzia — wyroby. 40 lat pracy naukowej i dydaktycznej Profesora Andrzeja Nowakowskiego. Ustroń 16–18 października 2002 r. Kraków 2002, s. 11–13, [foto]
* [Skład Osobowy AGH … 1963/64]. Kraków 1964, s. 85
* [Skład Osobowy AGH … 1963/64]. Kraków 1964, s. 85
 
* [Skład Osobowy AGH … 1978/79]. Kraków 1979, s. 18, 19, 68, 70, 76
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 252, [foto]
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 252, [foto]
* Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 3 : M – R. Red. nauk. J. Kapuścik.  Warszawa 2000, s. 322–323, [foto]
* Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 3 : M – R. Red. nauk. J. Kapuścik.  Warszawa 2000, s. 322–323, [foto]
Źródło:
* Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 3 : M–R. Warszawa 2000. S. 322–323
* Informator nauki polskiej 2000. T. 4a : Ludzie nauki. Warszawa 2001. S. 629
* Walcownictwo '02. Procesy — narzędzia — wyroby. 40 lat pracy naukowej i dydaktycznej Profesora Andrzeja Nowakowskiego. Ustroń 16–18 października 2002 r. Kraków 2002. S. 11–13


==== Artykuły ====
==== Artykuły ====


* Hutnik. Wiadomości Hutnicze 2002 nr 11. s. 459–460, portr.
* Turczyn S.: Profesor dr hab. inz. Andrzej Nowakowski 2.11.1938 - 2.11.2020. ''Biuletyn AGH'' 2020, nr 153-154, s. 32-33, [foto]
* Wyciślik A.: Jubileusz 40-lecia pracy naukowej i dydaktycznej prof. zw. dr. hab. inż. Andrzeja Nowakowskiego. ''Hutnik. Wiadomości Hutnicze'' 2002, nr 11,  s. 459–460, [foto]


==== Inne ====
==== Inne ====


*
* Andrzej Nowakowski (metalurg) – Wikipedia, wolna ...[online] [przeglądany 24.11.2020]. Dostępny w: https://pl.wikipedia.org/wiki/Andrzej_Nowakowski_(metalurg)
* Odszedł prof. Andrzej Nowakowski [online] [przeglądany 24.11.2020]. Dostępny w: https://www.agh.edu.pl/pracownicy/odeszli/info/article/odszedl-prof-andrzej-nowakowski/ 
* Prof. dr hab. inż. Andrzej NOWAKOWSKI - Katedra Plastycznej ... [online] [przeglądany 24.11.2020]. Dostępny w:  http://www.ppm.agh.edu.pl/fileadmin/default/templates/css/j/ppm/system/dokumenty/aktualnosci/2020-11-AndrzejNowakowski.pdf
* Zarząd Cmentarzy Komunalnych. Internetowy Lokalizator Grobów [online] [przeglądany 26.11. 2020]. Dostępny w:  http://www.rakowice.eu/             
* Zmarł profesor Andrzej Nowakowski [online] [przeglądany 24.11.2020]. Dostępny w: http://www.ppm.agh.edu.pl/




{{DEFAULTSORT:Nowakowski, Andrzej Jerzy}}
{{DEFAULTSORT:Nowakowski, Andrzej Jerzy}}
[[Category:Biogramy]]
[[Category:Biogramy]]
'''''<span style="color:red;">stan na dzień 14.11.2020</span>'''''

Wersja z 09:53, 15 sty 2021

Andrzej Jerzy Nowakowski
Andrzej Nowakowski.jpg
Nazwisko Nowakowski
Imię / imiona Andrzej Jerzy
Tytuły / stanowiska Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia 2 listopada 1938
Miejsce urodzenia Katowice
Data śmierci 2 listopada 2020
Dyscyplina/specjalności metalurgia, przeróbka plastyczna metali, walcownictwo
Pełnione funkcje Prodziekan Wydziału Metalurgicznego (1981-1984, 1984–1987)
Wydział Wydział Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej


Odznaczenia i nagrody Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej
FunkcjeGdzieoddo
ProdziekanWydział Metalurgiczny19811984
ProdziekanWydział Metalurgiczny19841987

Prof. dr hab. inż. Andrzej Jerzy Nowakowski (1938–2020)

Dyscyplina/specjalności: metalurgia, przeróbka plastyczna metali, walcownictwo

Nota biograficzna

Urodził się 2 listopada 1938 roku w Katowicach. Zmarł 2 listopada 2020 roku. Pochowany na Cmentarzu Batowickim w Krakowie.

W 1962 roku ukończył Wydział Metalurgiczny AGH, uzyskując tytuł magistra inżyniera metalurga w specjalności plastyczna przeróbka metali.

Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę asystenta w Zakładzie Walcownictwa Katedry Plastycznej Przeróbki Metali Wydziału Metalurgicznego AGH.

W 1969 roku na podstawie pracy "Parametry siłowe i technologiczne procesu walcowania stali w wykrojach skrzynkowych" uzyskał stopień naukowy doktora nauk technicznych oraz został zatrudniony na stanowisku adiunkta.

W latach 1972–1974 był kierownikiem Naukowo-Dydaktycznego Punktu Konsultacyjnego Wydziału Metalurgicznego AGH w Ozimku koło Opola i wykładał przedmioty związane z walcownictwem. Był również wieloletnim wykładowcą w Punkcie Konsultacyjnym AGH przy „Hucie Warszawa”.

W latach 1972–1982 pełnił funkcję sekretarza Zespołu Dydaktyczno-Wychowawczego Hutnictwa przy Ministerstwie Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki.

W 1977 roku uzyskał habilitację, a od 1978 roku pracował jako docent. W 1987 roku został profesorem nadzwyczajnym, w 1993 roku uzyskał tytuł naukowy profesora zwyczajnego.

W latach 1978-1981 był wicedyrektorem Instytutu Metalurgii Wydziału Odlewnictwa.

W latach 1981–1984 i 1984-1987 był prodziekanem ds. socjalnych i wychowania studentów oraz ds. rozwoju kadry i współpracy z zagranicą.

W latach 1995–2009 kierował Pracownią Walcownictwa w Zakładzie Plastycznej Przeróbki Metali Wydziału Metalurgii i Inżynierii Materiałowej, a od 2005 będącej w strukturach Wydział Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej.

Kierował także studiami doktoranckimi oraz studiami podyplomowymi z zakresu walcownictwa.

Był wybitnym specjalistą z zakresu walcownictwa.

W latach 1987–1989 Profesor pracował społecznie jako wiceprzewodniczący Rady Społeczno-Gospodarczej m. Krakowa.

Oprócz zajęć dydaktycznych z zakresu teorii technologii procesów walcowania, brał udział w kompleksowych badaniach nad poprawą uzysków w walcowniach polskiego hutnictwa. Od początku pracy w AGH działalność naukowa i dydaktyczna związana z praktyką przemysłową. Jako jeden z najmłodszych pracowników został w 1965 roku konsultantem naukowym Huty im. F. Dzierżyńskiego (obecnie Huta „Bankowa”), z którą związany był niemal do końca działalności zawodowej. Był również konsultantem i doradcą naukowym w Hucie „Bobrek”, Hucie „Warszawa”, Hucie „Częstochowa” i Hucie „Katowice”. Współpracował także z hutami: „Stalowa Wola”, „Zawiercie”, „Łabędy”, „Kościuszko”, „Jedność” i Instytutem Metalurgii Żelaza w Gliwicach.

Był stypendystą m.in. w ONZ i DAAD (RWTH-Aachen, Niemcy) oraz Fundacji Kościuszkowskiej (Lehigh University, USA) oraz odbył staże naukowe w w Lehigh University, Betlehem (Pensylwania) w USA, w Instytucie Stali i Stopów (MISIS) w Moskwie.

Autor ponad 100 artykułów, współautor patentów, ekspertyz i prac naukowo-badawczych. Promotor 5 prac doktorskich i około 100 magisterskich i inżynierskich. Uczestniczył w ponad 50 konferencjach naukowych, kongresach i sympozjach w kraju i za granicą. Opiniował wiele wniosków na stopień naukowy i stanowisko profesora, oceniał liczne prace habilitacyjne i doktorskie, a także opracował wiele recenzji do wydawnictw naukowych i wniosków projektów KBN.

W 2009 roku przeszedł na emeryturę.

Członek zespołu redakcyjnego czasopisma branżowego „Hutnik. Wiadomości Hutnicze” oraz redakcji wydawnictwa naukowego AGH „Metalurgia i Odlewnictwo”. dla których to opracował dziesiątki recenzji naukowych publikowanych artykułów, przyczyniając się do podnoszenia ich poziomu naukowo-edytorskiego.

Był członkiem Międzynarodowego Stowarzyszenia Kalibrowników i Walcowników AIKW (Düsseldorf, Niemcy), Akademicko-Gospodarczego Stowarzyszenia Hutnictwa, SITPH i wieloletnim przewodniczącym Komisji Stowarzyszeniowej ds. Specjalizacji Zawodowej Inżynierów i Techników przy Zarządzie Głównym SITPH w Katowicach, Komitetu Metalurgii PAN (Sekcji Teorii Procesów Przeróbki Plastycznej); Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Hutniczego, Międzynarodowego Stowarzyszenia Kalibrowników i Inżynierów Walcowników w Düsseldorfie (AIKw).

Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Złota Odznaka Honorowa SITPH, dwukrotnie Nagroda Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki, wielokrotnie Nagroda Rektora.

Bibliografia publikacji

Źródła do biogramu

Książki

  • Encyklopedia osobistości Rzeczypospolitej Polskiej. [T.] 3. [Londyn] 2017, s. 926, [foto]
  • Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 2. Pion hutniczy . Kraków 1979, s. 130
  • Łuksza J.: 40 lat pracy naukowej i dydaktycznej prof. zw. dr. hab. inż. Andrzeja Nowakowskiego. W: Walcownictwo '02. Procesy — narzędzia — wyroby. 40 lat pracy naukowej i dydaktycznej Profesora Andrzeja Nowakowskiego. Ustroń 16–18 października 2002 r. Kraków 2002, s. 11–13, [foto]
  • [Skład Osobowy AGH … 1963/64]. Kraków 1964, s. 85
  • [Skład Osobowy AGH … 1978/79]. Kraków 1979, s. 18, 19, 68, 70, 76
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 252, [foto]
  • Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 3 : M – R. Red. nauk. J. Kapuścik. Warszawa 2000, s. 322–323, [foto]

Artykuły

  • Turczyn S.: Profesor dr hab. inz. Andrzej Nowakowski 2.11.1938 - 2.11.2020. Biuletyn AGH 2020, nr 153-154, s. 32-33, [foto]
  • Wyciślik A.: Jubileusz 40-lecia pracy naukowej i dydaktycznej prof. zw. dr. hab. inż. Andrzeja Nowakowskiego. Hutnik. Wiadomości Hutnicze 2002, nr 11, s. 459–460, [foto]

Inne

Źródło: „http://historia.agh.edu.pl/mediawiki/index.php?title=Andrzej_Jerzy_Nowakowski&oldid=59367”