Andrzej Jerzy Nowakowski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
(Nie pokazano 33 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika)
Linia 4: Linia 4:
|honorific-prefix=Prof. dr hab. inż.
|honorific-prefix=Prof. dr hab. inż.
|image=Andrzej_Nowakowski.jpg
|image=Andrzej_Nowakowski.jpg
|birth_date=1938
|birth_date=2 listopada 1938
|birth_place=Katowice
|death_date=2 listopada 2020
|fields=metalurgia, przeróbka plastyczna metali, walcownictwo
|fields=metalurgia, przeróbka plastyczna metali, walcownictwo
|function=Prodziekan Wydziału Metalurgicznego  (1978–1987)
|function=Prodziekan Wydziału Metalurgicznego  (1981-1984, 1984–1987)
|faculty=Wydział Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej
|faculty=Wydział Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej
|awards=Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej
|name=Andrzej Jerzy Nowakowski
|name=Andrzej Jerzy Nowakowski
|image_size=14288
|image_size=14288
}}{{Funkcja
|Stanowisko=Prodziekan
|Jednostka=Wydział Metalurgiczny
|Rok_od=1981
|Rok_do=1984
}}{{Funkcja
|Stanowisko=Prodziekan
|Jednostka=Wydział Metalurgiczny
|Rok_od=1984
|Rok_do=1987
}}
}}
Prof. dr hab. inż. '''Andrzej Jerzy Nowakowski''' (1938–) '''<span style="color:red;">biogram będzie uzupełniony</span>'''
Prof. dr hab. inż. '''Andrzej Jerzy Nowakowski''' (1938–2020)  


Dyscyplina/specjalności: metalurgia, przeróbka plastyczna metali, walcownictwo
Dyscyplina/specjalności: metalurgia, przeróbka plastyczna metali, walcownictwo
Linia 17: Linia 30:
== Nota biograficzna ==
== Nota biograficzna ==


Urodził się 2 listopada 1938 roku w Katowicach.  
Urodził się 2 listopada 1938 roku w Katowicach. Zmarł 2 listopada 2020 roku. Pochowany na Cmentarzu Batowickim w Krakowie.


W 1962 roku ukończył Wydział Metalurgiczny AGH, uzyskując tytuł magistra inżyniera metalurga w specjalności plastyczna przeróbka metali.


Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę asystenta w Zakładzie Walcownictwa Katedry Plastycznej Przeróbki Metali [[Wydział Metalurgiczny|Wydziału Metalurgicznego]] AGH.


Absolwent AGH 1962, dr nauk technicznych 1969, dr hab. 1978, profesor 1987.
W 1969 roku na podstawie pracy "Parametry siłowe i technologiczne procesu walcowania stali w wykrojach skrzynkowych" uzyskał stopień naukowy doktora nauk technicznych oraz został zatrudniony na stanowisku adiunkta.  


Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę w AGH najpierw jako asystent (1962–1969), adiunkt (1969–1978), docent (1978–1987), profesor nadzwyczajny (1987–1993), profesor zwyczajny (od 1993). Oprócz zajęć dydaktycznych z zakresu teorii technologii procesów walcowania, brał udział w kompleksowych badaniach nad poprawą uzysków w walcowniach polskiego hutnictwa. Od początku pracy w AGH działalność naukowa i dydaktyczna związana z praktyką przemysłową. Jako jeden z najmłodszych pracowników został w 1965 roku konsultantem naukowym Huty im. F. Dzierżyńskiego (obecnie Huta „Bankowa”), z którą związany jest do chwili obecnej. Był również konsultantem i doradcą naukowym w Hucie „Bobrek”, Hucie „Warszawa”, Hucie „Częstochowa” i Hucie „Katowice”. Współpracował także z hutami: „Stalowa Wola”, „Zawiercie”, „Łabędy”, „Kościuszko”, „Jedność” i Instytutem Metalurgii Żelaza w Gliwicach.
W latach 1972–1974 był kierownikiem Naukowo-Dydaktycznego Punktu Konsultacyjnego Wydziału Metalurgicznego AGH w Ozimku koło Opola i wykładał przedmioty związane z walcownictwem. Był również wieloletnim wykładowcą w Punkcie Konsultacyjnym AGH przy „Hucie Warszawa”.


Odbył staże naukowe w RWTH-Aachen, (IBF), Niemcy 1976; w Lehigh University, Betlehem, Pa., USA 1977–1978; w Moskiewskim Instytucie Stali i Stopów (MISIS) w Moskwie 1986–1987.
W latach 1972–1982 pełnił funkcję sekretarza Zespołu Dydaktyczno-Wychowawczego Hutnictwa przy Ministerstwie Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki.


Członek Komitetu Metalurgii PAN (Sekcji Teorii Procesów Przeróbki Plastycznej); Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Hutniczego; Międzynarodowego Stowarzyszenia Kalibrowników i Inżynierów Walcowników w Düsseldorfie (AIKw).
W 1977 roku uzyskał habilitację, a od  1978 roku pracował jako docent. W 1987 roku został profesorem nadzwyczajnym, w  1993 roku uzyskał tytuł naukowy profesora zwyczajnego.


Działalność naukowo-badawcza: teoria procesów walcowania, teoretyczne i praktyczne problemy procesów walcowania stalowych wyrobów kształtowych i płaskich; kalibrowanie walców i projektowanie osprzętu walcowniczego.
W latach 1978-1981 był wicedyrektorem Instytutu Metalurgii Wydziału Odlewnictwa.  


Autor wielu artykułów, współautor patentów, ekspertyz i prac naukowo-badawczych. Promotor prac doktorskich.
W latach 1981–1984 i 1984-1987 był prodziekanem ds. socjalnych i wychowania studentów oraz ds. rozwoju kadry i współpracy z zagranicą.


W latach 1995–2009 kierował Pracownią Walcownictwa w Zakładzie Plastycznej Przeróbki Metali [[Wydział Metalurgii i Inżynierii Materiałowej|Wydziału Metalurgii i Inżynierii Materiałowej]], a od 2005 będącej w strukturach  [[Wydział Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej|Wydział Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej]].


Kierował także studiami doktoranckimi oraz studiami podyplomowymi z zakresu walcownictwa.


Był wybitnym specjalistą z zakresu walcownictwa.


W latach 1987–1989 Profesor pracował społecznie jako wiceprzewodniczący Rady Społeczno-Gospodarczej m. Krakowa.
Oprócz zajęć dydaktycznych z zakresu teorii technologii procesów walcowania, brał udział w kompleksowych badaniach nad poprawą uzysków w walcowniach polskiego hutnictwa. Od początku pracy w AGH działalność naukowa i dydaktyczna związana z praktyką przemysłową. Jako jeden z najmłodszych pracowników został w 1965 roku konsultantem naukowym Huty im. F. Dzierżyńskiego (obecnie Huta „Bankowa”), z którą związany był niemal do końca działalności zawodowej. Był również konsultantem i doradcą naukowym w Hucie „Bobrek”, Hucie „Warszawa”, Hucie „Częstochowa” i Hucie „Katowice”. Współpracował także z hutami: „Stalowa Wola”, „Zawiercie”, „Łabędy”, „Kościuszko”, „Jedność” i Instytutem Metalurgii Żelaza w Gliwicach.
Był stypendystą m.in. w ONZ i DAAD (RWTH-Aachen, Niemcy) oraz Fundacji Kościuszkowskiej (Lehigh University, USA) oraz odbył staże naukowe w  w Lehigh University, Betlehem (Pensylwania) w USA, w Instytucie Stali i Stopów (MISIS) w Moskwie.
Autor ponad 100 artykułów, współautor patentów, ekspertyz i prac naukowo-badawczych. Promotor 5 prac doktorskich i około 100 magisterskich i inżynierskich. Uczestniczył w ponad 50 konferencjach naukowych, kongresach i sympozjach w kraju i za granicą. Opiniował wiele wniosków na stopień naukowy i stanowisko profesora, oceniał liczne prace habilitacyjne i doktorskie, a także opracował wiele recenzji do wydawnictw naukowych i wniosków projektów KBN.
W 2009 roku przeszedł na emeryturę.
Członek zespołu redakcyjnego  czasopisma branżowego „Hutnik. Wiadomości Hutnicze” oraz redakcji wydawnictwa naukowego AGH „Metalurgia i Odlewnictwo”. dla których to opracował dziesiątki recenzji naukowych publikowanych artykułów, przyczyniając się do podnoszenia ich poziomu naukowo-edytorskiego.
Był członkiem Międzynarodowego Stowarzyszenia Kalibrowników i Walcowników AIKW (Düsseldorf, Niemcy), Akademicko-Gospodarczego Stowarzyszenia Hutnictwa, SITPH i wieloletnim przewodniczącym Komisji Stowarzyszeniowej ds. Specjalizacji Zawodowej Inżynierów i Techników przy Zarządzie Głównym SITPH w Katowicach, Komitetu Metalurgii PAN (Sekcji Teorii Procesów Przeróbki Plastycznej); Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Hutniczego, Międzynarodowego Stowarzyszenia Kalibrowników i Inżynierów Walcowników w Düsseldorfie (AIKw).


==== Odznaczenia i nagrody ====
==== Odznaczenia i nagrody ====


Przewodniczącego KNiT 1970, Min. Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki (III st.) 1979, (II st.) 1982, Rektora AGH; Złoty Krzyż Zasługi 1972, Krzyż Kawalerski OOP 1987, Medal KEN 1992, odznaki regionalne.
[[Złoty Krzyż Zasługi]], [[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Medal Komisji Edukacji Narodowej]], Złota Odznaka Honorowa SITPH, dwukrotnie Nagroda Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki, wielokrotnie Nagroda Rektora.  
 


==== Bibliografia publikacji ====
==== Bibliografia publikacji ====
Linia 48: Linia 78:
==== Książki ====
==== Książki ====


*
* Encyklopedia osobistości Rzeczypospolitej Polskiej. [T.] 3. [Londyn] 2017, s. 926, [foto]
 
* Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 2. Pion hutniczy . Kraków 1979, s. 130
Źródło:
* Łuksza J.: 40 lat pracy naukowej i dydaktycznej prof. zw. dr. hab. inż. Andrzeja Nowakowskiego. W: Walcownictwo '02. Procesy — narzędzia — wyroby. 40 lat pracy naukowej i dydaktycznej Profesora Andrzeja Nowakowskiego. Ustroń 16–18 października 2002 r. Kraków 2002, s. 11–13, [foto]
* Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 3 : M–R. Warszawa 2000. S. 322–323
* [Skład Osobowy AGH … 1963/64]. Kraków 1964, s. 85
* Hutnik. Wiadomości Hutnicze 2002 nr 11. s. 459–460, portr.
* [Skład Osobowy AGH … 1978/79]. Kraków 1979, s. 18, 19, 68, 70, 76
* Informator nauki polskiej 2000. T. 4a : Ludzie nauki. Warszawa 2001. S. 629
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 252, [foto]
* Walcownictwo '02. Procesy — narzędzia — wyroby. 40 lat pracy naukowej i dydaktycznej Profesora Andrzeja Nowakowskiego. Ustroń 16–18 października 2002 r. Kraków 2002. S. 11–13
* Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 3 : M – R. Red. nauk. J. Kapuścik.  Warszawa 2000, s. 322–323, [foto]


==== Artykuły ====
==== Artykuły ====


*
* Turczyn S.: Profesor dr hab. inz. Andrzej Nowakowski 2.11.1938 - 2.11.2020. ''Biuletyn AGH'' 2020, nr 153-154, s. 32-33, [foto]
* Wyciślik A.: Jubileusz 40-lecia pracy naukowej i dydaktycznej prof. zw. dr. hab. inż. Andrzeja Nowakowskiego. ''Hutnik. Wiadomości Hutnicze'' 2002, nr 11,  s. 459–460, [foto]


==== Inne ====
==== Inne ====


*
* Andrzej Nowakowski (metalurg) – Wikipedia, wolna ...[online] [przeglądany 24.11.2020]. Dostępny w: https://pl.wikipedia.org/wiki/Andrzej_Nowakowski_(metalurg)
* Odszedł prof. Andrzej Nowakowski [online] [przeglądany 24.11.2020]. Dostępny w: https://www.agh.edu.pl/pracownicy/odeszli/info/article/odszedl-prof-andrzej-nowakowski/ 
* Prof. dr hab. inż. Andrzej NOWAKOWSKI - Katedra Plastycznej ... [online] [przeglądany 24.11.2020]. Dostępny w:  http://www.ppm.agh.edu.pl/fileadmin/default/templates/css/j/ppm/system/dokumenty/aktualnosci/2020-11-AndrzejNowakowski.pdf
* Zarząd Cmentarzy Komunalnych. Internetowy Lokalizator Grobów [online] [przeglądany 26.11. 2020]. Dostępny w:  http://www.rakowice.eu/             
* Zmarł profesor Andrzej Nowakowski [online] [przeglądany 24.11.2020]. Dostępny w: http://www.ppm.agh.edu.pl/




{{DEFAULTSORT:Nowakowski, Andrzej Jerzy}}
{{DEFAULTSORT:Nowakowski, Andrzej Jerzy}}
[[Category:Biogramy]]
[[Category:Biogramy]]
'''''<span style="color:red;">stan na dzień 14.11.2020</span>'''''

Wersja z 09:53, 15 sty 2021

Andrzej Jerzy Nowakowski
Andrzej Nowakowski.jpg
Nazwisko Nowakowski
Imię / imiona Andrzej Jerzy
Tytuły / stanowiska Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia 2 listopada 1938
Miejsce urodzenia Katowice
Data śmierci 2 listopada 2020
Dyscyplina/specjalności metalurgia, przeróbka plastyczna metali, walcownictwo
Pełnione funkcje Prodziekan Wydziału Metalurgicznego (1981-1984, 1984–1987)
Wydział Wydział Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej


Odznaczenia i nagrody Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej
FunkcjeGdzieoddo
ProdziekanWydział Metalurgiczny19811984
ProdziekanWydział Metalurgiczny19841987

Prof. dr hab. inż. Andrzej Jerzy Nowakowski (1938–2020)

Dyscyplina/specjalności: metalurgia, przeróbka plastyczna metali, walcownictwo

Nota biograficzna

Urodził się 2 listopada 1938 roku w Katowicach. Zmarł 2 listopada 2020 roku. Pochowany na Cmentarzu Batowickim w Krakowie.

W 1962 roku ukończył Wydział Metalurgiczny AGH, uzyskując tytuł magistra inżyniera metalurga w specjalności plastyczna przeróbka metali.

Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę asystenta w Zakładzie Walcownictwa Katedry Plastycznej Przeróbki Metali Wydziału Metalurgicznego AGH.

W 1969 roku na podstawie pracy "Parametry siłowe i technologiczne procesu walcowania stali w wykrojach skrzynkowych" uzyskał stopień naukowy doktora nauk technicznych oraz został zatrudniony na stanowisku adiunkta.

W latach 1972–1974 był kierownikiem Naukowo-Dydaktycznego Punktu Konsultacyjnego Wydziału Metalurgicznego AGH w Ozimku koło Opola i wykładał przedmioty związane z walcownictwem. Był również wieloletnim wykładowcą w Punkcie Konsultacyjnym AGH przy „Hucie Warszawa”.

W latach 1972–1982 pełnił funkcję sekretarza Zespołu Dydaktyczno-Wychowawczego Hutnictwa przy Ministerstwie Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki.

W 1977 roku uzyskał habilitację, a od 1978 roku pracował jako docent. W 1987 roku został profesorem nadzwyczajnym, w 1993 roku uzyskał tytuł naukowy profesora zwyczajnego.

W latach 1978-1981 był wicedyrektorem Instytutu Metalurgii Wydziału Odlewnictwa.

W latach 1981–1984 i 1984-1987 był prodziekanem ds. socjalnych i wychowania studentów oraz ds. rozwoju kadry i współpracy z zagranicą.

W latach 1995–2009 kierował Pracownią Walcownictwa w Zakładzie Plastycznej Przeróbki Metali Wydziału Metalurgii i Inżynierii Materiałowej, a od 2005 będącej w strukturach Wydział Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej.

Kierował także studiami doktoranckimi oraz studiami podyplomowymi z zakresu walcownictwa.

Był wybitnym specjalistą z zakresu walcownictwa.

W latach 1987–1989 Profesor pracował społecznie jako wiceprzewodniczący Rady Społeczno-Gospodarczej m. Krakowa.

Oprócz zajęć dydaktycznych z zakresu teorii technologii procesów walcowania, brał udział w kompleksowych badaniach nad poprawą uzysków w walcowniach polskiego hutnictwa. Od początku pracy w AGH działalność naukowa i dydaktyczna związana z praktyką przemysłową. Jako jeden z najmłodszych pracowników został w 1965 roku konsultantem naukowym Huty im. F. Dzierżyńskiego (obecnie Huta „Bankowa”), z którą związany był niemal do końca działalności zawodowej. Był również konsultantem i doradcą naukowym w Hucie „Bobrek”, Hucie „Warszawa”, Hucie „Częstochowa” i Hucie „Katowice”. Współpracował także z hutami: „Stalowa Wola”, „Zawiercie”, „Łabędy”, „Kościuszko”, „Jedność” i Instytutem Metalurgii Żelaza w Gliwicach.

Był stypendystą m.in. w ONZ i DAAD (RWTH-Aachen, Niemcy) oraz Fundacji Kościuszkowskiej (Lehigh University, USA) oraz odbył staże naukowe w w Lehigh University, Betlehem (Pensylwania) w USA, w Instytucie Stali i Stopów (MISIS) w Moskwie.

Autor ponad 100 artykułów, współautor patentów, ekspertyz i prac naukowo-badawczych. Promotor 5 prac doktorskich i około 100 magisterskich i inżynierskich. Uczestniczył w ponad 50 konferencjach naukowych, kongresach i sympozjach w kraju i za granicą. Opiniował wiele wniosków na stopień naukowy i stanowisko profesora, oceniał liczne prace habilitacyjne i doktorskie, a także opracował wiele recenzji do wydawnictw naukowych i wniosków projektów KBN.

W 2009 roku przeszedł na emeryturę.

Członek zespołu redakcyjnego czasopisma branżowego „Hutnik. Wiadomości Hutnicze” oraz redakcji wydawnictwa naukowego AGH „Metalurgia i Odlewnictwo”. dla których to opracował dziesiątki recenzji naukowych publikowanych artykułów, przyczyniając się do podnoszenia ich poziomu naukowo-edytorskiego.

Był członkiem Międzynarodowego Stowarzyszenia Kalibrowników i Walcowników AIKW (Düsseldorf, Niemcy), Akademicko-Gospodarczego Stowarzyszenia Hutnictwa, SITPH i wieloletnim przewodniczącym Komisji Stowarzyszeniowej ds. Specjalizacji Zawodowej Inżynierów i Techników przy Zarządzie Głównym SITPH w Katowicach, Komitetu Metalurgii PAN (Sekcji Teorii Procesów Przeróbki Plastycznej); Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Hutniczego, Międzynarodowego Stowarzyszenia Kalibrowników i Inżynierów Walcowników w Düsseldorfie (AIKw).

Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Złota Odznaka Honorowa SITPH, dwukrotnie Nagroda Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki, wielokrotnie Nagroda Rektora.

Bibliografia publikacji

Źródła do biogramu

Książki

  • Encyklopedia osobistości Rzeczypospolitej Polskiej. [T.] 3. [Londyn] 2017, s. 926, [foto]
  • Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 2. Pion hutniczy . Kraków 1979, s. 130
  • Łuksza J.: 40 lat pracy naukowej i dydaktycznej prof. zw. dr. hab. inż. Andrzeja Nowakowskiego. W: Walcownictwo '02. Procesy — narzędzia — wyroby. 40 lat pracy naukowej i dydaktycznej Profesora Andrzeja Nowakowskiego. Ustroń 16–18 października 2002 r. Kraków 2002, s. 11–13, [foto]
  • [Skład Osobowy AGH … 1963/64]. Kraków 1964, s. 85
  • [Skład Osobowy AGH … 1978/79]. Kraków 1979, s. 18, 19, 68, 70, 76
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 252, [foto]
  • Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 3 : M – R. Red. nauk. J. Kapuścik. Warszawa 2000, s. 322–323, [foto]

Artykuły

  • Turczyn S.: Profesor dr hab. inz. Andrzej Nowakowski 2.11.1938 - 2.11.2020. Biuletyn AGH 2020, nr 153-154, s. 32-33, [foto]
  • Wyciślik A.: Jubileusz 40-lecia pracy naukowej i dydaktycznej prof. zw. dr. hab. inż. Andrzeja Nowakowskiego. Hutnik. Wiadomości Hutnicze 2002, nr 11, s. 459–460, [foto]

Inne

Źródło: „http://historia.agh.edu.pl/mediawiki/index.php?title=Andrzej_Jerzy_Nowakowski&oldid=59367”