Andrzej Jan Olajossy: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 13: | Linia 13: | ||
| alt = | | alt = | ||
| caption = | | caption = | ||
| birth_date = | | birth_date = 1942– | ||
| birth_place = | | birth_place = | ||
| death_date = | | death_date = | ||
| Linia 23: | Linia 23: | ||
| citizenship = | | citizenship = | ||
| nationality = | | nationality = | ||
| fields = mechanika płynów | | fields = mechanika płynów — inżynieria środowiska (hydomechanika i termodynamika) | ||
| workplaces = | | workplaces = | ||
| alma_mater = | | alma_mater = | ||
| Linia 46: | Linia 46: | ||
| children = | | children = | ||
}} | }} | ||
Prof. zw. dr hab. '''Andrzej Jan Olajossy''' ( | Prof. zw. dr hab. '''Andrzej Jan Olajossy''' (1942–) | ||
Specjalność: mechanika płynów | Specjalność: mechanika płynów — inżynieria środowiska (hydomechanika i termodynamika) | ||
Urodził się 21 czerwca 1942 roku | Urodził się 21 czerwca 1942 roku w Drogini (Myślenice). W 1966 roku ukończył studia na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Od 1966 roku pracuje na AGH. W 1972 roku uzyskał stopień doktora, w 1978 roku stopień doktora habilitowanego, a w 1991 roku tytuł profesora nadzwyczajnego. | ||
Przebieg pracy zawodowej na Akademii Górniczo-Hutniczej: asystent | Przebieg pracy zawodowej na Akademii Górniczo-Hutniczej: asystent 1966–1972, adiunkt 1973–1983, docent 1984–1990, profesor nadzwyczajny 1991–1995; profesor zwyczajny od 1996 roku. | ||
Od 1991 roku należy do Society of Petroleum Engineers. | Od 1991 roku należy do Society of Petroleum Engineers. W 1994 roku został członkiem Komitetu Mechaniki PAN (Podsekcji Numerycznej Mechniki Płynów oraz Podsekcji Przepływów Wielofazowych). W 1978 wstąpił do Polskiego Zrzeszenia Inżynierów i Techników Sanitarnych. | ||
Badania: estymacja istotności parametrów różnych rodzajów | Badania: estymacja istotności parametrów różnych rodzajów w zagadnieniach modelowania przepływów w złożach węglowodorów płynnych; nowatorskie podejście do problematyki kinetyki desorpcji metanu z pokładów węgla i wyjaśnienie przyczyn trudności w nadziejach na wielkoskalowe pozyskiwanie metanu z krajowych złóż węgli. | ||
Autor podręczników, skryptów, wielu opracowań naukowo-technicznych | Autor podręczników, skryptów, wielu opracowań naukowo-technicznych i ekspertyz oraz licznych artykułów naukowych i referatów w tym prac oryginalnych. Promotor prac doktorskich. | ||
Źródło: | Źródło: | ||
* Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. | * Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 3 : M–R. Warszawa 2000. S. 352–353, portr. | ||
{{DEFAULTSORT:Olajossy, Andrzej Jan}} | {{DEFAULTSORT:Olajossy, Andrzej Jan}} | ||
[[Category:Uczony]] | [[Category:Uczony]] | ||
Wersja z 17:21, 16 gru 2013
| Andrzej Jan Olajossy | |
|---|---|
| Nazwisko | Olajossy |
| Imię / imiona | Andrzej |
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr hab. |
| Data urodzenia | 1942–
|
| Dyscyplina/specjalności | mechanika płynów — inżynieria środowiska (hydomechanika i termodynamika)
|
| Odznaczenia i nagrody | Min. Edukacji Narodowej oraz Rektora AGH. |
Prof. zw. dr hab. Andrzej Jan Olajossy (1942–)
Specjalność: mechanika płynów — inżynieria środowiska (hydomechanika i termodynamika)
Urodził się 21 czerwca 1942 roku w Drogini (Myślenice). W 1966 roku ukończył studia na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Od 1966 roku pracuje na AGH. W 1972 roku uzyskał stopień doktora, w 1978 roku stopień doktora habilitowanego, a w 1991 roku tytuł profesora nadzwyczajnego.
Przebieg pracy zawodowej na Akademii Górniczo-Hutniczej: asystent 1966–1972, adiunkt 1973–1983, docent 1984–1990, profesor nadzwyczajny 1991–1995; profesor zwyczajny od 1996 roku.
Od 1991 roku należy do Society of Petroleum Engineers. W 1994 roku został członkiem Komitetu Mechaniki PAN (Podsekcji Numerycznej Mechniki Płynów oraz Podsekcji Przepływów Wielofazowych). W 1978 wstąpił do Polskiego Zrzeszenia Inżynierów i Techników Sanitarnych.
Badania: estymacja istotności parametrów różnych rodzajów w zagadnieniach modelowania przepływów w złożach węglowodorów płynnych; nowatorskie podejście do problematyki kinetyki desorpcji metanu z pokładów węgla i wyjaśnienie przyczyn trudności w nadziejach na wielkoskalowe pozyskiwanie metanu z krajowych złóż węgli.
Autor podręczników, skryptów, wielu opracowań naukowo-technicznych i ekspertyz oraz licznych artykułów naukowych i referatów w tym prac oryginalnych. Promotor prac doktorskich.
Źródło:
- Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 3 : M–R. Warszawa 2000. S. 352–353, portr.