Andrzej Bogusław Skorupa: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
(Utworzył nową stronę „{{Infobox scientist | name = Andrzej Bogusław Skorupa | image = skorupa.jpg | family-name = Skorupa | given-name = Andrzej | additional-name = Bogusław | hon...”)
 
Nie podano opisu zmian
Linia 13: Linia 13:
| alt =  
| alt =  
| caption =  
| caption =  
| birth_date = 1938
| birth_date = 1938–
| birth_place =  
| birth_place =  
| death_date =  
| death_date =  
Linia 23: Linia 23:
| citizenship =  
| citizenship =  
| nationality =  
| nationality =  
| fields = budowa i eksploatacja maszyn (wytrzymałość materiałów, technologia maszyn)
| fields = budowa i eksploatacja maszyn (wytrzymałość materiałów, technologia maszyn)
| workplaces =  
| workplaces =  
| alma_mater =  
| alma_mater =  
Linia 38: Linia 38:
| influences =  
| influences =  
| influenced =  
| influenced =  
| awards = Krzyż Kawalerski OOP, Medal KEN, Złoty Krzyż Zasługi, nagrody MNiSW oraz inne odznaczenia regionalne i nagrody Rektora.
| awards = Krzyż Kawalerski OOP, Medal KEN, Złoty Krzyż Zasługi, nagrody MNiSW oraz inne odznaczenia regionalne i nagrody Rektora.
| signature =  
| signature =  
| signature_alt =  
| signature_alt =  
Linia 46: Linia 46:
| children =  
| children =  
}}
}}
Prof. dr hab. inż. '''Andrzej Bogusław Skorupa''' (1938-)
Prof. dr hab. inż. '''Andrzej Bogusław Skorupa''' (1938–)


Specjalność: budowa i eksploatacja maszyn (wytrzymałość materiałów, technologia maszyn)
Specjalność: budowa i eksploatacja maszyn (wytrzymałość materiałów, technologia maszyn)


Urodził się 18 lipca 1938 roku w Krakowie. Ukończył studia na Wydziale Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa AGH (1960). Pracę rozpoczął na Akademii w 1961 r. jako asystent. Uzyskał tutaj kolejno stopnie i tytuły naukowe: starszy asystent (1962), po obronie doktoratu (1967) został mianowany adiunktem, po habilitacji (1974) docentem (1975), profesorem nauk technicznych (1989), profesorem zwyczajnym (1992).
Urodził się 18 lipca 1938 roku w Krakowie. Ukończył studia na Wydziale Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa AGH (1960). Pracę rozpoczął na Akademii w 1961 r. jako asystent. Uzyskał tutaj kolejno stopnie i tytuły naukowe: starszy asystent (1962), po obronie doktoratu (1967) został mianowany adiunktem, po habilitacji (1974) docentem (1975), profesorem nauk technicznych (1989), profesorem zwyczajnym (1992).


Był prodziekanem Wydziału Inżynierii Mechanicznej i Robotyki (1987-1990) (dawniej Wydział Maszyn Górniczych i Hutniczych) i dziekanem tego wydziału (1990-1996), kierownikiem Zakładu Technologii Mechanicznej (1990-1996) oraz kierownikiem Katedry Podstaw Budowy i Eksploatacji Maszyn (1992-1996).
Był prodziekanem Wydziału Inżynierii Mechanicznej i Robotyki (1987–1990) (dawniej Wydział Maszyn Górniczych i Hutniczych) i dziekanem tego wydziału (1990–1996), kierownikiem Zakładu Technologii Mechanicznej (1990–1996) oraz kierownikiem Katedry Podstaw Budowy i Eksploatacji Maszyn (1992–1996).


Członek The European Structural Integrity Society; Komitetu Budowy Maszyn PAN (Zespołu Zmęczenia i Mechaniki Pękania Materiałów i Konstrukcji).
Członek The European Structural Integrity Society; Komitetu Budowy Maszyn PAN (Zespołu Zmęczenia i Mechaniki Pękania Materiałów i Konstrukcji).


Badania: nieniszczące metody badań i materiałów i połączeń; projektowanie konstrukcji metalowych; badanie wytrzymałości zmęczeniowej w stalach konstrukcyjnych przy obciążeniach zmiennoamplitudowych; technologia spawania i obróbki skrawaniem materiałów trudnoobrabialnych.
Badania: nieniszczące metody badań i materiałów i połączeń; projektowanie konstrukcji metalowych; badanie wytrzymałości zmęczeniowej w stalach konstrukcyjnych przy obciążeniach zmiennoamplitudowych; technologia spawania i obróbki skrawaniem materiałów trudnoobrabialnych.


Jego pasją jest turystyka górska, szczególnie tatrzańska.
Jego pasją jest turystyka górska, szczególnie tatrzańska.


Autor około 120 prac, w tym 10 książek. Promotor kilku prac doktorskich.
Autor około 120 prac, w tym 10 książek. Promotor kilku prac doktorskich.


Źródło:
Źródło:
* BIP 1996 nr 27. s. 9-10
* BIP 1996 nr 27. s. 9–10
* Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 4 : S - Ż. Warszawa 2002. S. 119
* Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 4 : S–Ż. Warszawa 2002. S. 119
* Informator nauki polskiej 2003. T. 4B : Ludzie nauki P - Ż. Warszawa 2003. S. 908
* Informator nauki polskiej 2003. T. 4B : Ludzie nauki P–Ż. Warszawa 2003. S. 908




{{DEFAULTSORT:Skorupa, Andrzej Bogusław}}
{{DEFAULTSORT:Skorupa, Andrzej Bogusław}}
[[Category:Uczony]]
[[Category:Uczony]]

Wersja z 17:19, 16 gru 2013

Andrzej Bogusław Skorupa
Nazwisko Skorupa
Imię / imiona Andrzej
Tytuły / stanowiska Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia 1938–


Dyscyplina/specjalności budowa i eksploatacja maszyn (wytrzymałość materiałów, technologia maszyn)



Odznaczenia i nagrody Krzyż Kawalerski OOP, Medal KEN, Złoty Krzyż Zasługi, nagrody MNiSW oraz inne odznaczenia regionalne i nagrody Rektora.
FunkcjeGdzieoddo
ProdziekanWydział Maszyn Górniczych i Hutniczych19871990
DziekanWydział Maszyn Górniczych i Hutniczych19901992
DziekanWydział Inżynierii Mechanicznej i Robotyki19921993
DziekanWydział Inżynierii Mechanicznej i Robotyki19931996

Prof. dr hab. inż. Andrzej Bogusław Skorupa (1938–)

Specjalność: budowa i eksploatacja maszyn (wytrzymałość materiałów, technologia maszyn)

Urodził się 18 lipca 1938 roku w Krakowie. Ukończył studia na Wydziale Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa AGH (1960). Pracę rozpoczął na Akademii w 1961 r. jako asystent. Uzyskał tutaj kolejno stopnie i tytuły naukowe: starszy asystent (1962), po obronie doktoratu (1967) został mianowany adiunktem, po habilitacji (1974) docentem (1975), profesorem nauk technicznych (1989), profesorem zwyczajnym (1992).

Był prodziekanem Wydziału Inżynierii Mechanicznej i Robotyki (1987–1990) (dawniej Wydział Maszyn Górniczych i Hutniczych) i dziekanem tego wydziału (1990–1996), kierownikiem Zakładu Technologii Mechanicznej (1990–1996) oraz kierownikiem Katedry Podstaw Budowy i Eksploatacji Maszyn (1992–1996).

Członek The European Structural Integrity Society; Komitetu Budowy Maszyn PAN (Zespołu Zmęczenia i Mechaniki Pękania Materiałów i Konstrukcji).

Badania: nieniszczące metody badań i materiałów i połączeń; projektowanie konstrukcji metalowych; badanie wytrzymałości zmęczeniowej w stalach konstrukcyjnych przy obciążeniach zmiennoamplitudowych; technologia spawania i obróbki skrawaniem materiałów trudnoobrabialnych.

Jego pasją jest turystyka górska, szczególnie tatrzańska.

Autor około 120 prac, w tym 10 książek. Promotor kilku prac doktorskich.

Źródło:

  • BIP 1996 nr 27. s. 9–10
  • Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 4 : S–Ż. Warszawa 2002. S. 119
  • Informator nauki polskiej 2003. T. 4B : Ludzie nauki P–Ż. Warszawa 2003. S. 908