Andrzej Battaglia: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 47: Linia 47:
}}
}}
Prof. zw. dr inż. '''Andrzej Battaglia''' (1907–1973)
Prof. zw. dr inż. '''Andrzej Battaglia''' (1907–1973)
Specjalność: inżynieria materiałowa


== Życiorys ==
== Życiorys ==

Wersja z 14:38, 3 paź 2014

Andrzej Battaglia
Andrzej Battaglia.jpg
Nazwisko Battaglia
Imię / imiona Andrzej
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr inż.
Data urodzenia 12 czerwca 1907
Miejsce urodzenia Lwów
Data śmierci 12 marca 1973
Miejsce śmierci Kraków
Dyscyplina/specjalności inżynieria materiałowa
Pełnione funkcje Kierownik Katedry Maszyn Przeróbki Kopalin (1959–1969)
Wydział Wydział Maszyn Górniczych i Hutniczych



Prof. zw. dr inż. Andrzej Battaglia (1907–1973)

Specjalność: inżynieria materiałowa

Życiorys

Urodził się 12 czerwca 1907 roku we Lwowie, zmarł 12 marca 1973 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim.

W 1931 r. ukończył Wydział Górniczy Akademii Górniczej w Krakowie.

Po zakończeniu studiów pracował w kopalniach na Śląsku. W okresie II wojny światowej walczył w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie. W latach 1943–45 odbywał studia podyplomowe na Birmingham University.

Po powrocie do kraju pracował w Czeladzi i Katowicach. Od 1952 r. kierował Zakładem Maszyn Mechanicznej Przeróbki Kopalin w Katedrze Maszyn i Urządzeń Górniczych na nowo utworzonym Wydziale Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa AGH. W 1955 został docentem. W 1959 obronił pracę doktorską. Profesor nadzwyczajny 1963, profesor zwyczajny 1972. W latach 1959–69 kierował Katedrą Maszyn Przeróbki Kopalin, a w latach 1969–73 Zakładem Maszyn Przeróbki Kopalin w Instytucie Maszyn Górniczych, Przeróbczych i Automatyki AGH. Współpracował z biurami projektów: Separator, Bipromet i Biprokop jako konsultant i doradca naukowy.

Członek powstałej w Bolonii w 1945 r. Sekcji GHN Stowarzyszenia Techników Polskich oraz Sekcji Przeróbki Mechanicznej Komitetu Górnictwa Polskiej Akademii Nauk.

Autor ponad 40 publikacji dotyczących zagadnień urządzeń do klarowania wód płuczkowych i zagęszczania mułów. Autor 2 skryptów, współautor 1 skryptu. Promotor 2 rozpraw doktorskich oraz 80 prac magisterskich i inżynierskich.

Bibliografia

Źródło:

  • Biuletyn Informacyjny Pracowników [AGH] 1994 nr 5. s. 11
  • Przegląd Górniczy 1988 nr 11–12. s. 30
  • Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919–1949). Kraków 1979. S. 12–13
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice 2004. S. 19
  • Inżynieria Mineralna 2003 nr 1. s. 49–50, portr.