Adolf Ludwik Szyszko-Bohusz: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
m (zamienił w treści „Źródło:” na „”)
m (zamienił w treści „Specjalność:” na „Dyscyplina/specjalności:”)
Linia 48: Linia 48:
Prof. dr inż. '''Adolf Ludwik Szyszko-Bohusz''' (1883–1948)
Prof. dr inż. '''Adolf Ludwik Szyszko-Bohusz''' (1883–1948)


Specjalność: architekt, konserwacja obiektów sakralnych i pałacowych, historia architektury, projektowanie monumentalne, projektowanie budynków mieszkalnych, konserwacja fortyfikacji
Dyscyplina/specjalności: architekt, konserwacja obiektów sakralnych i pałacowych, historia architektury, projektowanie monumentalne, projektowanie budynków mieszkalnych, konserwacja fortyfikacji


== Nota biograficzna ==
== Nota biograficzna ==

Wersja z 23:56, 25 cze 2016

Adolf Ludwik Szyszko-Bohusz
Adolf Szyszko-Bohusz.jpg
Nazwisko Szyszko-Bohusz
Imię / imiona Adolf Ludwik
Tytuły / stanowiska Prof. dr inż.
Data urodzenia 1 września 1883
Miejsce urodzenia Narwa
Data śmierci 1 października 1948
Miejsce śmierci Kraków
Dyscyplina/specjalności konserwacja obiektów sakralnych i pałacowych, historia architektury, projektowanie monumentalne, projektowanie budynków mieszkalnych, konserwacja fortyfikacji



Odznaczenia i nagrody Krzyż Oficerski Orderu Polonia Restituta, Krzyż Komandorski Orderu Polonia Restituta, Złoty Krzyż Zasługi
FunkcjeGdzieoddo
DziekanWydziały Politechniczne - Wydział Architektury19451948


Prof. dr inż. Adolf Ludwik Szyszko-Bohusz (1883–1948)

Dyscyplina/specjalności: architekt, konserwacja obiektów sakralnych i pałacowych, historia architektury, projektowanie monumentalne, projektowanie budynków mieszkalnych, konserwacja fortyfikacji

Nota biograficzna

Urodził się 1 września 1883 roku w miejscowości Narwa (Estonia), zmarł 1 października 1948 roku w Krakowie.

Studia architektoniczne ASP odbył w Petersburgu, gdzie w 1905 roku otrzymał prawo wykonywania praktyki budowlanej, a w 1909 roku ukończył Wydział Architektury. Studia uzupełniające przeszedł w Czechach, na Morawach, w Tyrolu i w Austrii. W 1912 roku docent ASP w Krakowie (1909), dr nauk technicznych Szkoły Politechnicznej we Lwowie oraz profesor nadzwyczajny architektury nowoczesnej (1912–1914). W 1919 roku otrzymał katedrę konserwacji zabytków w ASP w Krakowie, od 1919 roku doktor nauk technicznych. Od 1920 roku kierownik Katedry Architektury Zabytkowej w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych i jej rektor w latach 1922-27. W latach 1932-39 kierownik Katedry Projektowania Monumentalnego WA Politechniki Warszawskiej.

Zasłużony dla renowacji i restauracji Zamku Królewskiego na Wawelu.

W 1945 uczestniczył w organizowaniu Wydziału Architektury na AG zostając jego pierwszym dziekanem. W latach 1947–1948 kierownik Katedry Kompozycji Architektonicznej Monumentalnej w AG.

Autor wielu prac z zakresu architektury, głównie Krakowa.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Oficerski Orderu Polonia Restituta, Krzyż Komandorski Orderu Polonia Restituta, Krzyż Legionów, Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Niepodległości, Węgierski Krzyż Zasługi, Krzyż Komandorski Korony Rumuńskiej

Bibliografia

  • Biogramy uczonych polskich. T. 4. s. 354–357, portr.
  • Album inżynierów i techników w Polsce. s. 130–131