Adolf Langrod: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 14: Linia 14:
|honorific-suffix=
|honorific-suffix=
|native_name=
|native_name=
|image=
|native_name_lang=
|native_name_lang=
|image_size=
|image_size=
Linia 90: Linia 89:
[[Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Państwowa Nagroda II stopnia]], Nagroda Ministra Szkolnictwa Wyższego
[[Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Państwowa Nagroda II stopnia]], Nagroda Ministra Szkolnictwa Wyższego


== Bibliografia ==
== Źródła do biogramu ==
 
==== Książki ====
==== Książki ====
* Polski Słownik Biograficzny. T. 16/4, z. 71 : Lang Jan – Legatowicz Ignacy Piotr. Wrocław 1971, s. 507-508
* Polski Słownik Biograficzny. T. 16/4, z. 71 : Lang Jan – Legatowicz Ignacy Piotr. Wrocław 1971, s. 507-508

Wersja z 13:12, 29 lis 2017

Adolf Langrod
[[File:{{{image}}}|thumb|center|300px]]
Nazwisko Langrod
Imię / imiona Adolf
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr inż.
Data urodzenia 15 stycznia 1876
Miejsce urodzenia Kraków
Data śmierci 14 października 1968
Miejsce śmierci Paryż
Dyscyplina/specjalności kolejnictwo
Pełnione funkcje Prodziekan Wydziału Komunikacji AG
Wydział Wydziały Politechniczne


Odznaczenia i nagrody Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Państwowa Nagroda II stopnia
FunkcjeGdzieoddo
ProdziekanWydziały Politechniczne - Wydział Komunikacji19451945
ProdziekanWydziały Politechniczne - Wydział Komunikacji19481950


Prof. zw. dr inż. Adolf Langrod (1876–1968)

Dyscyplina/specjalności: kolejnictwo

Nota biograficzna

Urodził się 15 stycznia 1876 roku w Krakowie. Zmarł 14 października 1968 roku w Paryżu.

W 1905 roku uzyskał na Politechnice Wiedeńskiej stopień doktora nauk technicznych.

W latach 1919-1928 zorganizował wydziały Konstrukcyjno-Doświadczalny oraz Budowy i Odbioru Taboru Kolejowego przy Ministerstwie Komunikacji i był ich naczelnikiem.

Od 1945 roku pracę w administracji i przemyśle łączył z dydaktyką i działalnością naukową.

Pracę akademicką rozpoczął w 1945 roku jako zastępca profesora na Politechnice Śląskiej (z tymczasową siedzibą w Krakowie) oraz równolegle jako organizator Oddziału Kolejowego na Wydziale Komunikacji Wydziałów Politechnicznych Akademii Górniczej. W 1945 roku był prodziekanem Wydziału Komunikacji.

W AG zorganizował również Katedrę Budowy Taboru Kolejowego na Wydziale Komunikacji, którą kierował do przejścia na emeryturę w 1960 roku.

W 1947 roku otrzymał nominację na profesora zwyczajnego.

W latach 1948-1950 pełnił obowiązki prodziekana Wydziału Komunikacji.

W 1954 roku przeszedł wraz z katedrą i Wydziałem Mechanicznym na Politechnikę Krakowską.

Opublikował ok. 80 prac, w tym kilka podręczników i skryptów.

Członek Rady Technicznej przy ministrze Komunikacji, członek honorowy SIMP.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Państwowa Nagroda II stopnia, Nagroda Ministra Szkolnictwa Wyższego

Źródła do biogramu

Książki

  • Polski Słownik Biograficzny. T. 16/4, z. 71 : Lang Jan – Legatowicz Ignacy Piotr. Wrocław 1971, s. 507-508
  • Słownik biograficzny techników polskich. Z. 6. Red. T. Skarzyński. Warszawa 1995, s. 80-81
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 191