Adolf Langrod: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 51: Linia 51:
|Rok_od=1945
|Rok_od=1945
|Rok_do=1945
|Rok_do=1945
}}
{{Funkcja
|Stanowisko=Prodziekan
|Jednostka=Wydział Komunikacji
|Rok_od=1948
|Rok_do=1950
}}
}}
Prof. zw. dr inż. '''Adolf Langrod''' (1876–1968)
Prof. zw. dr inż. '''Adolf Langrod''' (1876–1968)
Linia 66: Linia 72:
Od 1945 roku pracę w administracji i przemyśle łączył z dydaktyką i działalnością naukową.  
Od 1945 roku pracę w administracji i przemyśle łączył z dydaktyką i działalnością naukową.  


Pracę akademicką rozpoczął w 1945 roku jako zastępca profesora na Politechnice Śląskiej (z tymczasową siedzibą w Krakowie) oraz równolegle jako organizator Oddziału Kolejowego na Wydziale Komunikacji [[Wydziały Politechniczne|Wydziałów Politechnicznych]] AG. W 1945 roku był prodziekanem Wydziału Komunikacji. W AG zorganizował również Katedrę Budowy Taboru Kolejowego na Wydziale Komunikacji, którą kierował do przejścia na emeryturę w 1960 roku. W 1947 roku otrzymał nominację na profesora  zwyczajnego. W latach 1948-1950 pełnił obowiązki prodziekana Wydziału Komunikacji. W 1954 roku przeszedł wraz z katedrą i Wydziałem Mechanicznym na Politechnikę Krakowską.
Pracę akademicką rozpoczął w 1945 roku jako zastępca profesora na Politechnice Śląskiej (z tymczasową siedzibą w Krakowie) oraz równolegle jako organizator Oddziału Kolejowego na Wydziale Komunikacji [[Wydziały Politechniczne|Wydziałów Politechnicznych]] AG. W 1945 roku był prodziekanem Wydziału Komunikacji.  
 
W AG zorganizował również Katedrę Budowy Taboru Kolejowego na Wydziale Komunikacji, którą kierował do przejścia na emeryturę w 1960 roku.  
 
W 1947 roku otrzymał nominację na profesora  zwyczajnego.
 
W latach 1948-1950 pełnił obowiązki prodziekana Wydziału Komunikacji.
 
W 1954 roku przeszedł wraz z katedrą i Wydziałem Mechanicznym na Politechnikę Krakowską.


Członek Rady Technicznej przy ministrze Komunikacji, członek honorowy SIMP.
Członek Rady Technicznej przy ministrze Komunikacji, członek honorowy SIMP.

Wersja z 14:34, 27 sty 2015

Adolf Langrod
[[File:{{{image}}}|thumb|center|300px]]
Nazwisko Langrod
Imię / imiona Adolf
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr inż.
Data urodzenia 15 stycznia 1876
Miejsce urodzenia Kraków
Data śmierci 14 października 1968
Miejsce śmierci Paryż
Dyscyplina/specjalności kolejnictwo
Pełnione funkcje Prodziekan Wydziału Komunikacji AG
Wydział Wydziały Politechniczne


Odznaczenia i nagrody Krzyż Komandorski OOP, Nagroda Państwowa
FunkcjeGdzieoddo
ProdziekanWydziały Politechniczne - Wydział Komunikacji19451945
ProdziekanWydziały Politechniczne - Wydział Komunikacji19481950


Prof. zw. dr inż. Adolf Langrod (1876–1968)

Specjalność: kolejnictwo

Życiorys

Urodził się 15 stycznia 1876 r. w Krakowie, zmarł 14 października 1968 r. w Paryżu.

W 1905 roku uzyskał na Politechnice Wiedeńskiej stopień doktora nauk technicznych.

W latach 1919-1928 zorganizował wydziały Konstrukcyjno-Doświadczalny oraz Budowy i Odbioru Taboru Kolejowego przy Ministerstwie Komunikacji i był ich naczelnikiem.

Od 1945 roku pracę w administracji i przemyśle łączył z dydaktyką i działalnością naukową.

Pracę akademicką rozpoczął w 1945 roku jako zastępca profesora na Politechnice Śląskiej (z tymczasową siedzibą w Krakowie) oraz równolegle jako organizator Oddziału Kolejowego na Wydziale Komunikacji Wydziałów Politechnicznych AG. W 1945 roku był prodziekanem Wydziału Komunikacji.

W AG zorganizował również Katedrę Budowy Taboru Kolejowego na Wydziale Komunikacji, którą kierował do przejścia na emeryturę w 1960 roku.

W 1947 roku otrzymał nominację na profesora zwyczajnego.

W latach 1948-1950 pełnił obowiązki prodziekana Wydziału Komunikacji.

W 1954 roku przeszedł wraz z katedrą i Wydziałem Mechanicznym na Politechnikę Krakowską.

Członek Rady Technicznej przy ministrze Komunikacji, członek honorowy SIMP.

Opublikował ok. 80 prac, w tym kilka podręczników i skryptów.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Komandorski OOP, Nagroda Państwowa II stopnia, Nagroda Ministra Szkolnictwa Wyższego


Źródło:

  • Słownik biograficzny techników polskich. Z. 6. s. 80–81