Adolf Langrod: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 24: | Linia 24: | ||
| fields = kolejnictwo | | fields = kolejnictwo | ||
| function = Prodziekan Wydziału Komunikacji | | function = Prodziekan Wydziału Komunikacji | ||
| faculty = Wydział Inżynierii Mechanicznej i Robotyki | |||
| workplaces = | | workplaces = | ||
| alma_mater = | | alma_mater = | ||
| Linia 34: | Linia 35: | ||
| notable_students = | | notable_students = | ||
| known_for = | | known_for = | ||
| varia = | |||
| author_abbrev_bot = | | author_abbrev_bot = | ||
| author_abbrev_zoo = | | author_abbrev_zoo = | ||
Wersja z 16:22, 22 sty 2014
| Adolf Langrod | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Langrod | ||||||||||||
| Imię / imiona | Adolf | ||||||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr inż. | ||||||||||||
| Data urodzenia | 1876 | ||||||||||||
| Data śmierci | 1968 | ||||||||||||
| Dyscyplina/specjalności | kolejnictwo | ||||||||||||
| Pełnione funkcje | Prodziekan Wydziału Komunikacji | ||||||||||||
| Wydział | Wydział Inżynierii Mechanicznej i Robotyki
| ||||||||||||
| Odznaczenia i nagrody | Krzyż Komandorski OOP, nagrody państwowe. | ||||||||||||
| |||||||||||||
Prof. zw. dr inż. Adolf Langrod (1876–1968)
Specjalność: kolejnictwo
Urodził się w Krakowie, zmarł w Paryżu. W 1905 roku uzyskał na Politechnice Wiedeńskiej stopień doktora nauk technicznych.
Zorganizował i był naczelnikiem wydziałów Konstrukcyjno-Doświadczalnego oraz Budowy i Odbioru Taboru Kolejowego przy Ministerstwie Komunikacji.
Od 1945 r. organizował i był prodziekanem Oddziału Kolejowego na Wydziale Komunikacyjnym AG. Zorganizował tu również Katedrę Budowy Taboru Kolejowego, przekształconą w 1953 r. w Katedrę Budowy Pojazdów Szynowych w Wydziale Komunikacyjnym (od 1953 r. Wydział Mechaniczny). Kierował nią do przejścia na emeryturę w 1960 r. W 1954 r. przeszedł na Politechnikę Krakowską.
Opublikował ok. 80 prac, w tym kilka podręczników i skryptów.
Źródło:
- Słownik biograficzny techników polskich. Z. 6. s. 80–81