Adam Julian Piotr Ludkiewicz

Z Historia AGH
Adam Julian Piotr Ludkiewicz
Adam Ludkiewicz.jpg
Nazwisko Ludkiewicz
Imię / imiona Adam Julian Piotr
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr inż.
Data urodzenia 12 lipca 1885
Miejsce urodzenia Kaukle
Data śmierci 8 lipca 1958
Miejsce śmierci Kraków
Dyscyplina/specjalności metalurgia stali
Pełnione funkcje Prodziekan Wydziału Hutniczego AG (1945–1947)
Wydział Wydział Metalurgiczny


Odznaczenia i nagrody Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Oficerski OOP, Medal za Długoletnią Służbę, Medal Dziesięciolecia Odzyskania Niepodległości
FunkcjeGdzieoddo
ProdziekanWydział Hutniczy19451947


Prof. zw. dr inż. Adam Julian Piotr Ludkiewicz (1885–1958)

Specjalność: metalurgia stali

Życiorys

Urodził się 12 lipca 1885 r. w majątku Kaukle w powiecie poniewskim na Ziemi Kowieńskiej (obecnie Litwa). Zmarł 8 lipca 1958 r. w Krakowie, pochowany na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie.

W 1914 r. ukończył studia inżynierskie w Instytucie Górniczym im. Katarzyny II w Petersburgu na Wydziale Metalurgicznym. Habilitował się w 1931 r. i został docentem metalurgii żelaza i metalurgii ogólnej, a następnie w 1932 r. mianowany został profesorem nadzwyczajnym metalurgii stali na Wydziale Hutniczym. Profesorem zwyczajnym został w 1945 r. W 1953 r. otrzymał stopień doktora nauk technicznych.

W latach 1914-1920 pracował w Zakładach Putiłowskich w Petersburgu najpierw na stanowisku inżyniera i pomocnika szefa, a od 1917 r. szefa stalowni. Po powrocie do Polski w 1920 r. podjął pracę w urzędzie górniczym w Dąbrowie Górniczej jako inspektor hutniczy.

Od 1922 r. związany z Akademią Górniczą, gdzie rozpoczął pracę jako starszy asystent w Zakładzie Metalurgii Żelaza na Wydziale Metalurgicznym, następnie od 1924 r. jako adiunkt. W latach 1923-1928 równolegle prowadził zajęcia z metalurgii żelaza w Szkole Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Dąbrowie Górniczej jako nauczyciel kontraktowy.

W 1939 r., w ramach Sonderaktion Krakau, został aresztowany i wraz z innymi profesorami wywieziony do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen. Po powrocie do Krakowa w 1940 r., wraz z profesorami Czyżewskim, Jeżewskim i Goetlem, założył Szkołę Górniczo—Hutniczo—Mierniczą w Krakowie, która w rzeczywistości była tajną Akademią Górniczą i przetrwała całą okupację niemiecką.

Po wojnie w 1945 r. podjął ponownie pracę w Akademii jako profesor zwyczajny metalurgii stali, piastując ponadto (do 1947 r.) funkcję prodziekana Wydziału Hutniczego.

Autor wielu prac naukowych z metalurgii surówki i stali, z których część została ogłoszona drukiem, a część wykorzystana bądź w przemyśle, bądź też dla celów dydaktycznych. Jego prace naukowe cechowała oryginalność oraz nowatorstwo, a referaty i wykłady oparte były w większości na własnych koncepcjach.


Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Oficerski OOP, medale: za Długoletnią Służbę i Dziesięciolecia Odzyskania Niepodległości.

Bibliografia

Książki

  • Skład osobowy i spis wykładów na rok akademicki 1946/47. Kraków, 1946, s. 60.
  • Słownik biograficzny techników polskich. Z. 4/5. Red. Tadeusz Skarzyński, Warszawa: FSNT, 1994, s. 81–83.
  • Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). Zeszyt specjalny 4. Kraków: Akademia Górniczo-Hutnicza, 1965, s. 130–133, portr.