Adam Jan Stupnicki: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 13: | Linia 13: | ||
| alt = | | alt = | ||
| caption = | | caption = | ||
| birth_date = | | birth_date = 1898 | ||
| birth_place = | | birth_place = | ||
| death_date = | | death_date = 1987 | ||
| death_place = | | death_place = | ||
| resting_place = | | resting_place = | ||
Wersja z 16:55, 8 sty 2014
| Adam Jan Stupnicki | |
|---|---|
| Nazwisko | Stupnicki |
| Imię / imiona | Adam |
| Tytuły / stanowiska | Prof. mgr inż. |
| Data urodzenia | 1898 |
| Data śmierci | 1987 |
| Dyscyplina/specjalności | hutnictwo, walcownictwo
|
Prof. mgr inż. Adam Jan Stupnicki (1898–1987)
Specjalność: hutnictwo, walcownictwo
Urodził się 12 grudnia 1898 roku w Krakowie. Zmarł 9 sierpnia 1987 r. Pochowany w Pyrach pod WarszawA na cmentarzu parafialnym. Absolwent Akademii Górniczej 1927.
Pierwszy po drugiej wojnie światowej p.o. kierownika Katedry Maszyn Hutniczych 1945–1947 na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej. Odtworzył przedwojenny potencjał dydaktyczny katedry, umożliwiający prowadzenie przedmiotu z zakresu maszyn hutniczych na Wydziale Hutniczym i następnie po utworzeniu Wydziału Elektromechanicznego AGH w 1946 roku specjalności pn. „Mechanizacja hutnictwa”. Wykładowca na Wydziale Hutniczym AG 1945/1948.
Pracownik Huty „Katarzyna” w Sosnowcu — inż. asystent odlewni żeliwa 1927/1928; Huty „Florian” w Świętochłowicach — inż. asystent stalowni 1929/1932 — zast. kierownika walcowni bruzdowej 1932/1935; Huty „Piłsudski” w Chorzowie — kierownik walcowni bruzdowych i walcowni obręczy kolejowych i kuźni 1935/1938, p.o. dyrektora 1938/1939; fabryki maszyn rolniczych w Ostrówku k/Warszawy — kierownik odlewni 1940/1944; Huty „Kościuszko” w Chorzowie — dyrektor 1945/1946; Ministerstwa Przemysłu i Handlu w Warszawie 1946/1951, AG w Krakowie — wykładowca 1945/1948; Ministerstwa Przemysłu Ciężkiego w Warszawie — inspektor i radca 1946/1951; Ministerstwa Przemysłu Ciężkiego — inspektor i doradca ministra 1951. W latach 1951/1953 przebywał w więzieniu, zrehabilitowany w 1956. Pracownik Państwowego Wydawnictwa Szkolenia Zawodowego w Warszawie — redaktor 1953/1956; Ministerstwa Przemysłu Ciężkiego Departament Techn. Hutniczy — kierownik zespołu metalurgii żelaza 1956/1966; Huty „Warszawa” w Warszawie — doradca do spraw technicznych 1966. Od 1966 na emeryturze.
Źródło:
- Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919–1949). Kraków 1979. S. 177
- Automatyka : półrocznik AGH 2001 T. 5 z. 1/2. s. 153–167, portr.
- Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919–1967. Kraków 1970. S. 433
- Słownik biograficzny techników polskich T. 22. Warszawa 2011. S. 152–154