Leszek Stanisław Stoch

Z Historia AGH
Leszek Stanisław Stoch
Nazwisko Stoch
Imię / imiona Leszek
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr hab. inż.
Data urodzenia 1931–


Dyscyplina/specjalności chemia ciała stałego, nauka o materiałach (ceramika, technologia szkła, biomateriały), termochemia, mineralogia



Odznaczenia i nagrody Krzyż Oficerski i Kawalerski OOP, Medal Komisji Edukacji Narodowej, nagrody resortowe, Nagroda Fundacji na rzecz Nauki Polskiej (Polski Nobel) w dziedzinie nauk technicznych za rok 1998, Medal im. E. Bořiciego Uniwersytetu Karola w Pradze, Medal im. W. Świętosławskiego Polskiego Towarzystwa Kalorymetrii i Analizy Termicznej.
FunkcjeGdzieoddo
DziekanWydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki19841987
DziekanWydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki19871990

Prof. zw. dr hab. inż. Leszek Stoch (1931–)

Specjalność: chemia ciała stałego, nauka o materiałach (ceramika, technologia szkła, biomateriały), termochemia, mineralogia

Urodził się 6 czerwca 1931 roku w Bobowej. Studia ukończył na AGH (1955); doktorat (1960), habilitacja (1966), prof. nadzw. (1976), prof. zw. (1985).

Z AGH związany jako asystent (1951–1969), docent (1969–1976), profesor nadzwyczajny (1976) Wydziału Geologicznego, zastępca dyrektora ds. naukowych Instytutu Geologii i Surowców Mineralnych (1971–1980). Od 1980 r. pracownik Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki, kierownik Katedry Szkła i Emalii (1980–9191), dziekan Wydziału (1984–1990). Profesor Honorowy AGH 2012.

Członek wielu komisji PAN, NOT, towarzystw naukowych polskich i zagranicznych m.in. Polskiego Towarzystwa Mineralogicznego, Gleboznawczego, Ceramicznego. Członek korepsondencyjny PAU 1995–.

Badania: zbadanie mineralogii i właściwości technologicznych ważniejszych surowców ilastych Polski (iły ceramiczne, kaoliny, bentonity i in.); poznanie mechanizmu strukturalnego reakcji termicznych minerałów i materiałów nieorganicznych (krzemiany, borany, fosforany itp.); opracowanie specyficznych szkieł o mieszanej więźbie strukturalnej, zbadanie zjawiska wielostadialnej krystalizacji szkieł; opracowanie uogólnionej koncepcji stanu szklistego, stworzenie aktywnych szkół naukowych w dziedzinie mineralogii stosowanej iłów, termochemii minerałów i materiałów nieorganicznych oraz technologii szkieł niekonwencjonalnych; zapoczątkowanie kształcenia w zakresie: biomateriałów i materiałów dla ochrony środowiska, termochemii i analizy termicznej, mineralogii i technologii surowców ceramicznych.

Działalność pozanaukowa: członek SITPMB 1968– (członek ZG 1968–1977); prezes Stowarzyszenia Producentów Szkła 1993–1997, prezes honorowy 1997–.

Autor około 180 prac z zakresu mineralogii, technologii surowców mineralnych, chemii i technologii szkła. Autor 1 i współautor 4 książek. Autor 10 patentów. Promotor 28 prac doktorskich.

Źródło:

  • Kto jest kim w Polsce. s. 686
  • Tyrański Władysław : Kto jest kim w Krakowie 1999. s. 323–324
  • Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 4 : S–Ż. Warszawa 2002. S. 239–240, portr.
  • Protokół z posiedzenia Senatu AGH z dnia 20 kwietnia 2011 r. s. 82