Józef Wacław Poborski

Z Historia AGH
Józef Wacław Poborski
Jozef Poborski.jpg
Nazwisko Poborski
Imię / imiona Józef Wacław
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr inż.
Data urodzenia 6 kwietnia 1912
Miejsce urodzenia Lusławice
Data śmierci 21 sierpnia 1998
Dyscyplina/specjalności górnictwo (geologia górnicza złóż soli i surowców chemicznych)
Pełnione funkcje Prodziekan Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego w latach 1954–1956
Wydział Wydział Geologiczno-Poszukiwawczy


Odznaczenia i nagrody Państwowa II stopnia (za udział w odkryciu złoża soli potasowych polihalitowych w Zatoce Puckiej), Krzyż Komandorski OOP (1993)
FunkcjeGdzieoddo
ProdziekanWydział Geologiczno-Poszukiwawczy19541956

Prof. zw. dr inż. Józef Wacław Poborski (1912–1998)

Specjalność: górnictwo (geologia górnicza złóż soli i surowców chemicznych)

Życiorys

Urodził się 6 kwietnia 1912 roku w Lusławicach, zmarł 21 sierpnia 1998 roku. Pochowany na Cmentarzu Batowickim w Krakowie.

W 1930 roku rozpoczął studia matematyczne na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, skąd przeniósł się na Wydział Górniczy Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. W 1938 roku uzyskał dyplom inżyniera górniczego, w 1950 stopień doktora, w 1954 roku tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1972 roku profesora zwyczajnego.

Przebieg pracy zawodowej: Państwowy Instytut Geologiczny w Warszawie: 1938–1939, 1946–1954; Kopalnia Soli w Bochni 1939–1945: najpierw na stażu górniczym, potem jako geolog-mierniczy kopalni; AGH: pracownik naukowo-dydaktyczny na Wydziale Geologiczno-PoszukiwawczymGórniczym 1945–1982, kierownik Zakładu Złóż Soli i Surowców Chemicznych 1952–1982, prodziekan Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego 1954–1956, przewodniczący Komisji ds. budowy Muzeum Geologicznego AGH. Praca za granicą: Universidad de Luz w Maracaibo (Wenezuela) — wykłady z geologii górniczej na Wydziale Inżynierii 1979–1980; w latach siedemdziesiątych prace badawcze w rejonie zagłębi węglowych w Brazylii. We wrześniu 1982 roku przeszedł na emeryturę.

Staże: studium podyplomowe w Graduate School w Pittsburghu (USA) 1948–1949.

Członek NOT, Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górniczych, Oddział w Krakowie 1951–1979, Komitetu Górnictwa PAN przy Wydziale IV Nauk Technicznych w Warszawie 1961–1986, Komisji Nauk Geologicznych PAN, Oddział w Krakowie 1989–1998, Polskiego Towarzystwa Geologicznego, Rady Muzeum Żup Krakowskich w Wieliczce.

Badania: poszukiwania rud żelaza i fosforytów na północno-wschodnim obrzeżu Gór Świętokrzyskich; badania geologiczne i geofizyczne w regionie kujawskim na strukturach solnych Izbica Kujawska — Łęczyca i Góra; badania dotyczące budowy geologicznej złóż soli kamiennej w powiązaniu z tektoniką regionalną na Podkarpaciu krakowsko-bocheńskim (Wieliczka, Bochnia), złóż solnych w Wielkopolsce (Inowrocław, Kłodawa, Wapno), nad Zatoką Pucką oraz na monoklinie przedsudeckiej.

Działalność pozanaukowa: udział w kampanii wrześniowej 1939; inicjator i współtwórca Parku Krajobrazowego Rożnowsko-Ciężkowickiego.

Autor ponad 100 prac (polskich i zagranicznych), głównie artykułów, opracowań o charakterze monograficznym, rozdziałów w podręcznikach, rozpraw, komunikatów. Uczestniczył w dziesiątkach ekspertyz i opracowań naukowo-badawczych. Opiekun ponad 100 prac dyplomowych inżynierskich i magisterskich. Promotor 11 prac doktorskich. W swej działalności naukowo-badawczej ściśle współpracował z przemysłem solnym i przemysłem surowców chemicznych.

Odznaczenia i nagrody

Państwowa II stopnia (za udział w odkryciu złoża soli potasowych polihalitowych w Zatoce Puckiej), Krzyż Komandorski OOP, Stopień Generalnego Dyrektora Górniczego III stopnia (przyznany przez Ministra Przemysłu Chemicznego), Złota Odznaka „Za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa”, Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”, Odznaka „Za Zasługi dla Województwa Tarnowskiego”, Złota Odznaka „ Za Zasługi dla Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej”.


Źródło:

  • Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 3 : M–R. Warszawa 2000. S. 528–529
  • Przegląd Geologiczny 1999 nr 2. s. 130, portr.
  • Annales Societatis Geologorum Poloniae 1998 vol. 68 no. 4. s. 295–296