Jan Pielichowski

Jan Pielichowski
Nazwisko	Pielichowski
Imię / imiona	Jan
Tytuły / stanowiska	Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia	2 stycznia 1938
Miejsce urodzenia	Herbutów
Wydział	Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej

Prof. dr hab. inż. Jan Pielichowski (1938–) biogram będzie uzupełniony

Imię Nazwisko

Dyscyplina/specjalności:

Nota biograficzna

Urodził się 2 stycznia 1938 roku w Herbutowie.

W 1956 roku ukończył I liceum Ogólnokształcące w Miliczu.

W 1961 roku ukończył studia na Wydziale Chemicznym Politechniki Wrocławskiej, uzyskując tytuł zawodowy magistra inżyniera.

W latach 1961–1963 pracował w Katedrze Chemii Organicznej Uniwersytetu Wrocławskiego, a następnie w latach 1963–1971 był zatrudniony w Instytucie Ciężkiej Syntezy Organicznej „Blachownia” w Kędzierzynie-Koźlu, gdzie prowadził badania nad otrzymywaniem oraz strukturą i właściwościami kauczuków etylenowo-propylenowych.

W 1967 roku uzyskał stopień doktora nauk chemicznych.

W 1971 roku na podstawie rozprawy „Studia nad modyfikowaniem kauczuków etylenowo-propylenowych żywicami syntetycznymi”na Wydziale Chemii Uniwersytetu im. Mikołaja Kopernika w Toruniu, uzyskał stopień doktora habilitowanego.

W latach 1971–1972 był dyrektorem Instytutu Chemii na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu.

W latach 1972–2012 był zatrudniony na Wydziale Inżynierii i Technologii Chemicznej Politechniki Krakowskiej.

W 1983 roku otrzymał tytuł profesora. W 1992 roku został mianowany na stanowisko profesora zwyczajnego w Politechnice Krakowskiej.

W latach 1975–1978 pełnił obowiązki Prodziekana ds. Dydaktycznych, a w latach 1990–1993 Dziekana Wydziału. W 1990 roku utworzył Pracownię Chemii i Technologii Tworzyw Sztucznych, przekształconą w 1996 roku w Samodzielną Katedrę Chemii i Technologii Tworzyw Sztucznych, którą kierował do 2009 roku.

Współautor monografii, 5 skryptów i ok. 200 publikacji naukowych i patentów z dziedziny chemii i technologii manomerów, polimerów i tworzyw sztucznych. Członek Polskiego Towarzystwa Chemicznego, Polskiego Towarzystwa Kalorymetrii i Analizy Termicznej, Komitetu Chemii PAN, Komitetu Redakcyjnego i Rady Programowej miesięcznika „Polimery”.

/////////////////////////////////////////////////////

Wypromował 28 doktorów, spośród których dziewięciu uzyskało stopień 

naukowy doktora habilitowanego, w tym czterech tytuł profesora.

Dorobek Profesora obejmuje ponad 400 publikacji krajowych i zagranicznych oraz 70 patentów. Jest współautorem cieszących się dużą popularnością podręczników „Technologia tworzyw sztucznych” (WNT, sześć wydań), „Chemia polimerów” (1998, 2004, 2012), „Chemia i technologia żywic epoksydowych” (WNT, 2002), „Preparaty - ka polimerów” (WNT Teza, 2005), „Geosyntetyki w in - żynierii i ochronie środowiska” (WNT Teza, 2006) oraz czterech skryptów opublikowanych przez Wydawnictwo Politechniki Krakowskiej. Zainteresowania naukowe profesora Jana Pielichow - skiego obejmują m.in. modyfikację chemiczną karbazo - lu, polimeryzację N -winylokarbazolu, zagadnienia do - tyczące katalizy przeniesienia międzyfazowego oraz otrzymywania i oceny właściwości spienionych tworzyw polimerowych. Opraco - wał sposób wytwarza - nia N -winylokarbazolu o czystości wymaganej do syntezy poliwinylo - karbazolu, a następnie sposób wytwarzania wysokocząsteczkowych polimerów N -winylo - karbazolu z wykorzy - staniem kompleksowych katalizatorów metalo - organicznych. Przed - miotem badań prowa - dzonych w kierowanym przez Profesora zespole były reaktywne barwniki karbazolowe otrzymywane poprzez sprzęganie 9-(2,3-epoksypropylo)karbazolu z chlorkami diazoniowymi. W ostatnich latach Jego szczególnym zainteresowaniem cieszą się polimery biodegradowal - ne. Opracowanie nowej metody syntezy poliaminokwa - sów, z zastosowaniem techniki mikrofalowej, umożliwia otrzymywanie polimerów o dużej czystości, do zastoso - wań w farmacji oraz inżynierii biomateriałowej. Kolejne prace dotyczą opracowania prostej i ekonomicznie uza - sadnionej metody uzyskiwania z surowców roślinnych DNA i jego pochodnych do zastosowania w elektronice i fotonice, m.in. jako komponenty diod elektrolumine - scencyjnych i ogniw fotowoltaicznych. Prof. Jan Pielichowski brał też aktywny udział w pra - cach badawczych i aplikacyjnych związanych z ochroną środowiska, zarówno w zakresie otrzymywania nowych materiałów polimerowych ze źródeł odnawialnych, jak i recyklingu odpadów z tworzyw polimerowych. Efektem tych prac są liczne publikacje i patenty. Opra - cowane zostały m.in. poliuretanowe materiały porowate z zastosowaniem polioli z olejów roślinnych jako surow - ców odnawialnych (Sposób przygotowania przedmiesz - ki poliolowej z użyciem odpadowego, mikroporowatego elastomeru poliuretanowego – patent PL 194658 B1) oraz polioli z recyklingu surowcowego odpadów poliureta - nowych (Sposób otrzymywania składnika poliolowego przeznaczonego do syntezy elastycznych poliuretano - wych materiałów porowatych – zgłoszenie patentowe P-372612). Wiele z prowadzonych prac, np. „Metoda przerobu zu - żytych butelek z PET na proekologiczne wyroby termo - izolacyjne-płyta IZOPET-R” zakończyły się wdrożeniem (2004), a także zdobyły wyróżnienia na wielu między - 58 POLIMERY 2018, 63 , nr 1 narodowych i krajowych wystawach, m.in. złoty medal na „Międzynarodowym Salonie Wynalazków i Nowych Produktów” w Genewie (2006) oraz Puchar MNiSW za Międzynarodowe Osiągnięcia Wynalazcze (2007). Na podkreślenie zasługuje duża aktywność prof. Jana Pielichowskiego w pozyskiwaniu partnerów do współ - pracy w zakresie wykorzystywania środków Programów Operacyjnych Unii Europejskiej. W latach 2002–2005 w ramach III Programu Horyzontalnego realizował pra - ce objęte projektem celowym oraz aktywnie uczestniczył w pracach COST Action P8 – “Materials and Systems for Optical Data Storage and Processing”. Działał również na rzecz unowocześniania zajęć dydaktycznych poprzez uczestnictwo w programach międzynarodowych “Tem - pus”, “Socrates-Erasmus” oraz “Marie Curie Host Fellow - ships”. Pełnił też funkcje redaktora Zeszytów Naukowych Politechniki Krakowskiej, serii „Chemia”, przez wiele lat był członkiem Rady Programowej czasopisma Polimery oraz członkiem Rady Redakcyjnej Journal of Polymer En - gineering , a także przewodniczącym Zarządu Oddziału Polskiego Towarzystwa Chemicznego (PTChem) w Kra - kowie, Przewodniczącym Sekcji Chemii Organicznej PTChem, członkiem Komitetu Nauki o Materiałach PAN (Sekcja Biomateriały) oraz wielu komitetów naukowych prestiżowych konferencji zagranicznych i krajowych.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Złoty Krzyż Zasługi, Złoty Medal Polskiego Towarzystwa Chemicznego, Honorową Odznakę Politechniki Krakowskiej, 3 Nagrody Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego.

Źródła do biogramu

Książki

• Kto jest kim w ceramice : 50 lecie Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki : 1949-1999. [AGH]. Kraków 1999, s. 119, [foto]

[Skład Osobowy AGH … 1960/61]. Kraków 1960, s. 94

   Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 160, [foto]
   Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki AGH w 70-lecie swojej działalności. Kraków 2019, s. 20,

Inne

• LUDZIE NAUKI. POLIMERY 2018, 63, nr [online] [przeglądany 7.12.2021]. Dostępny w: https://docplayer.pl/111161143-Ludzie-nauki-polimery-2018-63-nr-1-57.html

stan na dzień 7.12.2021