Jan Feliks Kiciński: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 16 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 2: Linia 2:
|family-name=Kiciński
|family-name=Kiciński
|given-name=Jan Feliks
|given-name=Jan Feliks
|honorific-prefix=Prof. dr hab. inż.
|image=Jan Kiciński.jpg
|birth_date=4 stycznia 1948
|birth_date=4 stycznia 1948
|birth_place=Lisewio Malborskie
|birth_place=Lisewio Malborskie
|fields=budowa i eksploatacja maszyn, mechanika, energetyka, odnawialne źródła energii, diagnostyka, tribologia
|dhc_year=2023
|dhc_year=2023
|dhc_reason=Za wieloletnią i intensywną współpracę z Akademią Górniczo-Hutniczą im. Stanisława Staszica w Krakowie. W szczególności z inicjatywy Profesora Jana Kicińskiego prowadzone były wspólnie z Instytutem Maszyn Przepływowych PAN prace w zakresie diagnostyki polskich bloków energetycznych. W późniejszych latach Profesor Jan Kiciński inicjował wspólnie z pracownikami Akademii Górniczo-Hutniczej badania nad rozwojem Odnawialnych Źródeł Energii. Wspólne prace zakończyły się wieloma wspólnymi publikacjami oraz wdrożeniami.
|dhc_reason=Za wieloletnią i intensywną współpracę z Akademią Górniczo-Hutniczą im. Stanisława Staszica w Krakowie. W szczególności z inicjatywy Profesora Jana Kicińskiego prowadzone były wspólnie z Instytutem Maszyn Przepływowych PAN prace w zakresie diagnostyki polskich bloków energetycznych. W późniejszych latach Profesor Jan Kiciński inicjował wspólnie z pracownikami Akademii Górniczo-Hutniczej badania nad rozwojem Odnawialnych Źródeł Energii. Wspólne prace zakończyły się wieloma wspólnymi publikacjami oraz wdrożeniami.
}}
}}
'''Jan Feliks Kiciński'''   '''<span style="color:red;">biogram będzie uzupełniony</span>'''
Prof. dr hab. inż. '''Jan Feliks Kiciński''' (1948-)


Dyscyplina/specjalności:
Dyscyplina/specjalności: budowa i eksploatacja maszyn, mechanika, energetyka, odnawialne źródła energii, diagnostyka, dynamika maszyn wirnikowych, tribologia


== Nota biograficzna ==
== Nota biograficzna ==
Linia 27: Linia 30:
W 2013 roku został członkiem korespondentem PAN.  
W 2013 roku został członkiem korespondentem PAN.  


W 2017 roku otrzymał doktorat honoris causa Uniwersytetu Warmińsko-Mazurski w Olsztynie, a w 2023 roku AGH.
W 2017 roku otrzymał doktorat honoris causa Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie, a w 2023 roku AGH.


 
Przez 18 lat był także zatrudniony jako nauczyciel akademicki na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie.
Przez 18 lat był także zatrudniony jako nauczyciel akademicki na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurski w Olsztynie.


Jego działalność naukowa koncentrowała się we wcześniejszym okresie na dynamice wirników i nieliniowej teorii drgań, a w ostatnich kilkunastu latach na ekoenergetyce, OZE oraz generacji rozproszonej.
Jego działalność naukowa koncentrowała się we wcześniejszym okresie na dynamice wirników i nieliniowej teorii drgań, a w ostatnich kilkunastu latach na ekoenergetyce, OZE oraz generacji rozproszonej.


Największym osiągnięciem naukowym prof. Jana Kicińskiego jest opracowanie nowej, nieliniowej metodologii opisu stanu dynamicznego maszyn energetycznych wraz z narzędziami informatycznymi dla jej aplikacji w postaci systemu komputerowego MESWIR.
Jego największym osiągnięciem naukowym jest opracowanie nowej, nieliniowej metodologii opisu stanu dynamicznego maszyn energetycznych wraz z narzędziami informatycznymi dla jej aplikacji w postaci systemu komputerowego MESWIR.


Opublikował 16 monografii, ponad 50 artykułów w czasopismach międzynarodowych.
Opublikował 16 monografii, ponad 50 artykułów w czasopismach międzynarodowych.
Linia 40: Linia 42:
Wypromował 12 doktorów, z czego 3 uzyskało nagrodę premiera, a 4 zostało wyróżnionych przez Radę Naukową Instytutu.
Wypromował 12 doktorów, z czego 3 uzyskało nagrodę premiera, a 4 zostało wyróżnionych przez Radę Naukową Instytutu.


Największym osiągnięciem utylitarnym jest opracowanie koncepcji i wdrożenie nowych technologii dla małoskalowej i rozproszonej energetyki, w tym zwłaszcza technologii CHP–ORC dla gminnych Autonomicznych Regionów Energetycznych.
Aktualnie jest Dyrektorem i Kierownikiem Zakładu Energetyki Rozproszonej w Instytucie Maszyn Przepływowych PAN w Gdańsku oraz od 2000 roku na Wydziale Nauk Technicznych Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie.
 
Położył duże zasługi w zakresie organizacji i koordynacji dużych inicjatyw naukowo-badawczych i integracji środowiska naukowego. Był kierownikiem największego w kraju projektu badawczego z zakresu ekoenergetyki „Budowa Centrum Badawczego PAN – Konwersja Energii i Źródła Odnawialne”. W efekcie powstało największe i najnowocześniejsze tego typu centrum w Polsce i jedno z trzech w Europie. Był też kierownikiem wysokobudżetowego projektu kluczowego „Modelowe kompleksy agroenergetyczne”. Projekt ten uzyskał w 2015 roku najbardziej prestiżową w dziedzinie ochrony środowiska światową nagrodę Energy Globe Award (nagroda krajowa za najlepszy projekt w Polsce).
 
////////////////////////////////////////////////
 
Aktualnie jest Dyrektorem i Kierownikiem Zakładu Energetyki Rozproszonej w Instytucie Maszyn Przepływowych PAN w Gdańsku oraz nauczycielem akademickim pracującym na stanowisku profesora nadzwyczajnego na Wydziale Nauk Technicznych Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie.


Największym osiągnięciem utylitarnym jest opracowanie koncepcji i wdrożenie nowych technologii dla małoskalowej i rozproszonej energetyki, w tym zwłaszcza technologii CHP-ORC dla gminnych Autonomicznych Regionów Energetycznych.


Położył duże zasługi w zakresie organizacji i koordynacji dużych inicjatyw naukowo-badawczych i integracji środowiska naukowego. Był kierownikiem największego w kraju projektu badawczego z zakresu ekoenergetyki "Budowa Centrum Badawczego PAN - Konwersja Energii i Źródła Odnawialne". W efekcie powstało największe i najnowocześniejsze tego typu centrum w Polsce i jedno z trzech w Europie. Był też kierownikiem wysokobudżetowego projektu kluczowego "Modelowe kompleksy agroenergetyczne". Projekt ten uzyskał w 2015 roku najbardziej prestiżową w dziedzinie ochrony środowiska światową nagrodę Energy Globe Award (nagroda krajowa za najlepszy projekt w Polsce).


 
W lipcu 2011 roku powołany przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju wsi Marka Sawickiego, na eksperta rządowego do spraw rozwoju odnawialnych źródeł energii na obszarach wiejskich. Jest ekspertem w zakresie Bioenergii w EII Team (ang. EII Team - czyli European Industrial Initiatives). EII Team jest jedną z sześciu Europejskich Inicjatyw Przemysłowych (w obszarze bioenergii, energetyki wiatrowej, energetyki słonecznej, CCS, Smart Grids oraz składowanie CO2) funkcjonujących w ramach Strategicznego Planu Działań dla Technologii Energetycznych (ang. Strategic Energy Technology Plan, w skrócie Set Plan).
W lipcu 2011 roku powołany przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju wsi Marka Sawickiego, na eksperta rządowego do spraw rozwoju odnawialnych źródeł energii na obszarach wiejskich. Jest ekspertem w zakresie Bioenergii w EII Team (ang. EII Team – czyli European Industrial Initiatives). EII Team jest jedną z sześciu Europejskich Inicjatyw Przemysłowych (w obszarze bioenergii, energetyki wiatrowej, energetyki słonecznej, CCS, Smart Grids oraz składowanie CO2) funkcjonujących w ramach Strategicznego Planu Działań dla Technologii Energetycznych (ang. Strategic Energy Technology Plan, w skrócie Set Plan).
 


W latach 2011-2014 był członkiem Komitetu Problemów Energetyki przy Wydziale Nauk Technicznych PAN.
W latach 2011-2014 był członkiem Komitetu Problemów Energetyki przy Wydziale Nauk Technicznych PAN.


Był głównym pomysłodawcą i osobą kontaktową w projekcie "Centrum Doskonałości: Czyste i bezpieczne technologie w energetyce", finansowanym w całości przez  UE.


Był głównym pomysłodawcą i osobą kontaktową w projekcie „Centrum Doskonałości: Czyste i bezpieczne technologie w energetyce”, finansowanym w całości przez UE.
Kierowany przez niego, przy współpracy z AGH w Krakowie, projekt w ramach SPO WKP 1.4.4 "Model zintegrowanego środowiska zarządzania utrzymaniem parku maszynowego" został wyróżniony przez Ministerstwo Rozwoju Regionalnego


W 2004 roku został powołany na stanowisko Dyrektora ogólnopolskiego Centrum Zaawansowanych Technologii "RIMAMI", skupiającego kilka uniwersytetów i wybrane zakłady energetyczne (w tym niektóre duże elektrownie).


 
W 2006 roku został powołany na Koordynatora ogólnopolskiej Sieci Naukowej EKO-ENERGIA, skupiającej 8 instytutów resortowych i PAN mających największe doświadczenie i dorobek w zakresie energetyki odnawialnej.
   
 
    Kierowany przez prof. J. Kicińskiego, przy współpracy z AGH w Krakowie,  projekt w ramach SPO WKP 1.4.4 „Model zintegrowanego środowiska zarządzania utrzymaniem parku maszynowego” został wyróżniony przez Ministerstwo Rozwoju Regionalnego (patrz: publikacja: Konkurencyjni, Warszawa 2009, str. 54 -55).
 
Kierowanie konsorcjami naukowo-przemysłowymi i sieciami naukowymi
 
Prof. J. Kiciński w 2004 roku został powołany na stanowisko Dyrektora ogólnopolskiego Centrum Zaawansowanych Technologii „RIMAMI”, skupiającego kilka uniwersytetów i wybrane zakłady energetyczne (w tym niektóre duże elektrownie).
 
W 2006 r. został powołany na Koordynatora ogólnopolskiej Sieci Naukowej EKO-ENERGIA, skupiającej 8 instytutów resortowych i PAN mających największe doświadczenie i dorobek w zakresie energetyki odnawialnej.


W 2007 roku powierzono mu stanowisko Przewodniczącego Rady Programowej Bałtyckiego Klastra Ekoenergetycznego, skupiającego ponad 100 podmiotów gospodarczych, samorządowych i naukowych. Jest to największy klaster tej branży w Polsce.
W 2007 roku powierzono mu stanowisko Przewodniczącego Rady Programowej Bałtyckiego Klastra Ekoenergetycznego, skupiającego ponad 100 podmiotów gospodarczych, samorządowych i naukowych. Jest to największy klaster tej branży w Polsce.
Udział w gremiach ogólnopolskich i międzynarodowych
Prof. J. Kiciński jest członkiem Komitetu Narodowego ds. Współpracy z Międzynarodowym Instytutem Stosowanej Analizy Systemowej (IIASA) w Laxenburgu przy Prezydium PAN, (uchwała/nominacja Prezydium PAN BWZ/148/KR/08 z 21 stycznia 2008).
Był członkiem Zespołu Interdyscyplinarnego Ministerstwa Nauki i Informatyzacji ds. przygotowania  projektu Programu Operacyjnego "Nauka, nowoczesne technologie i społeczeństwo informacyjne" na lata 2007-2013 (nominacja/pismo DFS/422/BB/2005) a także był ekspertem w panelu tematycznym "Źródła i wykorzystywanie zasobów  energetycznych", w ramach Narodowego Programu Foresight POLSKA 2020 (pismo/nominacja z 1/08/2007).
W 2003 powołany został w skład Komitetu Budowy Maszyn PAN i wybrany na stanowisko Przewodniczącego Sekcji Podstaw Eksploatacji KBM PAN. Na obecną kadencję został powtórnie wybrany na członka Komitetu Budowy Maszyn.
Wybrany został także na członka Komitetu Energetyki przy Prezydium PAN na aktualna kadencję.
W latach 2008 – 2010 był członkiem Rady Naukowo-Technicznej GK ENERGA.
Jest aktualnie członkiem Rady Programowej kilku czasopism o zasięgu międzynarodowym (m.in. Tribology) oraz ogólnopolskim (m.in.  Diagnostyka, Napędy i Sterowanie).


Członek Komitetu Narodowego ds. Współpracy z Międzynarodowym Instytutem Stosowanej Analizy Systemowej (IIASA) w Laxenburgu przy Prezydium PAN, Zespołu Interdyscyplinarnego Ministerstwa Nauki i Informatyzacji ds. przygotowania  projektu Programu Operacyjnego "Nauka, nowoczesne technologie i społeczeństwo informacyjne", Komitetu Budowy Maszyn PAN, Rady Naukowo-Technicznej GK ENERGA, Rady Programowej kilku czasopism o zasięgu międzynarodowym (m.in. Tribology) oraz ogólnopolskim (m.in.  Diagnostyka, Napędy i Sterowanie).


==== Odznaczenia i nagrody ====
==== Odznaczenia i nagrody ====


Nagroda Prezesa Rady Ministrów I stopnia, Nagroda Naukowa Prezesa PAN, Nagroda Badawcza koncernu Siemens, laureat konkursu o statuetkę APOLLO i statuetkę Zielonego Feniksa (za wkład w rozwój OZE i ekoenergetyki), dwukrotnie Nagroda Sekretarza Naukowego PAN, indywidualna Nagroda Polskiego Towarzystwa Tribologicznego, Nagrody Rektora Politechniki Warszawskiej
Nagroda Prezesa Rady Ministrów I stopnia, Nagroda Naukowa Prezesa PAN, Nagroda Badawcza koncernu Siemens, laureat konkursu o statuetkę APOLLO i statuetkę Zielonego Feniksa (za wkład w rozwój OZE i ekoenergetyki), dwukrotnie Nagroda Sekretarza Naukowego PAN, indywidualna Nagroda Polskiego Towarzystwa Tribologicznego, Nagrody Rektora Politechniki Warszawskiej, indywidualna Nagroda Polskiego Towarzystwa Tribologicznego, Medal Profesora Stefana Ziemby za całokształt działalności naukowej i organizacyjnej związanej z eksploatacją maszyn, Złoty Laur Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego, Laureat Statuetki Zielonego Feniksa za osiągnięcia naukowe w zakresie ekoenergetyki, Diamenty Forbesa, Gazele Biznesu, Jakość Roku 2013
 
==== Bibliografia publikacji ====


== Źródła do biogramu ==
== Źródła do biogramu ==
==== Książki ====
*


==== Artykuły ====
==== Artykuły ====


*
* Kolczyńska I.: DHC profesora Jana Kicińskiego. ''Biuletyn AGH'' 2023, nr 182, s. 12, [foto]


==== Inne ====
==== Inne ====
Linia 108: Linia 78:
* Biografia - Jan Kiciński - Instytut Maszyn Przepływowych PAN [online] [przeglądany 19.05.2023]. Dostępny w: https://www.imp.gda.pl/dyrekcja-instytutu/jan-kicinski/biografia/
* Biografia - Jan Kiciński - Instytut Maszyn Przepływowych PAN [online] [przeglądany 19.05.2023]. Dostępny w: https://www.imp.gda.pl/dyrekcja-instytutu/jan-kicinski/biografia/
* Jan Kiciński - Instytut Maszyn Przepływowych PAN [online] [przeglądany 19.05.2023]. Dostępny w: https://www.imp.gda.pl/jan-kicinski/  
* Jan Kiciński - Instytut Maszyn Przepływowych PAN [online] [przeglądany 19.05.2023]. Dostępny w: https://www.imp.gda.pl/jan-kicinski/  
* Jan Kiciński – Wikipedia, wolna encyklopedia [online] [przeglądany 19.05.2023]. Dostępny w: https://pl.wikipedia.org/wiki/Jan_Kici%C5%84ski
* Uchwała nr 24/2023 Senatu AGH z dnia 1 marca 2023 r. w sprawie nadania Tytułu Doktora Honoris Causa AGH Panu Profesorowi Janowi Kicińskiemu (2023-03-01) [online] [przeglądany 19.05.2023]. Dostępny w: https://dok.agh.edu.pl/doc.php?id=13848
* Uchwała nr 24/2023 Senatu AGH z dnia 1 marca 2023 r. w sprawie nadania Tytułu Doktora Honoris Causa AGH Panu Profesorowi Janowi Kicińskiemu (2023-03-01) [online] [przeglądany 19.05.2023]. Dostępny w: https://dok.agh.edu.pl/doc.php?id=13848
* Uroczystość nadania tytułu DHC prof. Janowi Kicińskiemu [online] [przeglądany 19.05.2023]. Dostępny w: https://www.agh.edu.pl/wydarzenia/detail/s/uroczystosc-nadania-tytulu-dhc-prof-prof-janowi-kicinskiemu
* Uroczystość nadania tytułu DHC prof. Janowi Kicińskiemu [online] [przeglądany 19.05.2023]. Dostępny w: https://www.agh.edu.pl/wydarzenia/detail/s/uroczystosc-nadania-tytulu-dhc-prof-prof-janowi-kicinskiemu
Linia 115: Linia 86:
[[Category:Biogramy]]
[[Category:Biogramy]]


'''''<span style="color:red;">stan na dzień 19.05.2023</span>'''''
'''''<span style="color:red;">stan na dzień 29.06.2023</span>'''''

Aktualna wersja na dzień 17:48, 23 lis 2023

Jan Feliks Kiciński
Jan Kiciński.jpg
Nazwisko Kiciński
Imię / imiona Jan Feliks
Tytuły / stanowiska Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia 4 stycznia 1948
Miejsce urodzenia Lisewio Malborskie


Dyscyplina/specjalności budowa i eksploatacja maszyn, mechanika, energetyka, odnawialne źródła energii, diagnostyka, tribologia


Rok przyznania doktoratu h.c. AGH 2023
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH Za wieloletnią i intensywną współpracę z Akademią Górniczo-Hutniczą im. Stanisława Staszica w Krakowie. W szczególności z inicjatywy Profesora Jana Kicińskiego prowadzone były wspólnie z Instytutem Maszyn Przepływowych PAN prace w zakresie diagnostyki polskich bloków energetycznych. W późniejszych latach Profesor Jan Kiciński inicjował wspólnie z pracownikami Akademii Górniczo-Hutniczej badania nad rozwojem Odnawialnych Źródeł Energii. Wspólne prace zakończyły się wieloma wspólnymi publikacjami oraz wdrożeniami.

Prof. dr hab. inż. Jan Feliks Kiciński (1948-)

Dyscyplina/specjalności: budowa i eksploatacja maszyn, mechanika, energetyka, odnawialne źródła energii, diagnostyka, dynamika maszyn wirnikowych, tribologia

Nota biograficzna

Urodził się 4 stycznia 1948 roku w Lisewie Malborskim.

W 1972 roku ukończył studia na Wydziale Budowy Maszyn Politechniki Gdańskiej.

W 1972 roku rozpoczął pracę zawodową w IMP PAN w Gdańsku, przechodząc wszystkie szczeble kariery naukowej od asystenta do profesora. Pełnił przez cztery kadencje funkcję Zastępcy Dyrektora ds. Naukowych, a następnie przez dwie kadencje funkcję Dyrektora Instytutu. W IMP PAN pracuje do chwili obecnej, pełniąc funkcję Kierownika Zakładu Energetyki Rozproszonej.

W 1979 roku w Instytucie Maszyn Przepływowych Polskiej Akademii Nauk w Gdańsku uzyskał stopień doktora nauk technicznych.

W 1986 roku na podstawie rozprawy "Wpływ prehistorii przepływów w ciągłym i skawitowanym filtrze smarnym oraz zapowietrzenia oleju na własności dynamiczne i statyczne łożysk ślizgowych", przedstawionej na Wydziale Maszyn Górniczych i Hutniczych AGH uzyskał stopień doktora habilitowanego.

W 1995 roku otrzymał tytuł profesora

W 2013 roku został członkiem korespondentem PAN.

W 2017 roku otrzymał doktorat honoris causa Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie, a w 2023 roku AGH.

Przez 18 lat był także zatrudniony jako nauczyciel akademicki na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie.

Jego działalność naukowa koncentrowała się we wcześniejszym okresie na dynamice wirników i nieliniowej teorii drgań, a w ostatnich kilkunastu latach na ekoenergetyce, OZE oraz generacji rozproszonej.

Jego największym osiągnięciem naukowym jest opracowanie nowej, nieliniowej metodologii opisu stanu dynamicznego maszyn energetycznych wraz z narzędziami informatycznymi dla jej aplikacji w postaci systemu komputerowego MESWIR.

Opublikował 16 monografii, ponad 50 artykułów w czasopismach międzynarodowych.

Wypromował 12 doktorów, z czego 3 uzyskało nagrodę premiera, a 4 zostało wyróżnionych przez Radę Naukową Instytutu.

Aktualnie jest Dyrektorem i Kierownikiem Zakładu Energetyki Rozproszonej w Instytucie Maszyn Przepływowych PAN w Gdańsku oraz od 2000 roku na Wydziale Nauk Technicznych Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie.

Największym osiągnięciem utylitarnym jest opracowanie koncepcji i wdrożenie nowych technologii dla małoskalowej i rozproszonej energetyki, w tym zwłaszcza technologii CHP-ORC dla gminnych Autonomicznych Regionów Energetycznych.

Położył duże zasługi w zakresie organizacji i koordynacji dużych inicjatyw naukowo-badawczych i integracji środowiska naukowego. Był kierownikiem największego w kraju projektu badawczego z zakresu ekoenergetyki "Budowa Centrum Badawczego PAN - Konwersja Energii i Źródła Odnawialne". W efekcie powstało największe i najnowocześniejsze tego typu centrum w Polsce i jedno z trzech w Europie. Był też kierownikiem wysokobudżetowego projektu kluczowego "Modelowe kompleksy agroenergetyczne". Projekt ten uzyskał w 2015 roku najbardziej prestiżową w dziedzinie ochrony środowiska światową nagrodę Energy Globe Award (nagroda krajowa za najlepszy projekt w Polsce).

W lipcu 2011 roku powołany przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju wsi Marka Sawickiego, na eksperta rządowego do spraw rozwoju odnawialnych źródeł energii na obszarach wiejskich. Jest ekspertem w zakresie Bioenergii w EII Team (ang. EII Team - czyli European Industrial Initiatives). EII Team jest jedną z sześciu Europejskich Inicjatyw Przemysłowych (w obszarze bioenergii, energetyki wiatrowej, energetyki słonecznej, CCS, Smart Grids oraz składowanie CO2) funkcjonujących w ramach Strategicznego Planu Działań dla Technologii Energetycznych (ang. Strategic Energy Technology Plan, w skrócie Set Plan).

W latach 2011-2014 był członkiem Komitetu Problemów Energetyki przy Wydziale Nauk Technicznych PAN.

Był głównym pomysłodawcą i osobą kontaktową w projekcie "Centrum Doskonałości: Czyste i bezpieczne technologie w energetyce", finansowanym w całości przez UE.

Kierowany przez niego, przy współpracy z AGH w Krakowie, projekt w ramach SPO WKP 1.4.4 "Model zintegrowanego środowiska zarządzania utrzymaniem parku maszynowego" został wyróżniony przez Ministerstwo Rozwoju Regionalnego

W 2004 roku został powołany na stanowisko Dyrektora ogólnopolskiego Centrum Zaawansowanych Technologii "RIMAMI", skupiającego kilka uniwersytetów i wybrane zakłady energetyczne (w tym niektóre duże elektrownie).

W 2006 roku został powołany na Koordynatora ogólnopolskiej Sieci Naukowej EKO-ENERGIA, skupiającej 8 instytutów resortowych i PAN mających największe doświadczenie i dorobek w zakresie energetyki odnawialnej.

W 2007 roku powierzono mu stanowisko Przewodniczącego Rady Programowej Bałtyckiego Klastra Ekoenergetycznego, skupiającego ponad 100 podmiotów gospodarczych, samorządowych i naukowych. Jest to największy klaster tej branży w Polsce.

Członek Komitetu Narodowego ds. Współpracy z Międzynarodowym Instytutem Stosowanej Analizy Systemowej (IIASA) w Laxenburgu przy Prezydium PAN, Zespołu Interdyscyplinarnego Ministerstwa Nauki i Informatyzacji ds. przygotowania projektu Programu Operacyjnego "Nauka, nowoczesne technologie i społeczeństwo informacyjne", Komitetu Budowy Maszyn PAN, Rady Naukowo-Technicznej GK ENERGA, Rady Programowej kilku czasopism o zasięgu międzynarodowym (m.in. Tribology) oraz ogólnopolskim (m.in. Diagnostyka, Napędy i Sterowanie).

Odznaczenia i nagrody

Nagroda Prezesa Rady Ministrów I stopnia, Nagroda Naukowa Prezesa PAN, Nagroda Badawcza koncernu Siemens, laureat konkursu o statuetkę APOLLO i statuetkę Zielonego Feniksa (za wkład w rozwój OZE i ekoenergetyki), dwukrotnie Nagroda Sekretarza Naukowego PAN, indywidualna Nagroda Polskiego Towarzystwa Tribologicznego, Nagrody Rektora Politechniki Warszawskiej, indywidualna Nagroda Polskiego Towarzystwa Tribologicznego, Medal Profesora Stefana Ziemby za całokształt działalności naukowej i organizacyjnej związanej z eksploatacją maszyn, Złoty Laur Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego, Laureat Statuetki Zielonego Feniksa za osiągnięcia naukowe w zakresie ekoenergetyki, Diamenty Forbesa, Gazele Biznesu, Jakość Roku 2013

Źródła do biogramu

Artykuły

  • Kolczyńska I.: DHC profesora Jana Kicińskiego. Biuletyn AGH 2023, nr 182, s. 12, [foto]

Inne

stan na dzień 29.06.2023

Źródło: „http://historia.agh.edu.pl/mediawiki/index.php?title=Jan_Feliks_Kiciński&oldid=81730”