Emilian Iwanciw: Różnice pomiędzy wersjami
(Utworzył nową stronę „{{Infobox scientist
| name = Emilian Iwanciw
| image = iwanciw.jpg
| family-name = Iwanciw
| given-name = Emilian
| additional-name =
| honorific-prefix = Pro...”) |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 13: | Linia 13: | ||
| alt = | | alt = | ||
| caption = | | caption = | ||
| birth_date = | | birth_date = 1913–1995 | ||
| birth_place = | | birth_place = | ||
| death_date = | | death_date = | ||
| death_place = | | death_place = | ||
| resting_place = | | resting_place = | ||
| Linia 38: | Linia 38: | ||
| influences = | | influences = | ||
| influenced = | | influenced = | ||
| awards = Krzyż Kawalerski OOP, Medal Komisji Edukacji Narodowej | | awards = Krzyż Kawalerski OOP, Medal Komisji Edukacji Narodowej i inne. | ||
| signature = | | signature = | ||
| signature_alt = | | signature_alt = | ||
| Linia 46: | Linia 46: | ||
| children = | | children = | ||
}} | }} | ||
Prof. zw. dr inż. '''Emilian Iwanciw''' ( | Prof. zw. dr inż. '''Emilian Iwanciw''' (1913–1995) | ||
Specjalność: metalurgia | Specjalność: metalurgia | ||
Urodził się | Urodził się w Krakowie. Ukończył studia na Wydziale Hutniczym AG w Krakowie w 1936 r. Od 1937 r. związany z Katedrą Innych Poza Żelazem Metali. Rozpoczął pracę od stanowiska st. asystenta, zostając kolejno: adiunktem (1947), zast. prof. (1952), docentem (1955), prof. nadzw. (1958), prof. zwycz. (1978). W latach 1961–1962 był organizatorem Wydziału Metali Nieżelaznych. W 1965 r. objął kierownictwo Katedry Metali Nieżelaznych AGH. W 1967 zorganizował Katedrę Metalurgii Miedzi i został jej Kierownikiem. W 1969 r. po reorganizacji Inst. Metali Nieżelaznych, był aż do emerytury tj. do 1983 kierownikiem Zakładu Metalurgii Miedzi i Metali Rzadkich. | ||
Równolegle | Równolegle w latach 1954–1963 był Kierownikiem Pracowni Metalurgicznej w Zakładzie Metali Instytutu Podstawowych Problemów Techniki PAN. W ramach współpracy z przemysłem, doradca naukowy i konsultant wszystkich instytucji w Polsce zajmujących się przetwórstwem metali nieżelaznych. Autor zastosowanej w HM”Głogów II” koncepcji bezpośredniego przetopu do miedzi krajowych koncentratów. | ||
Jako dorobek pozostawił ponad 40 publikacji | Jako dorobek pozostawił ponad 40 publikacji i kilkadziesiąt sprawozdań z prac badawczych dla przemysłu. Reprezentował naukę polską w różnych ośrodkach naukowych na świecie. Opracował m.in. programy studiów dla wydziału metalurgicznego na uniwersytecie w Antofagaście. Prowadził seminaria dla kadry naukowej w Wenezueli. | ||
Jego pasje to: gra na skrzypcach, turystyka górska, jazda figurowa na łyżwach, narciarstwo, wędkarstwo. | Jego pasje to: gra na skrzypcach, turystyka górska, jazda figurowa na łyżwach, narciarstwo, wędkarstwo. | ||
Źródło: | Źródło: | ||
* BIP 1995 | * BIP 1995 nr 19–20. s. 23–24 | ||
* Kto jest kim | * Kto jest kim w Polsce. s. 230 | ||
{{DEFAULTSORT:Iwanciw, Emilian }} | {{DEFAULTSORT:Iwanciw, Emilian }} | ||
[[Category:Uczony]] | [[Category:Uczony]] | ||
Wersja z 17:19, 16 gru 2013
| Emilian Iwanciw | |
|---|---|
| Nazwisko | Iwanciw |
| Imię / imiona | Emilian |
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr inż. |
| Data urodzenia | 1913–1995
|
| Dyscyplina/specjalności | metalurgia
|
| Odznaczenia i nagrody | Krzyż Kawalerski OOP, Medal Komisji Edukacji Narodowej i inne. |
Prof. zw. dr inż. Emilian Iwanciw (1913–1995)
Specjalność: metalurgia
Urodził się w Krakowie. Ukończył studia na Wydziale Hutniczym AG w Krakowie w 1936 r. Od 1937 r. związany z Katedrą Innych Poza Żelazem Metali. Rozpoczął pracę od stanowiska st. asystenta, zostając kolejno: adiunktem (1947), zast. prof. (1952), docentem (1955), prof. nadzw. (1958), prof. zwycz. (1978). W latach 1961–1962 był organizatorem Wydziału Metali Nieżelaznych. W 1965 r. objął kierownictwo Katedry Metali Nieżelaznych AGH. W 1967 zorganizował Katedrę Metalurgii Miedzi i został jej Kierownikiem. W 1969 r. po reorganizacji Inst. Metali Nieżelaznych, był aż do emerytury tj. do 1983 kierownikiem Zakładu Metalurgii Miedzi i Metali Rzadkich.
Równolegle w latach 1954–1963 był Kierownikiem Pracowni Metalurgicznej w Zakładzie Metali Instytutu Podstawowych Problemów Techniki PAN. W ramach współpracy z przemysłem, doradca naukowy i konsultant wszystkich instytucji w Polsce zajmujących się przetwórstwem metali nieżelaznych. Autor zastosowanej w HM”Głogów II” koncepcji bezpośredniego przetopu do miedzi krajowych koncentratów.
Jako dorobek pozostawił ponad 40 publikacji i kilkadziesiąt sprawozdań z prac badawczych dla przemysłu. Reprezentował naukę polską w różnych ośrodkach naukowych na świecie. Opracował m.in. programy studiów dla wydziału metalurgicznego na uniwersytecie w Antofagaście. Prowadził seminaria dla kadry naukowej w Wenezueli.
Jego pasje to: gra na skrzypcach, turystyka górska, jazda figurowa na łyżwach, narciarstwo, wędkarstwo.
Źródło:
- BIP 1995 nr 19–20. s. 23–24
- Kto jest kim w Polsce. s. 230