Antoni Schimitzek

Antoni Schimitzek
Nazwisko	Schimitzek
Imię / imiona	Antoni
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. inż.
Data urodzenia	9 listopada 1868
Miejsce urodzenia	Tarnów
Data śmierci	18 października 1959
Miejsce śmierci	Kraków
Dyscyplina/specjalności	górnictwo, hutnictwo
Pełnione funkcje	Kierownik Katedry Organizacji Przedsiębiorstw Przemysłowych Wydziału Górniczego AG (1923-1925)
Wydział	Wydział Górniczy ;
Odznaczenia i nagrody	Polonia Restituta, Złoty Krzyż Zasługi

Prof. zw. inż. Antoni Schimitzek (1868–1959)

Dyscyplina/specjalności: górnictwo, hutnictwo

Nota biograficzna

Urodził się 9 listopada 1868 roku w Tarnowie. Zmarł 18 października 1959 roku w Krakowie i tam też został pochowany na cmentarzu Rakowickim.

Ukończył AG w Leoben (1890), uzyskując dyplom inżyniera górniczego i hutniczego. Był twórcą cementowni „Górka”, współtwórcą pierwszej w Polsce elektrowni obwodowej w Sierszy. Prowadził poszukiwania rud cynku i ołowiu w Trzebionce. W 1937 roku przeszedł na emeryturę, ale po II wojnie podjął ponownie pracę w przemyśle materiałów budowlanych. Opracował m.in. projekt wstępny rozbudowy fabryki eternitu w Ogrodzieńcu i założenia projektowe do fabryki rur azbestowo-cementowych. Choroba zmusiła go do przerwania pracy — stracił wzrok. W 1959 roku otrzymał rentę za zasługi dla rozwoju gospodarczego kraju.

Od 1914 roku związany z Akademią Górniczą, kiedy to został członkiem Komitetu Organizacji i Budowy AG. W 1922 roku jako prof. zw. objął Katedrę Organizacji Przedsiębiorstw Przemysłowych na Wydziale Górniczym.

Był wynalazcą m.in. aparatu bezpieczeństwa (1900), który wyłączał samoczynnie dopływ pary do maszyny wyciągowej po przekroczeniu przez nią szybkości lub po przejechaniu platformy wyładunkowej.

Opublikował kilka broszur na tematy gospodarcze, oraz artykułów w czasopismach fachowych.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Oficerski Polonia Restituta, Złoty Krzyż Zasługi

Bibliografia

Książki

Górnictwo wczoraj i dziś : X jubileuszowa konferencja, Mysłowice, maj 2008. Katowice [2008], s. 157-158, [foto]
Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919-1949). Oprac. J. Sulima-Samujłło. Kraków 1979, s. 161-162
Słownik biograficzny techników polskich. Z. 14. Red. J. Piłatowicz. Warszawa 2003, s. 122-124
Słownik polskich pionierów techniki. Pod red. B. Orłowskiego. Katowice 1986, s. 188
Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 315
Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919-1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 626 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)
Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919-1964). Red. M. Odlanicki-Poczobutt. Kraków 1965, s. 178-180, [foto] (Zeszyty Naukowe. Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie ; nr 41, z. spec. 4)

Artykuły

Bolewski A.: Mobilizacja sił naukowych i organizacyjnych przy powstawaniu oraz inauguracji Akademii Górniczej w Krakowie : z kart historii. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH1994, nr 5, s. 5-6
Bolewski A.: Udział Polaków z Zaolzia w powstaniu i życiu Akademii Górniczej w Krakowie. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1998, nr 49, s. 12-13
Jahoda K.: Krakowscy Górnicy. Przegląd Górniczy 1990, nr 5, s. 20-23