Józef Wacław Poborski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 57: Linia 57:


== Nota biograficzna ==
== Nota biograficzna ==
Urodził się 6 kwietnia 1912 roku w Lusławicach, zmarł 21 sierpnia 1998 roku. Pochowany na Cmentarzu Batowickim w Krakowie.  
Urodził się 6 kwietnia 1912 roku w Lusławicach, zmarł 21 sierpnia 1998 roku. Pochowany na Cmentarzu Batowickim w Krakowie. lll


W 1930 roku rozpoczął studia matematyczne na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, skąd przeniósł się na [[Wydział Górniczy]] Akademii Górniczej w Krakowie. W 1938 roku uzyskał dyplom inżyniera górniczego, w 1950 stopień doktora, w 1954 roku tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1972 roku profesora zwyczajnego.
W 1930 roku rozpoczął studia matematyczne na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, skąd przeniósł się na [[Wydział Górniczy]] Akademii Górniczej w Krakowie. W 1938 roku uzyskał dyplom inżyniera górniczego, w 1950 stopień doktora, w 1954 roku tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1972 roku profesora zwyczajnego.

Wersja z 10:13, 11 sty 2018

Józef Wacław Poborski
Jozef Poborski.jpg
Nazwisko Poborski
Imię / imiona Józef Wacław
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr inż.
Data urodzenia 6 kwietnia 1912
Miejsce urodzenia Lusławice
Data śmierci 21 sierpnia 1998
Dyscyplina/specjalności górnictwo, geologia górnicza złóż soli i surowców chemicznych
Pełnione funkcje Prodziekan Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego AGH (1954–1956)
Wydział Wydział Geologiczno-Poszukiwawczy


Odznaczenia i nagrody Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Państwowa Nagroda II stopnia
FunkcjeGdzieoddo
ProdziekanWydział Geologiczno-Poszukiwawczy19541956


Prof. zw. dr inż. Józef Wacław Poborski (1912–1998)

Dyscyplina/specjalności: górnictwo, geologia górnicza złóż soli i surowców chemicznych

Nota biograficzna

Urodził się 6 kwietnia 1912 roku w Lusławicach, zmarł 21 sierpnia 1998 roku. Pochowany na Cmentarzu Batowickim w Krakowie. lll

W 1930 roku rozpoczął studia matematyczne na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, skąd przeniósł się na Wydział Górniczy Akademii Górniczej w Krakowie. W 1938 roku uzyskał dyplom inżyniera górniczego, w 1950 stopień doktora, w 1954 roku tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1972 roku profesora zwyczajnego.

Przebieg pracy zawodowej: Państwowy Instytut Geologiczny w Warszawie: 1938–1939, 1946–1954; Kopalnia Soli w Bochni 1939–1945: najpierw na stażu górniczym, potem jako geolog-mierniczy kopalni; AGH: pracownik naukowo-dydaktyczny na Wydziale Geologiczno-PoszukiwawczymWydziale Górniczym 1945–1982, kierownik Zakładu Złóż Soli i Surowców Chemicznych 1952–1982, prodziekan Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego 1954–1956, przewodniczący Komisji ds. budowy Muzeum Geologicznego AGH. Praca za granicą: Universidad de Luz w Maracaibo (Wenezuela) — wykłady z geologii górniczej na Wydziale Inżynierii 1979–1980; w latach siedemdziesiątych prace badawcze w rejonie zagłębi węglowych w Brazylii.

We wrześniu 1982 roku przeszedł na emeryturę.

Staże: studium podyplomowe w Graduate School w Pittsburghu (USA) 1948–1949.

Badania: poszukiwania rud żelaza i fosforytów na północno-wschodnim obrzeżu Gór Świętokrzyskich; badania geologiczne i geofizyczne w regionie kujawskim na strukturach solnych Izbica Kujawska — Łęczyca i Góra; badania dotyczące budowy geologicznej złóż soli kamiennej w powiązaniu z tektoniką regionalną na Podkarpaciu krakowsko-bocheńskim (Wieliczka, Bochnia), złóż solnych w Wielkopolsce (Inowrocław, Kłodawa, Wapno), nad Zatoką Pucką oraz na monoklinie przedsudeckiej.

Działalność pozanaukowa: udział w kampanii wrześniowej 1939; inicjator i współtwórca Parku Krajobrazowego Rożnowsko-Ciężkowickiego.

Był autorem ponad 100 prac (polskich i zagranicznych), głównie artykułów, opracowań o charakterze monograficznym, rozdziałów w podręcznikach, rozpraw, komunikatów. Uczestniczył w dziesiątkach ekspertyz i opracowań naukowo-badawczych. Był opiekunem ponad 100 prac dyplomowych inżynierskich i magisterskich oraz promotorem 11 prac doktorskich. W swej działalności naukowo-badawczej ściśle współpracował z przemysłem solnym i przemysłem surowców chemicznych.

Był członkiem NOT, Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górniczych, Oddział w Krakowie 1951–1979, Komitetu Górnictwa PAN przy Wydziale IV Nauk Technicznych w Warszawie 1961–1986, Komisji Nauk Geologicznych PAN, Oddział w Krakowie 1989–1998, Polskiego Towarzystwa Geologicznego, Rady Muzeum Żup Krakowskich w Wieliczce.

Odznaczenia i nagrody

Państwowa Nagroda II stopnia (za udział w odkryciu złoża soli potasowych polihalitowych w Zatoce Puckiej), Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Stopień Generalnego Dyrektora Górniczego III stopnia (przyznany przez Ministra Przemysłu Chemicznego), Złota Odznaka „Za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa”, Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”, Odznaka „Za Zasługi dla Województwa Tarnowskiego”, Złota Odznaka „ Za Zasługi dla Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej”

Źródła do biogramu

Książki

  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 281-282
  • Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 3 : M – R. Red. nauk. J. Kapuścik. Warszawa 2000, s. 528-529, [foto]
  • Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919-1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 625 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)

Artykuły

  • Garlicki A.: Józef Poborski : 1912-1998. Annales Societatis Geologorum Poloniae 1998 vol. 68, no. 4, s. 295-296, [foto], [na s. 296 Spis wybranych publikacji prof. dr inż. Józefa Poborskiego]
  • Garlicki A.: Józef Poborski 1912-1998. Przegląd Geologiczny 1999, nr 2, s. 130, [foto]