Henryk Górecki: Różnice pomiędzy wersjami
m (zamienił w treści „Doktorzy honoris causa” na „Doktorzy honoris causa AGH”) |
m (zamienił w treści „{{Infobox dhc” na „{{Infobox scientist”) |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Infobox | {{Infobox scientist | ||
| name = Henryk Górecki | | name = Henryk Górecki | ||
| family-name = Górecki | | family-name = Górecki |
Wersja z 12:32, 8 lip 2014
Henryk Górecki | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nazwisko | Górecki | ||||||||
Imię / imiona | Henryk | ||||||||
Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr inż. | ||||||||
Data urodzenia | 1927
| ||||||||
Pełnione funkcje | Prodziekan Wydziału Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej, Zasłużony dla AGH | ||||||||
Wydział | Wydział Elektrotechniki, Automatyki Informatyki i Elektroniki | ||||||||
Rok przyznania doktoratu h.c. AGH | 1997 | ||||||||
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH | za wybitne osiągnięcia w dziedzinie nauk technicznych, a w szczególności za stworzenie polskiej szkoły teorii sterowania i optymalizacji oraz wybitny wkład w rozwój kadr naukowych | ||||||||
|
Prof. zw. dr inż. Henryk Górecki (1927–)
Urodził się w Zakopanem. Studia ukończył na Wydziale Elektromechanicznym AGH (1950). Pracując na AGH doktoryzował się w 1958 r., został wówczas docentem, profesorem nadzw. w 1965 r., a tytuł profesora zw. uzyskał w 1972 r. W latach 1957–1960 był Kierownikiem Zakładu Podstaw Automatyki w Katedrze Elektryfikacji Górnictwa, w latach 1960–1969 był Kierownikiem Katedry Automatyki i Elektroniki Przemysłowej. W 1969 r. został Dyrektorem Instytutu Automatyki i Elektroniki Przemysłowej. Od 1993 do 1997 r. kierował Katedrą Automatyki. W latach 1962–1964 był Prodziekanem Wydziału Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej.
Jest członkiem wielu towarzystw i organizacji naukowych: IEEE, American Mathematical Society, SEP, PTM, Komitetu Automatyki i Robotyki PAN, wchodzi w skład kilku Komitetów IFAC oraz wielu Rad Naukowych.
Jest cenionym twórcą podstaw teoretycznych automatyki procesów ciągłych. Stworzył Katedrę Automatyki. Opublikował ok. 140 prac, w tym kilkanaście monografii i podręczników zaakceptowanych przez międzynarodowy rynek naukowy. Wiele z nich wykorzystano w przemyśle chemicznym i metalurgicznym. Stworzył szkołę naukową z imponującą liczbą dokratów, doktorów habilitowanych i profesorów.
W 1997 r. na wniosek Wydziału EAIE otrzymał tytuł Doktora honoris causa AGH.
Źródło:
- BIP 1997 nr 48. s. 14–16, 18–19